Salgant – elf, Ñoldor, mieszkaniec Gondolinu, przywódca Rodu Harfy.[1]
Historia[]
Podczas ataku wojsk Melka (Morgoth), Salgant dowodził klanowi Harfy, oddział odważnych wojowników odzianych w stroje zdobione srebrzystymi i złocistymi chwostami a na tarczach lśniła na czarnym polu srebrna harfa. Harfa na tarczy Salganta była złota a on sam jako jedyny spośród synów Gondothlimów jechał do bitwy konno, jako że był ciężki i krępej postury. Przy tym Salgant był tchórzem i stronnikiem Maeglina.[1] W spokojniejszych czasach często odwiedzać dom Tuora, bo lubił dobre wino i sute posiłki, jakie tam podawano. Przy tym często opowiadał Eärendelowi (Eärendil) niezwykłe historyjki albo bawił z nim a chłopiec często się z nim śmiał.[2]
Salgant przybył na naradę zwołaną przez króla Turgona, który po usłyszeniu wieści trząsł się ze strachu. Wraz z Meglinem (Maeglin) sprzeciwili się pomysłowi Tuora, by niezwłocznie wyjść z miasta i uderzyć na nieprzyjaciela, zanim na równinie zrobi się za jasno i za gorąco, lecz by pozostać w mieście i strzec zgromadzonych w nich skarbów.[3] W czasie napaści wojsk Melka na Gondolin, Maeglin zaplanował atak na dom Tuora, zabicie jego syna i wzięcie siłą Idril, dlatego nakazał Salgantowi, by zatrzymał Tuora w królewskich komnatach i namówił go do rzucenia się w największy wir walki. Jednak Salgant przeraził się, pojechał konno do domu i tam legł, dygocąc w łóżku.[4]
Turgon, otrzymawszy przez posłańców posłanych przez Glorfindela, wydał rozkaz dla klanu Harfy, by ruszyli na pomoc przywódcy klanu Złotego Kwiatu, lecz Salgant ukrył przed swymi wojownikami ten rozkaz i polecił im, że mają obsadzić Mniejszy Targ, leżący na południe od jego domu. Wojownikom nie podobało się ten rozkaz i w końcu porzucili swego przywódcę, swymi czynami w pełni odkupując tchórzostwo Salganta.[5]
Los Salganta nie jest pewny - sugeruje się że zginął w własnym łóżku, spalony żywcem w swoim domu albo też został pochwycony żywcem i jako jeniec zawleczony do siedziby Melka, gdzie stał się jego błaznem a to "żałośny byłby to los szlachetnego potomka pięknej rasy gnomów." Eärendel posmutniał na to, idąc w milczeniu obok swej matki.[2]
Etymologia[]
Imię Salgant w języku gnomickim nie jest podana w Uwagach ani tłumaczone, ale w późniejszym języku noldorińskim została zmieniona na Talagand („Harfiarz”).[6] W języku qenya odpowiednikiem tej nazwy było Salakanto.[7]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 208.
- ↑ 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 226.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 209-210.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 212.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 217.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Utracona Droga i Inne Pisma, Część Trzecia: Etymologie, hasło ÑGAL-.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Alfabet Rúmilu i wczesne fragmenty noldorskie, w Parma Eldalamberon XIII (pod redakcją Carla F. Hostettera, Christophera Gilsona, Ardena R. Smitha, Patricka H. Wynne’a i Billa Weldena).