Nie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
Puck Norris (tablica | edycje) m (Wycofano edycje użytkownika 89.151.44.160 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to 81.161.195.16.) |
||
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 8 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox/postać |
{{Infobox/postać |
||
− | |Imię |
+ | |Imię = Thranduil |
− | + | |Obraz = Tumblr_p1ifj8E1911ublox3o1_1280.png |
|
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
− | + | |Kolor włosów = Złote |
|
⚫ | |||
− | + | |Rodzice = [[Oropher]] |
|
− | + | |Potomstwo = [[Legolas]] |
|
⚫ | |||
− | }} |
||
⚫ | |||
== Biografia == |
== Biografia == |
||
Narodził się na początku [[Pierwsza Era|Pierwszej Ery]]. Do Mrocznej Puszczy przybył w [[Druga Era|Drugiej Erze]], jeszcze przed [[DE 1000|1000]] rokiem. Wziął udział w [[Bitwa na Dagorlad|bitwie]] na [[Dagorlad]], w której zginął jego ojciec i 2/3 armii elfów. |
Narodził się na początku [[Pierwsza Era|Pierwszej Ery]]. Do Mrocznej Puszczy przybył w [[Druga Era|Drugiej Erze]], jeszcze przed [[DE 1000|1000]] rokiem. Wziął udział w [[Bitwa na Dagorlad|bitwie]] na [[Dagorlad]], w której zginął jego ojciec i 2/3 armii elfów. |
||
− | Po tym wydarzeniu Thranduil objął władzę w Leśnym Królestwie i z czasem je odbudował. Wielkie zyski królestwo czerpało z handlu z [[Esgaroth|Miastem na Jeziorze]], [[Erebor]]em oraz z [[Dale]]. Pod koniec Trzeciej Ery jednak dwa ostatnie państwa zostały zniszczone przez smoka [[Smaug]]a<ref>[[J.R.R. Tolkien]], [[Hobbit, czyli tam i z powrotem|Hobbit]], Rozdział I: Zabawa zgoła nieoczekiwana, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref> i z pewnością przyczyniło się to do osłabienia elfów. Thranduil znany był ze swojej niechęci do [[krasnolud]]ów (wspólna cecha wśród jego rodu). |
+ | Po tym wydarzeniu Thranduil objął władzę w Leśnym Królestwie i z czasem je odbudował. Około [[TE 1050|1050]] roku[[ Trzecia Era| Trzeciej Ery]] wycofał się na północ, nieopodal Leśnej Rzeki i wybudował nową stolicę na wzór [[Menelrond]]u. Wielkie zyski królestwo czerpało z handlu z [[Esgaroth|Miastem na Jeziorze]], [[Erebor]]em oraz z [[Dale]]. Pod koniec Trzeciej Ery jednak dwa ostatnie państwa zostały zniszczone przez smoka [[Smaug]]a<ref>[[J.R.R. Tolkien]], [[Hobbit, czyli tam i z powrotem|Hobbit]], Rozdział I: Zabawa zgoła nieoczekiwana, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref> i z pewnością przyczyniło się to do osłabienia elfów. Thranduil znany był ze swojej niechęci do [[krasnolud]]ów (wspólna cecha wśród jego rodu). Przyczynił się do wypędzenia [[Sauron|Czarnoksiężnika]] z [[Dol Guldur]]. |
⚫ | W [[TE 2941|2941]] roku Trzeciej Ery uwięził w swojej fortecy [[Kompania Thorina|Kompanię]] [[Thorin II Dębowa Tarcza|Thorina]], jej członkowie zdołali jednak uciec<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. Thranduil poprowadził swoją armię po śmierci smoka [[Smaug]]a do [[Erebor]]u, domagając się należących do jego rasy bezcennych diamentów i kolii; jego sprzymierzeńcami stali się ludzie z [[Miasto na Jeziorze|Miasta na Jeziorze]]<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XV: Chmury się gromadzą, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. W wyniku roszczeń elfów i [[Ludzie|ludzi]] bliskie było dojście do bitwy z krasnoludami, jednak obie strony pojednały się na wieść o nadchodzącej armii goblinów pod wodzą [[Bolg]]a. Thranduil wraz ze swoimi wojskami wziął udział w [[Bitwa Pięciu Armii|Bitwie Pięciu Armii]], w której orkowie ponieśli wielką klęskę<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVII: Nadejście Burzy, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. |
||
− | W [[Trzecia Era|Trzeciej Erze]] przyczynił się do wypędzenia [[Sauron|Czarnoksiężnika]] z [[Dol Guldur]]. |
||
− | |||
⚫ | W [[TE 2941|2941]] roku Trzeciej Ery uwięził w swojej fortecy [[Kompania Thorina|Kompanię]] [[Thorin II Dębowa Tarcza|Thorina]], jej członkowie zdołali jednak uciec<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. Thranduil poprowadził swoją armię po śmierci smoka [[Smaug]]a do [[Erebor]]u, domagając się należących do jego rasy bezcennych diamentów i kolii; jego sprzymierzeńcami stali się ludzie z [[Miasto na Jeziorze|Miasta na Jeziorze]]<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XV: Chmury się gromadzą, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. W wyniku roszczeń elfów i [[Ludzie|ludzi]] |
||
Po bitwie odbudowano Erebor i Dale oraz przywrócono dobre stosunki z elfami Thranduila<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVIII: Droga powrotna, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. Jego syn, Legolas, wziął udział w [[Wojna o Pierścień|Wojnie o Pierścień]] i był członkiem [[Drużyna Pierścienia|Drużyny Pierścienia]]<ref name=":0">J.R.R. Tolkien, [[Władca Pierścieni]], [[Drużyna Pierścienia (tom)|Drużyna Pierścienia]], Księga Druga, Rozdział 2: [[Narada u Elronda]], Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.</ref>. |
Po bitwie odbudowano Erebor i Dale oraz przywrócono dobre stosunki z elfami Thranduila<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVIII: Droga powrotna, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. Jego syn, Legolas, wziął udział w [[Wojna o Pierścień|Wojnie o Pierścień]] i był członkiem [[Drużyna Pierścienia|Drużyny Pierścienia]]<ref name=":0">J.R.R. Tolkien, [[Władca Pierścieni]], [[Drużyna Pierścienia (tom)|Drużyna Pierścienia]], Księga Druga, Rozdział 2: [[Narada u Elronda]], Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.</ref>. |
||
− | Pomógł [[Aragorn II|Aragornowi]] i [[Gandalf]]owi w schwytaniu [[Gollum]]a. Stwór został uwięziony w jego lochach, później jednak |
+ | Pomógł [[Aragorn II|Aragornowi]] i [[Gandalf]]owi w schwytaniu [[Gollum]]a. Stwór został uwięziony w jego lochach, później jednak za sprawą orków uciekł, w czasie, gdy był eskortowany do pałacu króla<ref name=":0" />. |
− | W [[TE 3019|3019]] roku złe siły z Dol Guldur napadły na jego królestwo. Thranduil stoczył wówczas w Mrocznej Puszczy [[Bitwa pod drzewami|wielką bitwę]], z której wyszedł zwycięsko, lecz las ucierpiał zniszczony w wielu miejscach mieczem i ogniem. W dzień nowego roku (według kalendarza elfów) spotkał się z [[Celeborn]]em pośrodku puszczy i nadał jej nową nazwę: Eryn Lasgalen, co w mowie elfów oznaczało |
+ | W [[TE 3019|3019]] roku złe siły z Dol Guldur napadły na jego królestwo. Thranduil stoczył wówczas w Mrocznej Puszczy [[Bitwa pod drzewami|wielką bitwę]], z której wyszedł zwycięsko, lecz las ucierpiał zniszczony w wielu miejscach mieczem i ogniem. W dzień nowego roku (według kalendarza elfów) spotkał się z [[Celeborn]]em pośrodku puszczy i nadał jej nową nazwę: Eryn Lasgalen, co w mowie elfów oznaczało "las zielonych liści". Król zajął wówczas północny obszar Mrocznej Puszczy, aż po [[Góry Szare|góry]] wyrastające z lasu<ref>J.R.R. Tolkien, [[Władca Pierścieni]], [[Dodatek B]]: Kronika lat, Trzecia Era, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.</ref>. |
== Charakterystyka == |
== Charakterystyka == |
||
− | Thranduil, jako król elfów z Mrocznej Puszczy, nosił koronę. Jesienią była zrobiona ze splatanych jagód i czerwonych liści, natomiast wiosną z leśnych kwiatów. Dzierżył też berło z |
+ | Thranduil, jako król elfów z Mrocznej Puszczy, nosił koronę. Jesienią była zrobiona ze splatanych jagód i czerwonych liści, natomiast wiosną z leśnych kwiatów. Dzierżył też berło z rzeźbionej dębiny i bursztynowym klejnotem. |
== Osobowość == |
== Osobowość == |
||
− | Thranduil był bardzo mądrym elfem i dumnym królem. Bronił interesów swoich oraz swojego królestwa i poddanych. Był też bardzo nieufny w stosunku do obcych, co można zauważyć jak potraktował kompanię Thorina gdy ci zostali pojmani przez elfów w |
+ | Thranduil był bardzo mądrym elfem i dumnym królem. Bronił interesów swoich oraz swojego królestwa i poddanych. Był też bardzo nieufny w stosunku do obcych, co można zauważyć jak potraktował kompanię Thorina gdy ci zostali pojmani przez elfów w lesie, choć król elfów ich uwięził, to zadbał o możliwie dobre warunki. Mimo wybuchów złości potrafił współczuć i okazać litość. Jeszcze przed bitwą Thranduil pokazał się z dobrej strony, udzielając pomocy mieszkańcom Esgaroth - Thranduil pomógł ludziom, chociaż nie musiał tego robić. Charakter Thranduila jest bardzo skomlikowany - na początku był trochę oschły, nieprzyjemny (miał ku temu zachowaniu swoje powody), dopiero przed bitwą pokazał pewną część swej szlachetności, dobroci i elfiej mądrości. Na końcu zaś jest pogodnym, uprzejmym elfem, który chętnie powitałby u siebie gości. Opadła maska obojętności, chłodu i dumy – ukazało się dobre, piękne i ciepłe oblicze. Thranduil bardzo lubił spędzać czas na polowaniach i miłował się w piciu wina<ref>J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4</ref>. |
− | == Galeria == |
||
− | [[File:Tumblr p1ifj8E1911ublox3o1 1280.png|thumb|318x318px]] |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
− | |||
[[de:Thranduil]] |
[[de:Thranduil]] |
Wersja z 19:29, 10 sie 2020
Thranduil – elf z rodu Sindarów, król Leśnego Królestwa położonego w Mrocznej Puszczy, syn Orophera oraz ojciec Legolasa. Uwielbiał srebro oraz białe klejnoty.
Biografia
Narodził się na początku Pierwszej Ery. Do Mrocznej Puszczy przybył w Drugiej Erze, jeszcze przed 1000 rokiem. Wziął udział w bitwie na Dagorlad, w której zginął jego ojciec i 2/3 armii elfów.
Po tym wydarzeniu Thranduil objął władzę w Leśnym Królestwie i z czasem je odbudował. Około 1050 roku Trzeciej Ery wycofał się na północ, nieopodal Leśnej Rzeki i wybudował nową stolicę na wzór Menelrondu. Wielkie zyski królestwo czerpało z handlu z Miastem na Jeziorze, Ereborem oraz z Dale. Pod koniec Trzeciej Ery jednak dwa ostatnie państwa zostały zniszczone przez smoka Smauga[1] i z pewnością przyczyniło się to do osłabienia elfów. Thranduil znany był ze swojej niechęci do krasnoludów (wspólna cecha wśród jego rodu). Przyczynił się do wypędzenia Czarnoksiężnika z Dol Guldur.
W 2941 roku Trzeciej Ery uwięził w swojej fortecy Kompanię Thorina, jej członkowie zdołali jednak uciec[2]. Thranduil poprowadził swoją armię po śmierci smoka Smauga do Ereboru, domagając się należących do jego rasy bezcennych diamentów i kolii; jego sprzymierzeńcami stali się ludzie z Miasta na Jeziorze[3]. W wyniku roszczeń elfów i ludzi bliskie było dojście do bitwy z krasnoludami, jednak obie strony pojednały się na wieść o nadchodzącej armii goblinów pod wodzą Bolga. Thranduil wraz ze swoimi wojskami wziął udział w Bitwie Pięciu Armii, w której orkowie ponieśli wielką klęskę[4].
Po bitwie odbudowano Erebor i Dale oraz przywrócono dobre stosunki z elfami Thranduila[5]. Jego syn, Legolas, wziął udział w Wojnie o Pierścień i był członkiem Drużyny Pierścienia[6].
Pomógł Aragornowi i Gandalfowi w schwytaniu Golluma. Stwór został uwięziony w jego lochach, później jednak za sprawą orków uciekł, w czasie, gdy był eskortowany do pałacu króla[6].
W 3019 roku złe siły z Dol Guldur napadły na jego królestwo. Thranduil stoczył wówczas w Mrocznej Puszczy wielką bitwę, z której wyszedł zwycięsko, lecz las ucierpiał zniszczony w wielu miejscach mieczem i ogniem. W dzień nowego roku (według kalendarza elfów) spotkał się z Celebornem pośrodku puszczy i nadał jej nową nazwę: Eryn Lasgalen, co w mowie elfów oznaczało "las zielonych liści". Król zajął wówczas północny obszar Mrocznej Puszczy, aż po góry wyrastające z lasu[7].
Charakterystyka
Thranduil, jako król elfów z Mrocznej Puszczy, nosił koronę. Jesienią była zrobiona ze splatanych jagód i czerwonych liści, natomiast wiosną z leśnych kwiatów. Dzierżył też berło z rzeźbionej dębiny i bursztynowym klejnotem.
Osobowość
Thranduil był bardzo mądrym elfem i dumnym królem. Bronił interesów swoich oraz swojego królestwa i poddanych. Był też bardzo nieufny w stosunku do obcych, co można zauważyć jak potraktował kompanię Thorina gdy ci zostali pojmani przez elfów w lesie, choć król elfów ich uwięził, to zadbał o możliwie dobre warunki. Mimo wybuchów złości potrafił współczuć i okazać litość. Jeszcze przed bitwą Thranduil pokazał się z dobrej strony, udzielając pomocy mieszkańcom Esgaroth - Thranduil pomógł ludziom, chociaż nie musiał tego robić. Charakter Thranduila jest bardzo skomlikowany - na początku był trochę oschły, nieprzyjemny (miał ku temu zachowaniu swoje powody), dopiero przed bitwą pokazał pewną część swej szlachetności, dobroci i elfiej mądrości. Na końcu zaś jest pogodnym, uprzejmym elfem, który chętnie powitałby u siebie gości. Opadła maska obojętności, chłodu i dumy – ukazało się dobre, piękne i ciepłe oblicze. Thranduil bardzo lubił spędzać czas na polowaniach i miłował się w piciu wina[8].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział I: Zabawa zgoła nieoczekiwana, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XV: Chmury się gromadzą, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVII: Nadejście Burzy, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział XVIII: Droga powrotna, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4
- ↑ 6,0 6,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, Księga Druga, Rozdział 2: Narada u Elronda, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dodatek B: Kronika lat, Trzecia Era, Muza SA, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7758-297-8.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, Rozdział IX: Beczkowy spływ, Amber, Warszawa 2011, ISBN 978-83-241-3951-4