Flaga Rohanu
Rohan (sind. Kraj Koni) - królestwo rozciągające się między Górami Białymi, Iseną, Górami Mglistymi, Fangornem i Anduiną, na połaciach zielonego stepu. Mieszkańcy Rohanu, Rohirrimowie, zwani byli Mistrzami Koni - hodowali oni wierzchowce, które nie miały sobie równych w całym Śródziemiu. Symbolem Rohanu był biały rumak na zielonym tle.
Mapa Rohanu
Historia
Powstanie
Początkowo ziemie te były częścią Królestwa Gondoru i nosiły nazwę Calenardhon. W 2510 TE przekazał je Éothéodom Namiestnik Gondoru Cirion, po tym jak ich wódz Eorl wsparł go w bitwie na polach Celebrantu.
Eorl w zamian za ziemie, złożył przysięgę że zawsze zachowa sojusz z Gondorem i przybędzie mu na pomoc. Dla nowego królestwa została przypisana nowa nazwa. Ponieważ Eotheodzi byli świetnymi jedźcami, zaczęto ich nazywać Rohirrimami, a ich królestwo Rohanem lub też Marchią, sam mieszkańcy Rohanu mówili również o sobie Eorlingowie, czyli lud Eorla.
Tenże człek po złożeniu przysięgi został koronowany na pierwszego króla Rohanu, jego lud jednak nie wyzbył się dawnego trubu życia i Rohirrimowie wciąż żyli w koczowniczym trybie życia, przenosząc się z jednego miejsca na drugie hodując konie. Państwo Eorla obejmowało teren dawnej prowincji Calenardhon, granicą zachodnią były Wrota Rohanu prowadzące na zachód, na wschodzie granica biegła wzdłuż rzeki Limlight, jednej z dopływów wielkiej Anduiny, na południe granicą były Góry Białe oraz rzeka Mering, Rohan na południu sąsiadował za Gondorem, na wschodzie z Rhûnem i jej mieszkańcami, na wschodzie z Isengardem, oraz z Dunlandem, na na południu najbliższym sąsiadem było Lorien kraj elfów. W granicach państwa znalazły się dwie twierdze Hornburg i zamieszkał przez umarłych Dunharrow.
Eorl jako król, jednak nie prowadził koczowniczego trybu życia i swoją siedzibę i stolicę urządził w Aldburg, pierwszym rohańskim mieście, jednak miasto mu nie odpowiadało i zaczął szukać miejsca na nową, lepszą siedzibę, dlatego rozpoczął budowę nowej warowni Edoras z wielkim królewski pałacem Meduseld, zwanym Złotym Dworem.
Pierwsza Wojna
Eorl jednak miał na głowie ważniejsze sprawy niż budowa pałacu, granicom Rohanu zagrażali od wschodu zawsze wrodzy Easterlingowie a od zachodu Dunlendingowie. Król Eorl Młody, pierwszy król Rohanu zginą w bitwie na Płaskowyżu, w obronie wschodniej granicy w roku 2545 TE. Po jego śmierci rządy przejął jego syn Brego, nowy król dokończył dzieła ojca i wygnał Easterlingów z ziemi Rohanu. Brego dokończył również budowę wspaniałego miasta Edoras i wspaniałego dworu Meduseld. Król Brego zmarł w 2570 roku TE, po jego śmierci tron miał przejąć najstarszy syn, jednak książe Baldor, w 2569 roku TE, zginął w twierdzy Dunharrow, był bardzo ciekawy dokąd prowadzi Ścieżka Umarłych, i w czasie jednej z uczt ojca zarzekł się że ją przejdzie. Tego samego roku wyruszył na ścieżkę i nigdy z niej nie wrócił, dla tego tron objął drugi syn Brega, Aldor.
Złoty Wiek
Już za panowanie trzeciego władcy Marchi, Rohan osiągnął złoty wiek, a król Aldor okazał się bardzo dobrym władcą. Liczebność Rohhirimów ciągle rosła, rosło także ich bogactwo. Król Aldor zdobył dla Rohanu tereny Ered Nimras, jednak nie zrobił tego pokojowo - najpierw musiał pozbyć się z tego regionu rdzennych mieszkańców czyli Dunlendingów. Za ten czyn Dunlendingowie znienawidzili Rohańczyków i stali się ich zagorzałymi wrogami. Król Aldor przeszedł do histori jako Aldor Stary, ponieważ rządził wyjątkowo długo, panował 75 lat w ciągu 101 lat życia. Po jego śmierci w roku 2645 TE tron przejął jego syn, Fréa, który obejmując tron był już dosyć stary. Kontynuował on okres pokoju w kraju. Za jego czasów Rohan bogacił się i rozkwitał. Po 14 latach panowania król Frea zmarł a tron przejął jego syn Fréawine, który kontynuował pokojową politykę ojca doprowadzając Rohan do jeszcze większego rozkwitu. Po 21 latach panowania zmarł a tron odziedziczył jego syn Goldwine, który również poszedł w ślady ojca, zmarł w 2699 TE po 19 latach rządów, a tron po nim odziedziczył jego syn Déor.
Najazdy Dunlendingów
Początek panowania Deora był podobny do panowania jego ojca, dziada i pradziada, jednak w 2710 roku, na Rohan najechali Dunlendingowie, którzy osiedlili się w okolicach Isengardu. Król Deor wyprawiał się aby ich przegnać, jednak z niewielkim skutkiem. Po jego śmierci w 2718 roku TE, rządy przejął jego syn Gram. Przez całe swoje panowanie musiał zmagać się z coraz śmielszymi wypadami Dunledingów w głąb Rohanu, był jednak sparaliżowany bo atak szedł od strony Isengardu a oblężenie tak potężnej twierdzy na pewno by się nie powiodło. Król Gram zmarł 2741 roku TE, a na tronie zastąpił go jego syn Helm Żelaznoręki, który miał się stać ostatnim z pierwszej dynasti Eorla. Helm przez cały osiemnastoletni okres rządów zmagał się z najazdami Dunlendingów z zachodu i Easterlingów ze wschodu. Najazdy tych pierwszych były prowadzone przez ich nowego wodza Wulfa - Rohhirima dunledingowskiego pochodzenia. Wulf zaatakował i zdobył większą cześć zachodniego Rohanu. W 2755 roku TE, udało mu się zdobyć stolicę- Edoras, i zabić jednego z synów króla Helma - Haletha, król Rohanu musiał wycofać się do zbudowanej przez Gondorczyków twierdzy Hornburg. Helm zginął razem ze swym ostatnim synem w 2759 roku TE, w obronie tejże twierdzy z zimna.Twiedza Hornburg po śmierci Helma została nazwana na jego cześć Helmowym Jarem.
Druga Dynastia
Po mimo że twierdzę utrzymano to straty były ogromne. Ponadto król nie pozostawił żadnego dziedzica. Postanowiono więc wynieść na tron siostrzeńca króla Helma, Fréaláfa. Nowy król zapoczątkował drugą dynastię rodu Eorla. Zaraz po koronacji wyruszył ze swej twierdzy- Dunharrow z pomocą armii sojuszniczego Gondoru przybył do Helmowego Jaru i rozbił najeźdźców. Zabił ich wodza Wulfa. Następnego roku udało mu się odzyskać Edoras, a resztki Dunlendingów wypędzono z terenów Rohanu aż za Isengard. W tym samy czasie w Isengard wybrał na swoją siedzibę potężny czarodziej, Saruman. Frealaf szybko wykorzystał ten fakt i nawiązał przyjazne stosunki z czarodziejem. Ten bardzo pomógł Rohirrimom w czasie jednej z klęsk głodowych. Po śmierci króla w 2798 roku TE na tron wstąpił jego syn Brytta, który szybko zdobył sobie przydomek Léofa, to znaczy umiłowany, ponieważ wszyscy go kochali. Był bardzo hojnym władcą i chętnie wspomagał każdego w potrzebie. Rohanowi jednak zaczęły zagrażać różnie bandy orków, którzy próbowali wedrzeć się do Rohanu, po Wojnie Orków z Krasnoludami. Orkowie uciekali masowo z Gór Mglistych do Gór Białych. Po 44 latach rządów nad Rohanem, zmarł oddając tron synowi Waldzie . Walda służył w armii ojca przeciwko orkom, i kiedy wstąpił na tron 2842 roku TE, pragnął dokończyć dzieła. Jeszcze tego samego roku rozgromił ich. Pomimo że uważano Rohan za wolny od orków, wiele z nich kręciło się jeszcze po stepach marchii. Sam król Walda został przez nich zabity w warowni Dunharrow w 2851 roku TE. Po jego śmierci tron przejął jego syn Folka.
Nowy król był znany ze swojego zamiłowania do polowań, jednak po śmierci ojca złożył uroczystą przysięgę że nie zapoluje dopóki nie wygna wszystkich orków z ziemi Rohanu. Przez cały okres trzynastoletniego panowanie, oczyszczał Rohan z orków, a kiedy mu się to w końcu udało, wyruszył na swoje upragnione polowanie, które stało się jego ostatnim. W czasie polowania zaatakował go dzik z Everholt. Król zdołał zabić zwierzę, ale sam zginął od ran. Po jego śmierci tron przejął w 2864 roku TE jego syn Folkwin.
Król Folkwin odbił regiony pomiędzy rzeką Iseną i Adorn od Dunlendingów. W 2885 roku TE Gondor najechali Haradrimowie. Był on jednak zbyt słaby aby dać sobie z nimi radę samodzielnie i Namiestnik Gondoru, Túrin II, wezwał na pomoc Rohan. Folkwin dotrzymał przysięgi Eorla. Sam już był zbyt stary na wojny, więc wysłał swoich dwóch synów Folkreda i Fastreda, razem z armią Rohanu na południe. Potężna armia Rohańczyków i Gondorczyków odparła Haradrimów jednak Rohan poniósł w tej walce wielkie straty. Dwaj książęta zginęli. Po wojnie namiestnik Túrin II był zmuszony wypłacić królowi Folkwinowi ogromną sumę złota wzamian za poświęcenie Rohirrimów. Król Folkwin zmarł w 2903 roku TE pozostawiając tron swemu trzeciemu synowi Fengelowi.
Wojna o Pierścień
Aragorn, Legolas i Gilmli przemierzają stepy Rohanu w poszukiwaniu pojmanych nizołków - scena z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże"
W czasie Wojny o Pierścień Rohanem rządził jego siedemnasty król, Théoden. Wtedy też kraj ten prowadził zaciekłą wojnę z Isengardem. Rozegrała się Pierwsza bitwa u brodów na Isenie podczas której zginął Théodred, syn króla oraz Druga bitwa u brodów na Isenie. Do historii weszła także bitwa o Rogaty Gród, rozegrana w nocy z 3 na 4 marca 3019 roku, kiedy to Rohirrimowie, przy wsparciu huornów z Fangornu rozgromili szturmujące twierdzę wojska Sarumana. Wojska Rohanu brały też udział w Bitwie na Polach Pelennoru, gdzie doprowadziły do klęski armii Saurona. W batalii poległ jednak król Théoden. Rohirrimowie wsparli Gondor także w bitwie pod Morannonem.
Osady
- Edoras - stolica Rohanu
- Aldburg - jedna z najstarszych osad Rohanu, była stolica
- Helmowy Jar - warownia położona w południowej części Rohanu
- Dunharrow - górska twierdza, położona we wschodniej części Ered Nimrais
Większość Rohirrimów mieszkała we wsiach lub prowadziła koczowniczy tryb życia, podążając za swoimi stadami koni.
Granicę pomiędzy Rohanem a Gondorem stanowi rzeka Mering.
Prowincje
Rohan był podzielony na sześć prowincji.
