Zatoka Księżycowa

Zatoka Księżycowa – zwana także Zatoką Lhun, ukształtowała się pod koniec Pierwszej Ery Słońca. To ona dzieliła jedyną ocalałą część Beleriandu, Lindon, na część północną, czyli Forlindon (w II Erze żył tam Gil-galad i Elrond), oraz południową Harlindon (na początku II Ery żyli tam Celeborn i Galadriela). Na jej powstanie wpłynęła Wojna Gniewu, w trakcie której znaczna część północno zachodniego Śródziemna została zatopiona. Nazwa zatoki wiązała się z rzeką Lhun wypływającą z północnej części Ered Luin. Był to obszar zielony i cichy, rzadko odwiedzany przez ludzi. Jeszcze długo po zakończeniu Wojny o Pierścień żyły tam elfy i krasnoludy. Ci ostatni szczególnie po południowej stronie Gór Błękitnych, gdzie mieli jeszcze swe czynne kopalnie. To właśnie na brzegach Zatoki Księżycowej fale wyrzuciły Elendila po zniszczeniu Númenoru. Serdecznie przyjęty prze Gil-galada skierował się ku źródłom rzeki Lhun i za górami Ered Luin założył swe królestwo zwane później Arnorem.

Szara Przystań

Pierwszy rok II Ery Słońca szacuje się za datę powstania tego miasta i zarazem portu. Założycielem Szarej Przystani był elf Kirdan (sin. "szkutnik"). Ponieważ jego serce było związane z morzem miał w niej pozostać dopóki ostatni okręt nie opuści brzegów. To właśnie z Szarej Przystani, zwanej także Mithlond, Elfy podróżowały na Zachód, czyli do Valinoru.

Gdy pierwsze cienie zaczęły padać na Wielki Zielony Las (przemianowany później na Mroczną Puszczę) w przystani zjawili się Istari zwani przez ludzi Czarodziejami. Tylko Cirdan wiedział skąd tak naprawdę przybyli. On to witając Gandalfa podarował mu jeden z Trzech - Pierścień Ognia, Naryę.

21 września 3021 roku Powiernicy Pierścieni - Frodo i Bilbo Bagginsowie -spotykają się w Mithlond i ruszają w ostatnią wyprawę. Kończy się III Era Słońca.