Telumehtar Umbardacil (1632 - 1850 TE) – człowiek; dwudziesty ósmy król Gondoru, syn Tarondora.
Biografia[]
Gdy Telumehtar obejmował po swoim ojcu tron w 1798 roku Trzeciej Ery, Gondor zmagał się z licznymi atakami Korsarzy z Umbaru. Łupili oni i niszczyli nadmorskie miasta, atakowali gondorskie statki. W czasie jednego z takich napadów na największy gondorski port, Pelargir, Korsarze niemal zrównali z ziemią całe miasto, a ich przywódcy, potomkowie Castamira, Angamaitë i Sangahyando, zabili przebywającego wówczas w mieście króla Minardila.
Młody Telumehtar pamiętał o tych wydarzeniach i pałał do Korsarzy szczerą nienawiścią. Postanowił położyć kres ich atakom i zebrawszy potężną armię i flotę, ruszył na wojnę w 1810 roku. Umbar został zdobyty i zrównany z ziemią, a potomkowie Castamira zabici. Części Korsarzy udało się jednak uciec. Król, odniósłszy tak spektakularne zwycięstwo, przybrał wtedy przydomek Umbardacil, co w quenyi znaczyło Zwycięzca Umbaru.
Król zmarł w 1850 roku, pozostawiając tron starszemu ze swych dwóch synów, Narmacilowi. Młodszy, Arciryas, był przodkiem trzydziestego drugiego króla Gondoru, Eärnila II.
Etymologia[]
- Jego imię odnosiło się do gwiazdozbioru Menelmacar (Szermierz Nieba), zwanego w quenyi Telumehtar. Pierwotnie był to syn Tulkasa zamieniony na gwiazdozbiór.
| Poprzednik: Tarondor |
Król Gondoru 1798 - 1850 TE |
Następca: Narmacil II |