Vëantur (451 DE - ok. 727 DE) – Númenorejczyk, Kapitan Królewskiej Floty za panowania czwartego króla Númenoru, Tar-Elendila. Z racji jego wyjątkowej długowieczności można przypuszczać, iż był potomkiem Elrosa.
Historia[]
Vëantur jako pierwszy Númenorejczyk przybił do brzegów Śródziemia w 600 roku Drugiej Ery.[1] Udał się do Szarych Przystani, gdzie poznał się i zaprzyjaźnił z Gil-galadem i Círdanem.[2] Przyjaźń ta podłożyła fundamenty pod przyszłe sojusze elfów z Lindonu i ludzi w walce z Sauronem.
Vëantur miał córkę, Almarian, która została żoną króla Tar-Meneldura. Mieli oni syna, Aldariona, którego Vëantur bardzo kochał i rozpieszczał. Od małego uczył go sztuki żeglowania i budowania okrętów. W DE 725 z okazji dwudziestych piątych urodzin księcia zabrał go w jego pierwszy rejs do Śródziemia, gdzie przedstawił go Gil-galadowi i Círdanowi, którzy powitali młodego następcę tronu i serdecznie się z nim zaprzyjaźnili. Mimo zakazu króla, dziadek i wnuk pożeglowali dalej na wschodnie morza, a ich pierwsza wspólna podróż trwała ponad 2 lata.[3]
Ciekawostki[]
- Okręt Vëantura nazywał się Entulessë.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Druga Era
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Opis wyspy Númenor”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Aldarion i Erendis. Żona marynarza”