Wojna Gniewu, albo Wielka Bitwa – ostateczne starcie Pierwszej Ery, pomiędzy Morgothem i jego siłami a armią wysłaną przez Valarów. Odbyła się w 587 roku Pierwszej Ery.
Geneza[]
Wolne Ludy zamieszkujące Beleriand były bliskie całkowitego upadku. Ich osiedla były stopniowo wyniszczane przez cały czas trwania Pierwszej Ery. Teraz niedobitki były zgromadzone przy Ujściu Sirionu, pod opieką Círdana, oraz Eärendila i Elwingi. W końcu żyjący tam elfowie i ludzie zostali napadnięci przez synów Fëanora, szukających jednego ze swoich Silmarilów. Eärendil i Círdan byli wtedy na morzu i nie zdążyli przyjść z pomocą swoim podwładnym. Elwinga rzuciła się wraz z Silmarilem do Morza. Tam, przez interwencję Ulma uniosła się na falach, oraz pod postacią białego ptaka poleciała do Eärendila. Rankiem, przemieniła się znów w człowieka.
Zrozpaczeni małżonkowie nie wrócili do brzegu, a obrali kurs na Zachód. Dzięki mocy Silmarila przepłynęli burzliwe Morze, oraz nie ulegli czarom Zaczarowanych Wysp. Gdy przybili do brzegów Amanu, Eärendil udał się do Valmaru. Tam stanął przed zgromadzeniem Valarów i zaczął błagać o pomoc dla Wolnych Ludów. Prosił o przebaczenie dla Noldorów i miłosierdzie dla ludzi. Prośby zostały wysłuchane[1].
Przebieg[]
Na czele armii stanął Eönwë, herold Manwëgo. Zastępy Vanyarów poprowadził Ingwion, syn Ingwëgo[2]. Żołnierze Valarów przybrali postacie młodych, wspaniałych i groźnych wojowników, cały Beleriand jaśniał od blasku ich zbroi, a góry trzęsły się pod nimi. Nieliczni potomkowie Ojców Ludzi walczyli po stronie Valarów, zaś Easterlingowie po stronie Morgotha. Do armii Valarów przyłączyli się Krasnoludowie z Belegostu i Nogrodu. W bitwie nie wzięli udziału elfowie żyjący w Śródziemiu.
Wojska nadciągnęły od zachodu. Morgoth rzucił do bitwy siły tak liczne, że nie mogła ich pomieścić cała równina Anfauglith. Cała Północ gorzała ogniem bitwy. Balrogowie zostali wytępieni. Zaledwie kilku z nich uratowało się z pogromu. Orkowie ginęli jak muchy w płomieniach. Wargowie niemal całkowicie wyginęli.
Widząc, że szala zwycięstwa przechyla się na stronę Valarów, Morgoth bał się osobiście stanąć do walki. Wysłał do bitwy ostatniego przeciwnika, najsilniejszego. Z czeluści Angbandu wypełzły skrzydlate smoki, jakich wcześniej nikt nie widział. Ich natarciu pomagały grzmoty i burze ognia. Atak był tak straszliwy, że armia Valarów się cofnęła. Wtedy jednak nadciągnął Eärendil na swoim szybującym po niebie okręcie Vingilocie i w towarzystwie Wielkich Orłów pod wodzą Thorondora.
Cały dzień i noc trwała niepewna bitwa w przestworzach. Wreszcie, przed wschodem słońca, Eärendil zabił Ancalagona Czarnego, najpotężniejszego ze smoków. Zwłoki potwora zwaliły się na wieżyce Thangorodrimu i zdruzgotały je. Po tym wydarzeniu słońce podniosło się, a prawie wszystkie smoki zostały wybite. Rozbito i otworzono jamy Angbandu. Morgoth uciekł w najgłębsze zakamarki swojej twierdzy, jednak nie mógł już uciec. Przyparty do ściany nie zdobył się na waleczność. Błagał o litość i przebaczenie. Odrąbano mu stopy, Żelazną Koronę przekuto na obrożę, a spętano go łańcuchem Angainorem. Zawleczono go do Amanu, gdzie wyrzucono go w Pustkę, poza Bramy Nocy[1].
Po bitwie Beleriand został zalany przez morze. Ocalały jedynie Lindon, Tol Morwen, Himling i Tol Fuin. Otworzono wszystkie jaskinie i lochy, wypuszczono jeńców i niewolników. Angband i Thangorodrim zniszczono. Valarowie kazali Elfom wrócić do Amanu, jednak nie wszyscy to uczynili.
Skutki[]
- Upadek królestwa Morgotha.
- Wyzwolenie tłumów niewolników z lochów Angbandu.
- Zagłada Beleriandu, który został zalany przez Morze.
- Odzyskanie dwóch pozostałych Silmarilów.
- Wytępienie niemal wszystkich Balrogów. Przetrwało ich tylko kilku, na przykład Zguba Durina.
- Sauron wzięty w niewolę przez Valarów.
- Śmierć Ancalagona Czarnego i wielu innych smoków
Bitwy w Wojnach o Beleriand | |
---|---|
Pierwsza bitwa o Beleriand • Dagor-nuin-Giliath • Dagor Aglareb • Dagor Bragollach • Nírnaeth Arnoediad • Wojna Gniewu |
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Morgoth's Ring, "The Annals of Aman"