Ulmo – król morza, drugi co do potęgi Valar, zaraz po Manwëm. Choć Ulmo był sojusznikiem Valarów i uznawał Manwëgo jako swego Króla, mieszkał sam poza Valinorem. Za swoją siedzibę wybrał głębiny oceanów, choć przybywa niekiedy do Valinoru i zasiada w radzie z rówieśnikami. Majarami, którzy za nim poszli, byli Ossë, Uinena oraz Salmar, który stworzył legendarne rogi. Sprawuje władzę nad wszystkimi wodami, jest ich bezlitosnym panem i patronem żeglarzy.
Biografia[]
Został stworzony z myśli Ilúvatara, tak jak inni Ainurowie. Przed powstaniem Ardy śpiewał do swego ojca i był jednym z najlepszych twórców muzyki, która przełożyła się potem na wszystkie wody Ziemi.
Nigdy nie miał żony i żył samotnie w głębinach oceanów, w Ulmonanie. Nie lubił wychodzić na ląd, a gdy pokazywał się w postaci widzialnej, budził przerażenie. Mimo to bardzo kochał Dzieci Ilúvatara. Nigdy nie opuścił Śródziemia i zawsze opiekował się elfami i ludźmi, nawet gdy byli w niełasce u innych Valarów. Dzięki władzy nad wodami kontaktował się z Ardą, co pozwalało mu wiedzieć czasem więcej niż Manwë.
Gdy odkryto przebudzenie Elfów w Śródziemiu, Ulmo był początkowo niechętny, aby doprowadzić je do Valinoru, ale w końcu umożliwił Eldarom przeprawienie się przez Wielkie Morze. Z pomocą swego wasala, Ossëgo, przeniósł wyspę Eressei z Amanu, by przewieźć najpierw Vanyarów i Ñoldorów, a następnie wielu Telerich, aż w końcu zakotwiczył ją w Zatoce Eldamaru.
Po zniszczeniu Dwóch Drzew i wygnaniu Ñoldorów, Ulmo nadal wierzył w Eldarów i ich nowych sprzymierzeńców, Edainów i starał się im pomagać. Na zachodnich wybrzeżach Nevrastu ukazał się Turgonowi i wysłał go w podróż, która doprowadziła go do stworzenia Gondolinu. Niedługo potem, w tym samym miejscu przemówił do Tuora, wysyłając go z ostrzeżeniem do Turgona, że jego wspaniałe miasto wkrótce upadnie. Ostrzegł też o upadku Nargothrondu, wysyłając posłów do króla Orodretha.
Gdy potęga Morgotha wzrosła, Ulmo nie mógł już pomagać Śródziemiu jak kiedyś. Lecz gdy syn Tuora, Eärendil, przybył do Valinoru, by prosić o pomoc w wojnie z Nieprzyjacielem, wstawił się za nim. Za jego radą wojska Amanu zniszczyły Angband w wojnie kończącej Pierwszą Erę.
Inne wersje legendarium[]
We wczesnym legendarium jego imię brzmiało Linqil.
Bibliografia[]
- J.R.R. Tolkien, Silmarillion.
| Valarowie | Manwë • Ulmo • Aulë • Oromë • Námo • Irmo • Tulkas |
|---|---|
| Majarowie | Eönwë • Ilmarë • Ossë • Uinena • Salmar • Meliana • Ariena Tilion • Curumo • Olórin • Aiwendil • Alatar • Pallando |
| Pomocnicy | Duchy powietrza • Duchy wody • Duchy ognia • Duchy cienia |
| Siły ciemności | |
| Valarowie | Morgoth |
| Majarowie | Sauron • Gothmog • Zguba Durina • Ungolianta |