m (Fix kodu.) |
mNie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
||
| (Nie pokazano 25 wersji utworzonych przez 13 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | {{Infobox/bitwa |
||
| − | [[Plik:Finarfin.jpg|thumb|Finarfin podczas bitwy - autorstwa Maureval]]'''Wojna Gniewu''' – bitwa opisana w jednym z rozdziałów [[Silmarillion]]u. Bój ten jest ostatnią z sześciu wielkich bitew o [[Beleriand]], stoczoną w końcu I Ery, jako odpowiedź [[Valarowie|Valarów]] na prośbę [[Eärendil]]a o łaskę dla dzieci Jedynego. W tej to bitwie pokonany został [[Morgoth]]. Nieprzeliczone zastępy orków zostały zniszczone, unicestwiono niemal wszystkich [[Balrogowie|Balrogów]] i [[smoki]], otworzono wszystkie lochy i jaskinie Angbandu, z których wypuszczono jeńców. Przyparty do muru Morgoth błagał o litość i pokój. Jednak tym razem Valarowie nie dali się zwieść jego kłamstwom: |
||
| + | |Obraz = Eagle_attacks_dragon_at_the_war_of_wrath_by_kiprasmussen.jpg |
||
| + | |Podpis pod obrazkiem = Orły atakują Ancalagona podczas Wojny Gniewu (graf. Kip Rasmussen) |
||
| + | |Miejsce = Północ [[Śródziemie|Śródziemia]] |
||
| + | |Data = [[PE 587]] |
||
| + | |Wynik = Zwycięstwo armii [[Valarowie|Valarów]] |
||
| + | |1. walcząca strona = Armia Valarów |
||
| + | |2. walcząca strona = Armia [[Morgoth]]a |
||
| + | |Dowódcy 1. strony = [[Eönwë]], [[Ingwion]], [[Thorondor]], prawdopodobnie [[Finarfin]] |
||
| + | |Dowódcy 2. strony = Morgoth, Ancalagon † |
||
| + | |Siły 1. strony = Bliżej nieznana liczba, Wojownicy Valarów, [[Vanyarowie]], [[Wielkie Orły]] |
||
| + | |Siły 2. strony = Armia zajmująca całą równinę [[Anfauglith]], [[Orkowie]], [[Balrogowie]], [[Smoki]], [[Easterlingowie]] |
||
| + | |Straty 1. strony = Nieznane |
||
| + | |Straty 2. strony = Większość orków, niemal wszyscy Balrogowie |
||
| + | }} |
||
| + | '''Wojna Gniewu''', albo '''Wielka Bitwa''' – ostateczne starcie [[Pierwsza Era|Pierwszej Ery]], pomiędzy [[Morgoth]]em i jego siłami a armią wysłaną przez [[Valarowie|Valarów]]. Odbyła się w [[PE 587|587]] roku [[Pierwsza Era|Pierwszej Ery]]. |
||
| + | == Geneza == |
||
| − | ''Odrąbano mu stopy, więc runął na twarz, wtedy spętano go tym samym, co przed wiekami, łańcuchem Angainorem, żelazną koronę przekuto na obrożę, którą opasano mu szyję, głowę mu przygięto aż do kolan.'' |
||
| + | [[Wolne Ludy]] zamieszkujące [[Beleriand]] były bliskie całkowitego upadku. Ich osiedla były stopniowo wyniszczane przez cały czas trwania Pierwszej Ery. Teraz niedobitki były zgromadzone przy [[Ujście Sirionu|Ujściu Sirionu]], pod opieką [[Círdan]]a, oraz [[Eärendil]]a i [[Elwinga|Elwingi]]. W końcu żyjący tam [[elfowie]] i [[ludzie]] zostali napadnięci przez synów [[Fëanor]]a, szukających jednego ze swoich [[Silmarile|Silmarilów]]. Eärendil i Círdan byli wtedy na morzu i nie zdążyli przyjść z pomocą swoim podwładnym. Elwinga rzuciła się wraz z Silmarilem do Morza. Tam, przez interwencję [[Ulmo|Ulma]] uniosła się na falach, oraz pod postacią białego ptaka poleciała do Eärendila. Rankiem, przemieniła się znów w człowieka. |
||
| + | Zrozpaczeni małżonkowie nie wrócili do brzegu, a obrali kurs na Zachód. Dzięki mocy Silmarila przepłynęli burzliwe Morze, oraz nie ulegli czarom [[Zaczarowane Wyspy|Zaczarowanych Wysp]]. Gdy przybili do brzegów [[Aman]]u, Eärendil udał się do [[Valmar]]u. Tam stanął przed zgromadzeniem Valarów i zaczął błagać o pomoc dla Wolnych Ludów. Prosił o przebaczenie dla Noldorów i miłosierdzie dla ludzi. Prośby zostały wysłuchane<ref name="o">{{S|24}}</ref>. |
||
| − | Tak to upadł pan zła i ciemności [[Morgoth]]. Po bitwie wyrzucono go poza [[Arda|Ardę]] w [[Avakúma|Bezczasową Pustkę]]. |
||
| + | |||
| ⚫ | |||
| + | == Przebieg == |
||
| + | [[Plik:Finarfin.jpg|thumb|Finarfin podczas bitwy - autorstwa Maureval]] |
||
| + | Na czele armii stanął [[Eönwë]], herold [[Manwë]]go. Zastępy [[Vanyarowie|Vanyarów]] poprowadził [[Ingwion]], syn [[Ingwë]]go<ref>[[J.R.R. Tolkien]], [[Christopher Tolkien]] (red.), ''[[Morgoth's Ring]]'', "[[The Annals of Aman]]"</ref>. Żołnierze Valarów przybrali postacie młodych, wspaniałych i groźnych wojowników, cały Beleriand jaśniał od blasku ich zbroi, a góry trzęsły się pod nimi. Nieliczni potomkowie Ojców Ludzi walczyli po stronie Valarów, zaś Easterlingowie po stronie Morgotha. W bitwie nie wzięli udziału elfowie żyjący w [[Śródziemie|Śródziemiu]]. |
||
| + | |||
| + | Wojska nadciągnęły od zachodu. Morgoth rzucił do bitwy siły tak liczne, że nie mogła ich pomieścić cała równina [[Anfauglith]]. Cała Północ gorzała ogniem bitwy. Balrogowie zostali wytępieni. Zaledwie kilku z nich uratowało się z pogromu. Orkowie ginęli jak muchy w płomieniach. |
||
| + | |||
| + | [[Plik:Ancalagon_the_black_departs_for_the_war_of_wrath_by_kiprasmussen.jpg|thumb|left|Smoki wyruszają do ostatecznej bitwy w Wojnie Gniewu (graf. Kip Rasmussen)]]Widząc, że szala zwycięstwa przechyla się na stronę Valarów, Morgoth bał się osobiście stanąć do walki. Wysłał do bitwy ostatniego przeciwnika, najsilniejszego. Z czeluści [[Angband]]u wypełzły skrzydlate [[smoki]], jakich wcześniej nikt nie widział. Ich natarciu grzmoty i burze ognia. Atak był tak straszliwy, że armia Valarów się cofnęła. Wtedy jednak nadciągnął Eärendil na swoim szybującym po niebie okręcie [[Vingilot|Vingilocie]] i w towarzystwie [[Wielkie Orły|Wielkich Orłów]] pod wodzą [[Thorondor]]a. |
||
| + | |||
| + | [[Plik:Ancalagon.jpg|thumb|Ancalagon i Eärendil]]Cały dzień i noc trwała niepewna bitwa w przestworzach. Wreszcie, przed wschodem słońca, Eärendil zabił [[Ancalagon]]a Czarnego, najpotężniejszego ze smoków. Zwłoki potwora zwaliły się na wieżyce [[Thangorodrim]]u i zdruzgotały je. Po tym wydarzeniu słońce podniosło się, a prawie wszystkie smoki zostały wybite. Rozbito i otworzono jamy Angbandu. Morgoth uciekł w najgłębsze zakamarki swojej twierdzy, jednak nie mógł już uciec. Przyparty do ściany nie zdobył się na waleczność. Błagał o litość i przebaczenie. Odrąbano mu stopy, [[Żelazna Korona|Żelazną Koronę]] przekuto na obrożę, a spętano go łańcuchem [[Angainor]]em. Zawleczono go do Amanu, gdzie wyrzucono go w [[Pustka|Pustkę]], poza [[Bramy Nocy]]<ref name="o" />. |
||
| + | |||
| + | == Skutki == |
||
| + | * Upadek królestwa Morgotha. |
||
| + | * Wyzwolenie tłumów niewolników z lochów Angbandu. |
||
| + | * Zagłada Beleriandu, który został zalany przez Morze. |
||
| + | * Odzyskanie dwóch pozostałych Silmarilów. |
||
| + | * Wytępienie niemal wszystkich Balrogów. Przetrwało ich tylko kilka<ref name="o" />, na przykład [[Zguba Durina]]. |
||
| + | |||
| + | {{Bitwy/Beleriand}} |
||
| + | |||
| + | {{Przypisy}} |
||
| + | |||
| + | |||
| + | [[de:Krieg des Zorns]] |
||
| + | [[en:War of Wrath]] |
||
| + | [[es:Guerra de la Cólera]] |
||
| + | [[it:Guerra d'Ira]] |
||
| + | [[ru:Война Гнева]] |
||
| + | [[sk:Vojna Hnevu]] |
||
| ⚫ | |||
Wersja z 22:43, 16 lip 2019
Wojna Gniewu, albo Wielka Bitwa – ostateczne starcie Pierwszej Ery, pomiędzy Morgothem i jego siłami a armią wysłaną przez Valarów. Odbyła się w 587 roku Pierwszej Ery.
Geneza
Wolne Ludy zamieszkujące Beleriand były bliskie całkowitego upadku. Ich osiedla były stopniowo wyniszczane przez cały czas trwania Pierwszej Ery. Teraz niedobitki były zgromadzone przy Ujściu Sirionu, pod opieką Círdana, oraz Eärendila i Elwingi. W końcu żyjący tam elfowie i ludzie zostali napadnięci przez synów Fëanora, szukających jednego ze swoich Silmarilów. Eärendil i Círdan byli wtedy na morzu i nie zdążyli przyjść z pomocą swoim podwładnym. Elwinga rzuciła się wraz z Silmarilem do Morza. Tam, przez interwencję Ulma uniosła się na falach, oraz pod postacią białego ptaka poleciała do Eärendila. Rankiem, przemieniła się znów w człowieka.
Zrozpaczeni małżonkowie nie wrócili do brzegu, a obrali kurs na Zachód. Dzięki mocy Silmarila przepłynęli burzliwe Morze, oraz nie ulegli czarom Zaczarowanych Wysp. Gdy przybili do brzegów Amanu, Eärendil udał się do Valmaru. Tam stanął przed zgromadzeniem Valarów i zaczął błagać o pomoc dla Wolnych Ludów. Prosił o przebaczenie dla Noldorów i miłosierdzie dla ludzi. Prośby zostały wysłuchane[1].
Przebieg
Finarfin podczas bitwy - autorstwa Maureval
Na czele armii stanął Eönwë, herold Manwëgo. Zastępy Vanyarów poprowadził Ingwion, syn Ingwëgo[2]. Żołnierze Valarów przybrali postacie młodych, wspaniałych i groźnych wojowników, cały Beleriand jaśniał od blasku ich zbroi, a góry trzęsły się pod nimi. Nieliczni potomkowie Ojców Ludzi walczyli po stronie Valarów, zaś Easterlingowie po stronie Morgotha. W bitwie nie wzięli udziału elfowie żyjący w Śródziemiu.
Wojska nadciągnęły od zachodu. Morgoth rzucił do bitwy siły tak liczne, że nie mogła ich pomieścić cała równina Anfauglith. Cała Północ gorzała ogniem bitwy. Balrogowie zostali wytępieni. Zaledwie kilku z nich uratowało się z pogromu. Orkowie ginęli jak muchy w płomieniach.
Smoki wyruszają do ostatecznej bitwy w Wojnie Gniewu (graf. Kip Rasmussen)
Widząc, że szala zwycięstwa przechyla się na stronę Valarów, Morgoth bał się osobiście stanąć do walki. Wysłał do bitwy ostatniego przeciwnika, najsilniejszego. Z czeluści Angbandu wypełzły skrzydlate smoki, jakich wcześniej nikt nie widział. Ich natarciu grzmoty i burze ognia. Atak był tak straszliwy, że armia Valarów się cofnęła. Wtedy jednak nadciągnął Eärendil na swoim szybującym po niebie okręcie Vingilocie i w towarzystwie Wielkich Orłów pod wodzą Thorondora.
Ancalagon i Eärendil
Cały dzień i noc trwała niepewna bitwa w przestworzach. Wreszcie, przed wschodem słońca, Eärendil zabił Ancalagona Czarnego, najpotężniejszego ze smoków. Zwłoki potwora zwaliły się na wieżyce Thangorodrimu i zdruzgotały je. Po tym wydarzeniu słońce podniosło się, a prawie wszystkie smoki zostały wybite. Rozbito i otworzono jamy Angbandu. Morgoth uciekł w najgłębsze zakamarki swojej twierdzy, jednak nie mógł już uciec. Przyparty do ściany nie zdobył się na waleczność. Błagał o litość i przebaczenie. Odrąbano mu stopy, Żelazną Koronę przekuto na obrożę, a spętano go łańcuchem Angainorem. Zawleczono go do Amanu, gdzie wyrzucono go w Pustkę, poza Bramy Nocy[1].
Skutki
- Upadek królestwa Morgotha.
- Wyzwolenie tłumów niewolników z lochów Angbandu.
- Zagłada Beleriandu, który został zalany przez Morze.
- Odzyskanie dwóch pozostałych Silmarilów.
- Wytępienie niemal wszystkich Balrogów. Przetrwało ich tylko kilka[1], na przykład Zguba Durina.
|
Bitwy w Wojnach o Beleriand | |
|---|---|
| Pierwsza bitwa o Beleriand • Dagor-nuin-Giliath • Dagor Aglareb • Dagor Bragollach • Nírnaeth Arnoediad • Wojna Gniewu | |
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Morgoth's Ring, "The Annals of Aman"