Siły 
Edytuj
Przed bitwą Osgiliath kontrolowane było w sporej mierze przez Gondorczyków, którzy utrzymywali tam garnizon liczący zapewne kilkuset ludzi. W czerwcu 3018 znajdowali się tam również synowie namiestnika - Boromir i Faramir. Można założyć, że siły Mordoru musiały być kilkukrotnie większe, oraz posiadały wsparcie Nazgûli.
Przebieg Edytuj
Wieczorem, bądź też w nocy, armia Mordoru zaatakowała wschodnią część Osgiliath by wkrótce zepchnąć Gondorczyków nad Anduinę. Skuteczną bronią dla Mordoru okazał się być Wódz Nazgûli, siejący strach gdziekolwiek by się pojawił. Boromir o bitwie mówił tak:
"[...] pokonała nas nie tylko liczba wojowników. Była z nimi potęga, której do tamtego czasu nigdy jeszcze nie odczuliśmy. Mówili ludzie, że ją widzieli w postaci olbrzymiego czarnego męża na koniu, który jak gęsty cień pojawiał się w blasku księżyca. A gdziekolwiek się zjawiał szał ogarniał naszych wrogów, a strach padał na najwaleczniejszych spośród nas, tak że i konie i wojownicy uciekali z pola."
Czarnoksiężnik w pewnym momencie opuścił pole bitwy, co pozwoliło na kontratak ze strony wojsk Gondoru. Wskutek tego udało się uratować resztki garnizonu, ale oddział osłaniający odwrót został doszczętnie zniszczony - przetrwali tylko synowie Denethora, oraz dwaj inni żołnierze.
Ekranizacja Edytuj
W ekranizacji, bitwa ta nie została ukazana.
