Tar-Elendil Parmaitë (350 DE - 751 DE[1]) – człowiek, czwarty król Númenoru. Najstarszy syn Tar-Amandila, starszy brat Eärendura i Mairen. Ojciec Silmariën, Isilmë oraz Tar-Meneldura.[2]
Biografia[]
Tar-Elendil urodził się w 350 roku Drugiej Ery, miał młodsze rodzeństwo: brata Eärendura i siostrę Mairen. W swoim życiu spisał własnoręcznie wiele ksiąg, dzięki mądrości zebranym przez dziadka, przez co zyskał przydomek Parmaitë.
Został czwartym królem Númenoru w 590 DE, kiedy to Tar-Amandil abdykował na jego korzyść. Na swej koronacji przybrał nowe imię Tar-Eledil. Za jego panowania Númenorejczycy, którzy coraz ciaśniej czuli się na swej ojczyźnie, zaczęli swe podróże morskie. Ponieważ istniał wyraźny zakaz Valarów, aby nie płynąć na zachód, podążali na wschód. Tak oto zaczęli kontaktować się ze Śródziemiem. W 600 roku Drugiej Ery Vëantur, kapitan Królewskiej Floty, po raz pierwszy statkiem Entulessë dobił do brzegów Śródziemia. W Szarej Przystani spotkał elfów oraz został przywitany przez Gil-galada, Wielkiego Króla Ñoldorów i władcę Lindonu.[3]
Ożenił się w późnym wieku, a jego najstarszymi dziećmi były córki: Silmariën i Isilmë. Zgodnie z prawem pierworództwa Silmariën powinna dziedziczyć tron po ojcu, jednak ówczesne prawo sukcesji nie uwzględniało kobiet. Jakiekolwiek szanse na tron przekreśliły narodziny syna Tar-Elendila, Írimona. Ostatecznie król, aby wynagrodzić swej córce Silmariën brak tronu, podarował jej bardzo ważne pamiątki: Pierścień Barahira, słynny miecz Narsil, Berło Annúminas i diadem Elendilmir. Zaś swojego wnuka Valandila, syna Elatana i Silmariën, obdarował ziemiami i tytułem księcia Andúnië, stawiając go najwyższym w hierarchii númenorejskiej szlachty i najważniejszym zaraz po królewskim. To właśnie od książąt Andúnië wywodzi się Elendil, jego synowie Isildur i Anárion oraz ich potomkowie – królowie Gondoru i Arnoru.
Rządził przez 150 lat, do 740 roku Drugiej Ery, kiedy to abdykował na korzyść swego syna Tar-Meneldura, a zmarł w 751 roku Drugiej Ery w wieku 401 lat[1].
Etymologia[]
Słowo Elendil pochodzi z quenyi i oznacza "Przyjaciel Elfów", a przedrostek tar tłumaczy się jako "wysoki", "szlachetny".
| Poprzednik: Tar-Amandil |
Król Númenoru 590 - 740 DE |
Następca: Tar-Meneldur |
| Elros Tar-Minyatur (32 - 422) • Vardamir Nólimon (422)* • Tar-Amandil (442 - 590) • Tar-Elendil (590 - 740) • Tar-Meneldur (740 - 883) • Tar-Aldarion (883 - 1075) • Tar-Ancalimë (1075 - 1280)Q • Tar-Anárion (1280 - 1394) • Tar-Súrion (1394 - 1556) • Tar-Telperiën (1556 - 1731)Q • Tar-Minastir (1731 - 1869) • Tar-Ciryatan (1869 - 2029) • Tar-Atanamir (2029 - 2221) • Tar-Ancalimon (2221 - 2386) • Tar-Telemmaitë (2386 - 2526) • Tar-Vanimeldë (2526 - 2637)Q • Tar-Anducal (2637 - 2657)† • Tar-Alcarin (2657 - 2737) • Tar-Calmacil (2737 - 2825) • Tar-Ardamin (2825 - 2899) • Ar-Adûnakhôr (2899 - 2962) • Ar-Zimrathôn (2962 - 3033) • Ar-Sakalthôr (3033 - 3102) • Ar-Gimilzôr (3102 - 3177) • Tar-Palantir (3177 - 3255) • Ar-Pharazôn (3255 - 3319)‡ | |
| * Natychmiast abdykował na rzecz swego syna • Q Królowe Númenoru • † uzurpator, po śmierci żony, odsunął od tronu swojego syna. • ‡ zmusił do małżeństwa swoją kuzynkę Tar-Míriel i pozbawił ją władzy | |
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Dynastia Elrosa: Królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Aldarion i Erendis. Żona marynarza”, „Wczesne pokolenia dynastii Elrosa”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Opis wyspy Númenor”