Valandil (qya. Przyjaciel Valarów, 3430 DE - 249 TE) – trzeci król Arnoru, tytularny Najwyższy Król Arnoru i Gondoru w latach 2 - 249 Trzeciej Ery. Był czwartym synem Isildura, wnukiem Elendila, bratankiem Anáriona, kuzynem Meneldila oraz ojcem Eldacara.
Biografia[]
Valandil urodził się w tym samym roku, kiedy powstał Ostatni Sojusz elfów i ludzi, czyli w 3430 Drugiej Ery.
W czasie Wojny Ostatniego Sojuszu przebywał wraz z matką w Rivendell. Tam też dowiedział się o śmierci swojego dziadka, a dwa lata później o napadzie orków na orszak królewski na Polach Gladden, gdzie poległ jego ojciec i trzej bracia: Elendur, Aratan i Ciryon. Przyjął wtedy szczątki Narsila, oraz tytuł Najwyższego Króla Arnoru i Gondoru, chociaż faktyczną władzę nad tym drugim sprawował jego kuzyn, namaszczony przez Isildura na króla Gondoru, Meneldil, Valandil miał w owym czasie jeszcze 13 lat i był niepełnoletni. Pierwsze osiem lat swych rządów Valandil spędził w Rivendell pod okiem Elronda, który uczył go sprawowania władzy i zarządzana państwem. W 10 roku Trzeciej Ery udał się do Annúminas, gdzie otrzymał Berło Arnoru i oficjalnie objął urząd. Do końca swoich dni cieszył się pokojem, władał Arnorem przez 247 lat, był najdłużej panującym i najdłużej żyjącym królem z linii Północnej. Po jego śmierci tron objął jego syn – Eldacar.
Drzewo genealogiczne[]
| Elendil | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Isildur | Anárion | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Elendur | Aratan | Ciryon | Valandil | Królowie Gondoru | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Eldacar | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Arantar | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Poprzednik: Isildur |
Król Arnoru 2 - 249 TE |
Następca: Eldacar (król Arnoru) |