Thingol i Meliana – czwarty rozdział Quenty Silmarillion, wchodzącej w skład książki Silmarillion, napisanej przez J.R.R. Tolkiena i zredagowanej przez Christophera Tolkiena.
Treść rozdziału[]
Meliana była Majarem, mieszkającym w ogrodach Lórien w Amanie. Swoim śpiewem zachwycała Valarów, którzy porzucali swe zajęcia, by słuchać jej pięknego śpiewu. Opuściła jednak Aman i zamieszkała na Bliższych Ziemiach w Śródziemiu.
Podczas wędrówki elfów, Elwë, wódz Telerich, samotnie zapuścił się do lasu Nan Elmoth. Nagle do jego uszu dobiegł piękny śpiew i padł na niego czar. Zapominając o swym plemieniu, pobiegł za tym głosem i trafił na otwartą przestrzeń i spotkał Melianę. W porywie miłości podbiegł do niej i ujął ją za rękę. Zakochali się, stali tak ze sobą przez dobre kilka lat. Drzewa wybujały wysoko, zanim wreszcie do siebie przemówili. Elfowie z jego szczepu daremnie szukali swego wodza, w końcu Olwë objął władzę i poprowadził ich dalej. W przyszłości Elwë został królem Eldarów z Beleriandu; nazwano ten ród Sindarami, a królowi nadano przydomek Szary Płaszcz, co w mowie tej krainy brzmiało Elu Thingol.
| Poprzedni rozdział: Pojawienie się elfów i uwięzienie Melkora |
Thingol i Meliana | Następny rozdział: Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów |