Półelf (Peredhel) – potomek ras elfów i ludzi. Nie należał on do odrębnej rasy, lecz dziedziczył pewne cechy obu tych ras, a jeżeli był potomkiem Eärendila i Elwingi, mógł wybrać nieśmiertelność.
Znamy cztery przypadki związków między atanami a Eldarami. Jeżeli półelf wybrał los ludzki, to jego dzieci z góry były śmiertelne. Istniały dwie linie półelfów: potomkowie Idril i Tuora oraz Berena i Lúthien.[1] [2] Zostały one połączone poprzez małżeństwo Eärendila z Elwingą.
Historia[]
Pierwszym związkiem między elfem i człowiekiem był związek Berena i Lúthien. Oboje pochodzili z ważnych rodów: Beren był synem głowy ludu Beora, a Lúthien córką króla Doriathu, Thingola, i Majarki Meliany. Ich dzieckiem był Dior, który ożenił się z Nimloth. Z tego zwiąku urodzili się: Eluréd, Elurín i Elwinga.
Druga linia półelfów powstała dzięki Tuorowi, który został zaliczony do starszej rasy, oraz Idril, córki Turgona, króla Gondolinu. Urodził się im jeden syn – Eärendil, który ożenił się z Elwingą łącząc obie linie. Ich dziećmi były bliźniaki – Elros i Elrond. Po tym jak ich rodzice dostali się do Amanu, aby prosić Valarów o przebaczenie, otrzymali możliwość wyboru do jakiej rasy chcieliby przynależeć. Eärendil i Elwinga wybrali los elfów, tak samo jak Elrond.[3] Elros natomiast wybrał śmiertelność i jego potomkowie nie mogli wybrać już przeznaczenia Eldarów.
Elrond ożenił się z Celebríaną i miał z nią dwóch synów i córkę. Elladan i Elrohir jeszcze w Czwartej Erze długo przeciągali decyzję, do której rasy chcieliby być zaliczani. Arwena wyszła za mąż za Aragorna, dalekiego potomka Elrosa, i wybrała "dar Ilúvatara". Mieli jednego syna i kilka córek. Byli oni śmiertelni ze względu na wybór matki.
Znane było jeszcze jedno małżeństwo między elfem a człowiekiem – między Imrazôrem a Mithrellas. Jednakże ich potomstwo podlegało losowi ludzkiemu, ponieważ nie wywodzili się od Eärendila.[4] Pomimo tego, książęta Dol Amroth posiadali niektóre elfickie cechy.
Etymologia[]
W sindarinie peredhel oznacza "półelfa", natomiast peredhil jest określeniem dla liczby mnogiej.
Inne wersje legendarium[]
Nieznane są losy Diora, Elúreda i Elúrina. W starszej wersji Silmarillionu Manwë mówi do Eärendila, że wszystkie istoty, poza jego potomstwem, które mają choć kroplę krwi ludzkiej, to zaliczani są do Drugiego Pokolenia. Christopher Tolkien w książce The Lost Road and Other Writings przypuszcza, że to zdecydowało o włączeniu ich do atanów.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Tuor i upadek Gondolinu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beren i Lúthien
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Podróż Eärendila i Wojna Gniewu
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Ostatnia narada”