|
Ten artykuł należy przeredagować, aby dopasować go do standardów obowiązujących na Śródziemie Wiki. |
Zjednoczone Królestwo Arnoru i Gondoru – zachodnie królestwo Dunedainów założone przez króla Elessara w IV Erze Śródziemia, po upadku Saurona, z północną stolicą w Annúminas i południową w Minas Tirith.
Historia
Początki i odbudowa
Królestwo powstało po zakończeniu Wojny o Pierścień i powrocie króla Aragorna II Elessara, który był dziedzicem zarówno Isildura jak i Anáriona. Powrót króla zakończył trwający pawie 1100 lat okres bezkrólewia i rządów Namiestników, którzy po śmierci ostatniego króla z linii Anáriona przejęli władze w południowym królestwie. Aragorn koronował się nie tylko na króla Gondoru ale również Arnoru. Koronacja Aragorna na króla obu tych państw ostatecznie zjednoczyła wszystkich Dunedainów. Elessar koronował się również na Króla Wszystkich Dúnedainów i Króla Na Zachodzie. Koronacja Elessara zakończyła również ostatecznie Trzecią Erę i rozpoczęła Czwartą Erę, erę ludzi.
Elessar założy nową dynastie rządzącą Gondorem i Arnorem, Dynastię Telcontar, która była kontynuacją rodu Isildura.
Zjednoczone Królestwo obejmowało swymi granicami dawne tereny królestwa Arnoru i Gondoru. Od południa obejmowało całe wybrzeże na zachód, poczynając od Haradu Bliskiego. Wschodnią granica było pasmo górskie Ephel Dúath i dalej na północny wschód Góry Mgliste, od sąsiedniego Rohanu oddzielały na południu rzeka Mering a na północy Wrota Rohanu, na północy granica ciągła się aż do morza, obejmując większą część Eriadoru, prócz elfich królestw.
Pierwszym zadaniem Elessara była odbudowa kraju po Wojnie o Pierścień. Jego kraj był spustoszony w związku z liczymi oblężeniami wojsk Saurona. Wojnie o Pierścień cały kraj był wykończony, większa część Gondoru leżała w ruinie, spustoszone było Ithilien, a miasta Pelargir i Osgiliath leżały w ruinie, a stolica Minas Tirith po oblężeniu była poważnie naruszona, sytuacja była jeszcze gorsza na północy, w runie leżały wszystkie miasta na północy, piękne i wspaniałe Fornost i dawna stolica Arnoru, Annuminas, a Dunedainowie z północy wciąż żyli w dziczy.
Elessar zajął się bardzo energicznie odbudową swego nowego królestwa, odbudowane zostały miasta Pelargir i Osgiliath, król odbudował również Minas Tirith. Ithilien dostało się rządy Faramira, który był synem ostatniego namiestnika Gondoru, Faramir również został namiestnikiem wspomagającym króla Elessara, król mianował go także na Księciem Ithilien, z rozkazu króla dawna siedziba Nazguli, Minas Morgul, miała zostać zniszczona, książę Faramir swoją siedzibę zamiast w Minas Morgul urządził w domu swych przodków Emyn Arnen, i stopniowo zaczął je odbudowywać swoje księstwo razem ze swą żoną księżniczką sojuszniczego Rohanu, Éowiną, Białą Panią Ithilien, w odbudowie Ithilien bardzo pomogły elfy, które przybyły do Gondoru pod przewodnictwem przyjaciela króla Elessara, Legolasa z Leśnego Królestwa, elfy zaczęły osiedlać się w Ithilien a ich liczba rosła było to związane że Czwarta Era miała być erą ludzi dla tego szykowały się do opuszczenia Śródziemia i wypłynięcia do Amanu.
Elessar równie energicznie zajął się odbudowywaniem upadłego Arnoru, odbudował dawno upadłą stolice Annuminas, która stała się stolicą na północy, odbudował również wielkie miasto Fornost, które pod upadku znane było jako Szaniec Umarłych, Arnorczycy zaczęli osiedlać się w miastach porzucając dawny dziki tryb życia.
W skład królestwa wszedł również Shire, ojczyzna Hobbitów, którzy cieszyli się ogromnymi łaskami króla Aragorna, Than Shire, Peregrin Tuk był rycerzem Gondoru i najbliższym przyjaciele króla, tak samo jako Meriadok Brandybuck i Sam Gamgee burmistrz Shire. Zgodnie z dekretem króla Elessara z 17 CE Shire stało się niezależnym państwem, pod protektoratem Zjednoczonego Królestwa, w 32 roku CE uznał Buckland za część Shire i rozszerzył terytorium Shire'u o Marchie Zachodnią.
Elessar prowadził również bardzo aktywną politykę zagraniczną, po śmierci króla Théodena, tron w królestwie Rohanu przejął jego siostrzeniec Éomer, który zapoczątkował trzecią dynastie rodu Eorla, który odnowił jego przysięgę, przysięga polegała na tym że Rohan dochowa wierności Gondorowi i stawi się na jego wezwanie, stosunki Zjednoczonego Królestwa z Rohanem była bardzo dobre, po za tym król Éomer poślubił Gondorkę, Lothíriel, córkę księcia Dol Amroth, Imrahila, a jego siostra Éowina poślubiła Faramira, co zacieśniło stosunki z Rohanem. Nawiązał również kontakty z innym królestwem ludzi, Dale, posłowie króla Barda II, byli obecni na koronacji, wkrótce zawiązał się sojusz po między Dale i Zjednoczonym Królestwem. Dobre stosunki odrodziły się także z Krasnoludami, król Ereboru i Plemia Durina, Thorin III Kamienny Hełm, zawarł sojusz ze zjednoczonym królestwem.
W 83 roku CE, po śmierci namiestnika Faramira, urząd razem z tytułem księcia przejął jego syn Elboron.
Rozszerzenie granic
Wciąż pozostawała sprawa dawnych sojuszników Saurona – Haradrimów i Easterlingów. Król Elessar przebaczył im i zawarł z nimi pokój, choć prowadził sporadyczne walki w regionie Rhûn. Sporadyczne walki toczył również z Haradrimami, odzyskał od nich dawne ziemie utracone przez Gondor, w tym również twierdze i port Umbar.
Śmierć pierwszego Króla
Aragorn II Elessar, król Wszystkich Dunedainów, zmarł 120 roku CE w dniu swoich urodzin (1 marca), tron Zjednoczonego Królestwa przejmuje jego syn Eldarion, po jego śmierci królowa Arwena, odchodzi z królestwa do Lothlórien gdzie umiera następnej zimy. Po jego śmierci elfy uciekają z Ithilien, i całego Śródziemia.
Sojusznicy
Po powstaniu zjednoczonego królestwa zawarto wiele sojuszów i paktów, największy z Rohanem, kolejnym sojusznikiem było Dale, a następnie Erebor i całe Plemię Durina.
Królowie Zjednoczonego Królestwa
- Aragorn II Elessar - 3021 TE - 120 CE
- Eldarion - 120 CE - ?