Nanaki.bot (tablica | edycje) m (Robot usuwa kategorie) Znacznik: apiedit |
(Dodawanie kategorii) Znacznik: categoryselect |
||
Linia 7: | Linia 7: | ||
W tej sytuacji Pelendur objął rządy do czasu wybrania nowego króla. Kandydatury były dwie – pierwszą był książę [[Arvedui]] z [[Arthedain]]u, drugim kandydatem zaś generał Eärnil. Zarówno jeden, jak i drugi mieli poważne atuty. Arvedui był mężem [[Fíriel]], jedynego pozostałego przy życiu dziecka Ondohera, był też potomkiem w prostej linii Isildura. Pelendur jednak zbił te argumenty, udowadniając, że Isildur sam zrzekł się korony Gondoru, oddając ją w ręce swojego bratanka, [[Meneldil]]a i tylko potomkowie tej gałęzi rodziny mogą dziedziczyć władzę w królestwie. Niestety zgodnie z ówczesnym prawem sukcesji, władza nie przechodziła na kobiety, więc ślub z Fíriel nie miał żadnego znaczenia. W tej sytuacji pozostał jedynie Eärnil. Za nim z kolei przemawiały dwa wielkie zwycięstwa militarne oraz pochodzenie z rodziny królewskiej, był bowiem potomkiem króla [[Telumehtar|Telumehtara Umbardacila]]. [[Rada Gondoru]] zatwierdziła jego kandydaturę i dzięki staraniom Pelendura został koronowany w 1945 roku Trzeciej Ery na trzydziestego drugiego króla Gondoru. Pelendur oczywiście został mianowany jego namiestnikiem i pełnił tę funkcję aż do śmierci. Urząd ten przejął później jego syn, [[Vorondil]], i od tej chwili funkcja ta stała się dziedziczna. |
W tej sytuacji Pelendur objął rządy do czasu wybrania nowego króla. Kandydatury były dwie – pierwszą był książę [[Arvedui]] z [[Arthedain]]u, drugim kandydatem zaś generał Eärnil. Zarówno jeden, jak i drugi mieli poważne atuty. Arvedui był mężem [[Fíriel]], jedynego pozostałego przy życiu dziecka Ondohera, był też potomkiem w prostej linii Isildura. Pelendur jednak zbił te argumenty, udowadniając, że Isildur sam zrzekł się korony Gondoru, oddając ją w ręce swojego bratanka, [[Meneldil]]a i tylko potomkowie tej gałęzi rodziny mogą dziedziczyć władzę w królestwie. Niestety zgodnie z ówczesnym prawem sukcesji, władza nie przechodziła na kobiety, więc ślub z Fíriel nie miał żadnego znaczenia. W tej sytuacji pozostał jedynie Eärnil. Za nim z kolei przemawiały dwa wielkie zwycięstwa militarne oraz pochodzenie z rodziny królewskiej, był bowiem potomkiem króla [[Telumehtar|Telumehtara Umbardacila]]. [[Rada Gondoru]] zatwierdziła jego kandydaturę i dzięki staraniom Pelendura został koronowany w 1945 roku Trzeciej Ery na trzydziestego drugiego króla Gondoru. Pelendur oczywiście został mianowany jego namiestnikiem i pełnił tę funkcję aż do śmierci. Urząd ten przejął później jego syn, [[Vorondil]], i od tej chwili funkcja ta stała się dziedziczna. |
||
{{Namiestnicy}} |
{{Namiestnicy}} |
||
+ | [[Kategoria:Namiestnicy Gondoru]] |
||
+ | [[Kategoria:Postacie Trzeciej Ery]] |
Wersja z 21:57, 15 lis 2016
Pelendur (TE 1879 - TE 1998) – namiestnik Gondoru w służbie królów Ondohera i Eärnila II. Jego przodkiem był Húrin z Emyn Arnen.
Historia
Pelendur, należący do Rodu Húrina, został mianowany na stanowisko namiestnika przez króla Ondohera, prawdopodobnie w roku jego koronacji, 1936 TE.
Osiem lat później przyszedł ciężki czas dla Gondoru – Woźnicy i Haradrimowie wspólnie, od północy i południa, zaatakowali królestwo. Król Ondoher wraz z synami, Artamirem i Faramirem, udał się na północ, aby stawić czoła Easterlingom, natomiast wódz jego armii, Eärnil, udał się na południe zmierzyć się z Haradrimami w pobliżu rzeki Poros. O ile bitwa na południu została wygrana, o tyle na północy Gondor poniósł klęskę w Bitwie na Dagorlad, a król i jego synowie zginęli. Eärnil pomścił go w Bitwie o Obóz, w której rozgromił świętujących zwycięstwo Woźników.
W tej sytuacji Pelendur objął rządy do czasu wybrania nowego króla. Kandydatury były dwie – pierwszą był książę Arvedui z Arthedainu, drugim kandydatem zaś generał Eärnil. Zarówno jeden, jak i drugi mieli poważne atuty. Arvedui był mężem Fíriel, jedynego pozostałego przy życiu dziecka Ondohera, był też potomkiem w prostej linii Isildura. Pelendur jednak zbił te argumenty, udowadniając, że Isildur sam zrzekł się korony Gondoru, oddając ją w ręce swojego bratanka, Meneldila i tylko potomkowie tej gałęzi rodziny mogą dziedziczyć władzę w królestwie. Niestety zgodnie z ówczesnym prawem sukcesji, władza nie przechodziła na kobiety, więc ślub z Fíriel nie miał żadnego znaczenia. W tej sytuacji pozostał jedynie Eärnil. Za nim z kolei przemawiały dwa wielkie zwycięstwa militarne oraz pochodzenie z rodziny królewskiej, był bowiem potomkiem króla Telumehtara Umbardacila. Rada Gondoru zatwierdziła jego kandydaturę i dzięki staraniom Pelendura został koronowany w 1945 roku Trzeciej Ery na trzydziestego drugiego króla Gondoru. Pelendur oczywiście został mianowany jego namiestnikiem i pełnił tę funkcję aż do śmierci. Urząd ten przejął później jego syn, Vorondil, i od tej chwili funkcja ta stała się dziedziczna.
Namiestnicy królów Gondoru | |
---|---|
Namiestnicy Gondoru | |
Mardil Voronwë • Eradan • Herion • Belegorn • Húrin I • Túrin I • Hador • Barahir • Dior • Denethor I • Boromir • Cirion • Hallas • Húrin II • Belecthor I • Orodreth • Ecthelion I • Egalmoth • Beren • Beregond • Belecthor II • Thorondir • Túrin II • Turgon • Ecthelion II • Denethor II |