Valinor

Valinor – królestwo Valarów położone w Amanie.

Valinor został założony przez Valarów, jednak jego mieszkańcami byli także Eldarowie: Vanyarowie, Ñoldorowie oraz Teleri. Stolicą był Valmar. Przy jego zachodniej bramie znajdowało się wzgórze Ezellohar, na którym rosły Dwa Drzewa oświetlające kraj, a obok znajdował się Krąg Przeznaczenia, Máhanaxar.

Geografia

Na południu rozciągały się pastwiska i pola Yavanny. Na północny wschód od nich, blisko zachodnich stoków góry Hyarmentir, znajdował się las Oromëgo, pełen stworzeń. Daleko na zachodzie, prawie na skraju świata, żyła Nienna. Na południe od niej, a na północ od pastwisk stał Pałac Mandosa . Zarządzał tez domem umarłych na północnym skraju zachodniego wybrzeża gdzie dusze umarłych elfów i ludzi czekały na swój los. Dom ten rósł i ozdobiony był obrazami z dziejów świata. Z Mandosem mieszkała Vairë. Całkiem na południu znajdowały się ogrody Lórien gdzie żył Irmo. W ich środku istniało jezioro Lórellin z wyspą gdzie jego żona Estë spała w ciągu dnia. Na północy mieszkał Aulë a na północnym wschodzie, na najwyższym szczycie świata Taniquetilu znajdował się pałac Manwëgo i Vardy.

Charakter

Nigdy nie zagościło w Valinorze zło; nawet Morgoth nie ośmielił się zaatakować go i stawić czoła jego władcom. Jednak raz wszedł do Amanu razem ze sprzymierzeńcem - pajęczycą Ungoliantą, która zniszczyła Dwa Drzewa Valinoru. Wówczas szczep Ñoldorów stracił swój najcenniejszy skarb, czyli trzy świetliste kamienie zwane Silmarilami. Kiedy część elfów opuściła Aman, Valinor został dla nich zamknięty. Dla wygnańców otwarto go dopiero po pokonaniu Morgotha i zakończeniu Pierwszej Ery.

Valinor był krainą nieśmiertelności. Mogli udać się do niego elfowie, których znużyło życie wśród śmiertelnych istot. Zaszczytu tego dostąpili także Powiernicy Jedynego Pierścienia, (Frodo, Bilbo, Sam) niebędący elfami oraz krasnolud Gimli. Jednak postacie śmiertelne w Śródziemiu nie żyły tam wiecznie. Żyły długo i bez chorób ale w końcu odchodziły.