Śródziemie Wiki
Advertisement

Tar-Aldarion (7001098 DE) – szósty król Númenoru, syn Tar-Meneldura, panujący w latach 883 – 1075 Drugiej Ery. Zmienił prawo dziedziczenia tronu, aby władzę po nim mogła przejąć jego córka – Ancalimë.

Biografia

Młodość i małżeństwo

W czasach młodości Aldariona Númenor był jeszcze dość odizolowaną wyspą. Stosunkowo niedawno żeglarze zaczęli wyprawiać się dalej niż w okoliczne wody, niewielu zaś dotarło do brzegów Śródziemia. Jednym z najbardziej wytrawnych żeglarzy tamtych czasów był Vëantur, dziadek Aldariona od strony matki. Zabierał on często wnuka na swoje wyprawy, co rozbudziło w młodzieńcu miłość do przygód, żeglarstwa, a zwłaszcza do Belegaeru. W czasie jednej z takich podróży poznał i zaprzyjaźnił się z Gil-galadem i Círdanem, od których dowiedział się wiele o budowie okrętów i zarządzaniu flotą. Zafascynowany żeglarstwem i nowo zdobytą wiedzą, założył w 750 roku DE Gildię Podróżników. Mniej więcej w tym czasie poznał Erendis, Númenorejkę wielkiej urody i inteligencji, która jednak nie należała do potomków Elrosa, więc nie cieszyła się życiem tak długim jak Aldarion. Jego matka jednak zachęcała go do bliższego poznania Erendis, co w końcu zaowocowało uczuciem łączącym tych dwoje o tyle silnym, co niełatwym i pełnym wybojów. Oboje dzielili wątpliwości co do związania się ślubami, jednocześnie łączyło ich coraz silniejsze uczucie. Erendis pragnęła miłości i całej uwagi Aldariona, zdawała sobie jednak sprawę jak ważne dla niego jest morze i podróżowanie co napawało ją lękiem, że nigdy nie będzie miała pierwszeństwa w jego sercu. Aldarion zaś niechętny był małżeństwu w ogóle, czuł jednak presję czasu, ponieważ Erendis starzała się o wiele szybciej od niego. W końcu, niemal zmuszony, poślubił ją. Obawy Erendis się sprawdziły i niemalże zaraz po ślubie jej mąż wyruszył w kolejną wyprawę. O ile na początku ich relacje były chłodne, o tyle po narodzinach ich jedynego dziecka, córki Ancalimë, niemal całkowicie się od siebie oddalili.

Król Númenoru

Kiedy Aldarion wrócił z kolejnej długiej podróży do Śródziemia, przywiózł swojemu ojcu, Tar-Meneldurowi, list od Gil-Galada o rosnącym zagrożeniu ze strony Saurona, jednego ze sług Morgotha, który ocalał z Wojny Gniewu. Król postanowił, że czoła temu zagrożeniu lepiej stawi jego syn i abdykował, oddając mu władzę.

Tar-Aldarion ruszył na pomoc Gil-Galadowi, chociaż nie wiadomo dokładnie w jakim zakresie ta pomoc się odbywała, ani jaki miała charakter. Rządy króla były jednak pomyślne. Założył wiele portów na wybrzeżach Śródziemia, w tym Vinyalondë – pierwsze miejsce gdzie Númenorejczycy osiedlili się na stałe poza wyspą, skąd prowadzili liczne wyprawy wgłąb lądu. Tar-Aldarion położył również podwaliny pod przyszłą potęgę morską Númenoru. Jego działania bardzo nie podobały się żonie, która gardziła ziemiami poza Númenorem, nie znosiła morza, a przede wszystkim kochała drzewa i lasy, które teraz jej mąż masowo wyrąbywał do budowy statków. I chociaż król jako strażnik númenorejskiej natury sadził więcej nowych drzew niż wycinał, robił to by zapewnić ciągłość w dostawie zasobów, niż z miłości do przyrody. Dzikie lasy zastąpiły plantacje drzew, a uwaga Númenoru zwróciła się na wschód, ku niezadowoleniu Erendis.

Rozdarta wewnętrznie między swoich skłóconych ze rodziców, Ancalimë wyrosła na piękną, mądrą, lecz upartą i krnąbrną pannę. Król zmienił prawo dziedziczenia tronu, aby mogła ona objąć rządy po nim, jednak zrobił to raczej po to, by zezłościć żonę, niż żeby zapewnić ciągłość władzy. Zmieniając prawo Tar-Aldarion pozbawił możliwości przejęcia tronu przez swojego siostrzeńca, Soronto. Zgodnie z númenorejskim zwyczajem Tar-Aldarion abdykował, oddając Berło swojej córce w 1075 roku DE. Zmarł w 1098 roku, w wieku 398 lat, przeżywając o ponad wiek swoją żonę[1].

Ciekawostki

Statek Aldariona nazywał się Palarran, w luźnym tłumaczeniu "Wędrowiec bezkresnej dali".

Etymologia

Słowo Aldarion pochodzi z quenyi i oznacza "Syn Drzewa", od alda – "drzewo" i ion – "syn".

Poprzednik:
Tar-Meneldur
Król Númenoru
DE 883 - DE 1075
Następca:
Tar-Ancalimë

Królowie Númenoru

Elros Tar-Minyatur (32 - 422)  • Vardamir Nólimon (422)*  • Tar-Amandil (442 - 590)  • Tar-Elendil (590 - 740)  • Tar-Meneldur (740 - 883)  • Tar-Aldarion (883 - 1075)  • Tar-Ancalimë (1075 - 1280)Q  • Tar-Anárion (1280 - 1394)  • Tar-Súrion (1394 - 1556)  • Tar-Telperiën (1556 - 1731)Q  • Tar-Minastir (1731 - 1869)  • Tar-Ciryatan (1869 - 2029)  • Tar-Atanamir (2029 - 2221)  • Tar-Ancalimon (2221 - 2386)  • Tar-Telemmaitë (2386 - 2526)  • Tar-Vanimeldë (2526 - 2637)Q  • Tar-Anducal (2637 - 2657)  • Tar-Alcarin (2657 - 2737)  • Tar-Calmacil (2737 - 2825)  • Tar-Ardamin (2825 - 2899)  • Ar-Adûnakhôr (2899 - 2962)  • Ar-Zimrathôn (2962 - 3033)  • Ar-Sakalthôr (3033 - 3102)  • Ar-Gimilzôr (3102 - 3177)  • Tar-Palantir (3177 - 3255)  • Ar-Pharazôn (3255 - 3319)
* Natychmiast abdykował na rzecz swego syna  • Q Królowe Númenoru  • uzurpator, po śmierci żony, odsunął od tronu swojego syna.  • zmusił do małżeństwa swoją kuzynkę Tar-Míriel i pozbawił ją władzy

Przypisy

  1. [[|John Ronald Reuel Tolkien|J.R.R. Tolkien]], Niedokończone Opowieści, Dynastia Elrosa: królowie Númenoru od założenia miasta Armenelos do Upadku.
Advertisement