Orcrist – antyczny elficki miecz Thorina II Dębowej Tarczy.
Historia[]
Został wykuty w Pierwszej Erze w Gondolinie. Pierwotnie należał do jednego z elfickich panów. Po zdobyciu i zniszczeniu miasta (511 rok Pierwszej Ery) oręż ten zaginął – najpewniej zagrabili go orkowie.[1] Przeleżał on w jakiejś kryjówce aż do Trzeciej Ery. Wtedy to znalazły go trzy trolle: Bert, Tom i William, które ukryły miecz w swojej siedzibie.[2]
Tam właśnie, w 2941 roku Trzeciej Ery, po pokonaniu trollów trafił na niego Thorin II Dębowa Tarcza, wędrując wraz z kompanią i Gandalfem do Ereboru.[3] Odtąd krasnolud nosił Orcrista u swego boku i używał podczas walki. Odebrali mu go elfowie króla Thranduila w Mrocznej Puszczy.[4] Monarcha ów złożył później Orcrista na grobie Thorina, gdy pochowano go w Ereborze, po Bitwie Pięciu Armii.[5][6] Odtąd miecz zawsze rozbłyskiwał w ciemnościach, gdy do Ereboru zbliżali się nieprzyjaciele.
Drugim bliźniaczym do niego mieczem był Glamdring.
Etymologia[]
We wczesnej formie sindarinu miano Orcrist znaczy Pogromca goblinów. Gobliny tę broń zwały Siekaczem.[7] Orcrist składa się z dwóch słów: Orc (Ork) + rist (rozcinacz, pogromca).
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Tuor i upadek Gondolinu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Baranie pieczyste
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Krótki popas
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Beczkowy spływ
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nadejście burzy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Droga powrotna
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nad i pod górą