Wódz Orłów – władca Wielkich Orłów panujący w Trzeciej Erze.
Biografia[]
Wódz Orłów wraz z piętnastoma swoimi przybocznymi rezydował w gniazdach orłów w Górach Mglistych[1].
Pewnego razu Wódz Orłów został raniony strzałą z łuku. Czarodziej Gandalf, który często odwiedzał te góry, wyleczył jego rany i odtąd pozostawał z ptasim monarchą i jego ludem w przyjaznych stosunkach[1].
Podczas Wyprawy do Ereboru w 2941 roku Wódz Orłów uratował Gandalfa i Kompanię Thorina z płonących drzew przed goblinami. Wielki Orzeł zabrał ich ze swoimi przybocznymi do gniazda, a potem kazał ich przenieść na wielką półkę. Tam krasnoludowie spędzili noc i zostali nakarmieni. Monarcha następnie przetransportował ich do na skałę Carrock, niedaleko Domu Beorna i pożegnał[1].
Poprowadził swoich poddanych do Bitwy Pięciu Armii, przepędzając gobliny i wargów z pola bitwy[2]. Po tym zwycięstwie został Królem Wszystkich Ptaków i nosił złotą koronę. Piętnastu jego przybocznych wodzów przywdziało złote naszyjniki, wykute z kruszcu ofiarowanego przez krasnoludów[1].