Śródziemie Wiki
Advertisement

Valandil (qya. Przyjaciel Valarów, 3430 DE - 249 TE) – trzeci król Arnoru, tytularny Najwyższy Król Arnoru i Gondoru w latach 2 - 249 Trzeciej Ery. Był czwartym synem Isildura, wnukiem Elendila, bratankiem Anáriona, kuzynem Meneldila oraz ojcem Eldacara.

Biografia[]

Valandil urodził się w tym samym roku, kiedy powstał Ostatni Sojusz elfów i ludzi, czyli w 3430 Drugiej Ery.

W czasie Wojny Ostatniego Sojuszu przebywał wraz z matką w Rivendell. Tam też dowiedział się o śmierci swojego dziadka, a dwa lata później o napadzie orków na orszak królewski na Polach Gladden, gdzie poległ jego ojciec i trzej bracia: Elendur, Aratan i Ciryon. Przyjął wtedy szczątki Narsila, oraz tytuł Najwyższego Króla Arnoru i Gondoru, chociaż faktyczną władzę nad tym drugim sprawował jego kuzyn, namaszczony przez Isildura na króla Gondoru, Meneldil, Valandil miał w owym czasie jeszcze 13 lat i był niepełnoletni. Pierwsze osiem lat swych rządów Valandil spędził w Rivendell pod okiem Elronda, który uczył go sprawowania władzy i zarządzana państwem. W 10 roku Trzeciej Ery udał się do Annúminas, gdzie otrzymał Berło Arnoru i oficjalnie objął urząd. Do końca swoich dni cieszył się pokojem, władał Arnorem przez 247 lat, był najdłużej panującym i najdłużej żyjącym królem z linii Północnej. Po jego śmierci tron objął jego syn – Eldacar.

Drzewo genealogiczne[]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elendil
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Isildur
 
 
 
 
 
 
 
Anárion
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Elendur
 
Aratan
 
Ciryon
 
Valandil
 
Królowie Gondoru
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eldacar
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Arantar
 
 
 
 
Poprzednik:
Isildur
Król Arnoru
2 - 249 TE
Następca:
Eldacar (król Arnoru)
Advertisement