Śmierć Saerosa (graf. Ted Nasmith).
Saeros – możny elf, mieszkaniec Doriathu, jeden z radnych króla Thingola. Syn wodza grupy Elfów-gości – Ithilbora.
Biografia[]
Saeros służył królowi Thingolowi jako doradca w Menegrocie. Od czasu przybycie do Ukrytego Królestwa Túrina, który zbiegł z okupowanego przez Easterlingów Dor-lóminu, darzył syna Húrina dużą antypatią i pogardą[1][2].
Kiedy Túrin skończył 20 lat i powrócił do Menegrothu po trzech latach walk ze sługami Morgotha na pograniczu, pech chciał, że zmęczony zasiadł na miejscu Saerosa w wielkie sali na królewskim dworze. Wściekły elf, poirytowany dodatkowo względami jakimi darzono Túrina, zaczął zasypywać człowieka podszytymi szyderstwem pytaniami. Túrin w końcu przestał na nie odpowiadać, na co Saeros rzucił Túrinowi złoty grzebień, sugerując mu, aby ten uczesał skołtunione włosy, które zasłaniają mu uszy. Następnie zaczął szydzić zarówno z mężczyzn Edainów, jak i kobiet, kpiąc, że biegają one nagie po lasach, okryte jedynie włosami. Túrin cisnął wtedy pucharem w twarz Saerosa, raniąc go i dobył miecza, lecz przez rozlewem krwi powstrzymał go Mablung[3][4].
Jakiś czas później rozgniewany Saeros napadł z zaskoczenia na Túrina, kiedy ten opuszczał Menegroth. Człowiek okazał się jednak silniejszy, szybko obezwładnił Eldara, rozebrał go do naga, dobył broni i zaczął gonić go po lesie. Zauważył go Mablung i szybko próbował powstrzymać Túrina, jednak bezskutecznie. Przerażony Saeros, sądząc że goniący go człowiek naprawdę chce go zamordować, spróbował przeskoczyć przepaść nad wodami Esgalduiny, ta jednak okazał się zbyt duża i elf zginął, rozbijając się o skały[3][4].
Przypadkowo śmierć Saerosa była powodem, dla którego Túrin postanowił opuścić Doriath, choć król później odpuścił mu jego winy, kiedy elfka Nellas poświadczyła, że to Saeros zaatakował Túrina jako pierwszy i sprowokował całe zajście[3][4].
Charakterystyka[]
Saeros był dumnym i wyniosłym elfem, źle traktował osoby, które uważał za mniej godne od siebie. Był negatywnie nastawiony do ludzi, a najbardziej do krewnych Berena. Odnosił się arogancko i obelżywie do Túrina. Był dobrym śpiewakiem, z tej racji też zaprzyjaźnił się z Daeronem[3][4].
Inne wersje legendarium[]
J.R.R. Tolkien zmienił imię Saerosa na Orgol jednak w Silmarillionie wydanym pod redakcją Christophera Tolkiena cofnięto tę zmianę.
W Księdze Zaginionych Opowieści. Cześć 2 został zabity przez Túrina na uczcie wydanej przez Thingola, gdy ten cisnął w niego puchar.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Túrin w Doriacie”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Odejście Túrina”
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Túrin w krainie Doriathu”
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”