Śródziemie Wiki

Zapraszamy do edytowania! Pamiętaj, by zapoznać się z naszą polityką edycji.

CZYTAJ WIĘCEJ

Śródziemie Wiki

Salgantelf, Ñoldor, mieszkaniec Gondolinu, przywódca Rodu Harfy.[1]


Historia[]

Podczas ataku wojsk Melka (Morgoth), Salgant dowodził klanowi Harfy, oddział odważnych wojowników odzianych w stroje zdobione srebrzystymi i złocistymi chwostami a na tarczach lśniła na czarnym polu srebrna harfa. Harfa na tarczy Salganta była złota a on sam jako jedyny spośród synów Gondothlimów jechał do bitwy konno, jako że był ciężki i krępej postury. Przy tym Salgant był tchórzem i stronnikiem Maeglina.[1] W spokojniejszych czasach często odwiedzać dom Tuora, bo lubił dobre wino i sute posiłki, jakie tam podawano. Przy tym często opowiadał Eärendelowi (Eärendil) niezwykłe historyjki albo bawił z nim a chłopiec często się z nim śmiał.[2]

Salgant przybył na naradę zwołaną przez króla Turgona, który po usłyszeniu wieści trząsł się ze strachu. Wraz z Meglinem (Maeglin) sprzeciwili się pomysłowi Tuora, by niezwłocznie wyjść z miasta i uderzyć na nieprzyjaciela, zanim na równinie zrobi się za jasno i za gorąco, lecz by pozostać w mieście i strzec zgromadzonych w nich skarbów.[3] W czasie napaści wojsk Melka na Gondolin, Maeglin zaplanował atak na dom Tuora, zabicie jego syna i wzięcie siłą Idril, dlatego nakazał Salgantowi, by zatrzymał Tuora w królewskich komnatach i namówił go do rzucenia się w największy wir walki. Jednak Salgant przeraził się, pojechał konno do domu i tam legł, dygocąc w łóżku.[4]

Turgon, otrzymawszy przez posłańców posłanych przez Glorfindela, wydał rozkaz dla klanu Harfy, by ruszyli na pomoc przywódcy klanu Złotego Kwiatu, lecz Salgant ukrył przed swymi wojownikami ten rozkaz i polecił im, że mają obsadzić Mniejszy Targ, leżący na południe od jego domu. Wojownikom nie podobało się ten rozkaz i w końcu porzucili swego przywódcę, swymi czynami w pełni odkupując tchórzostwo Salganta.[5]

Los Salganta nie jest pewny - sugeruje się że zginął w własnym łóżku, spalony żywcem w swoim domu albo też został pochwycony żywcem i jako jeniec zawleczony do siedziby Melka, gdzie stał się jego błaznem a to "żałośny byłby to los szlachetnego potomka pięknej rasy gnomów." Eärendel posmutniał na to, idąc w milczeniu obok swej matki.[2]

Etymologia[]

Imię Salgant w języku gnomickim nie jest podana w Uwagach ani tłumaczone, ale w późniejszym języku noldorińskim została zmieniona na Talagand („Harfiarz”).[6] W języku qenya odpowiednikiem tej nazwy było Salakanto.[7]

Przypisy

  1. 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 208.
  2. 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 226.
  3. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 209-210.
  4. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 212.
  5. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści Część Druga, III. Upadek Gondolinu, str. 217.
  6. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Utracona Droga i Inne Pisma, Część Trzecia: Etymologie, hasło ÑGAL-.
  7. J.R.R. Tolkien, Alfabet Rúmilu i wczesne fragmenty noldorskie, w Parma Eldalamberon XIII (pod redakcją Carla F. Hostettera, Christophera Gilsona, Ardena R. Smitha, Patricka H. Wynne’a i Billa Weldena).