Czarnoksiężnik z Angmaru na Skrzydlatej bestii
Skrzydlate bestie (ang. Fellbeasts) – olbrzymie, pokrewne smokom potwory. Posłużyły one jako wierzchowce Nazgûlom. Jedną z nich zabił z łuku Legolas w dolinie Anduiny, kolejną uśmierciła Éowina, walcząc z Czarnoksiężnikiem. Pozostałe zginęły podczas upadku Saurona, lub nadal żyją w północnych górach.
Pochodzenie
Są to bestie wywodzące się ze skrzydlatych jaszczurów. Sauron znalazł ich gniazda na wyżynach Północy i przysposobił je do roli szybkich, fruwających wierzchowców dla swoich Nazguli.
Wygląd i charakterystyka
Skrzydlata bestia przypomina wielkiego, pozbawionego piór ptaka, którego ciało pokryte jest szczególnie mocną, sztywną czarną skórą. Fałdy tej skóry rozpięte na kościanym szkielecie skrzydeł, do złudzenia przypominają skrzydła nietoperza. Skrzydlata bestia z daleka śmierdzi padliną. Jej ulubionym pożywieniem jest to, co znajduje się w ostatecznym stadium rozkładu. Własne ciało bestii niewiele różni się od padliny. Jest przesycone jadowitym fermentem tak, że krew i ekstrementy zabijają najbardziej odporne rośliny. Kiedy trup skrzydlatego rumaka Czarnoksiężnika z Angmaru został spalony w roku 3019 Trzeciej Ery, najmniejsze źdźbło trawy ani najlichsze zioło nigdy już nie wyrosło na miejscu dotkniętym przez smrodliwy dym i popiół bardziej żrący od siarki. Skrzydlate bestie są niezwykle użyteczne dla złych istot potrzebujących mocnego i nieustraszonego rumaka. Doskonale latają, a na dodatek mężnie walczą.