Ostatnia Narada

“	Doprawdy! To najwspanialszy żart w dziejach Gondoru. Ruszamy w siedem tysięcy, z oddziałem godnym stanowić w najlepszym razie tylko przednią straż tej armii, którą rozporządzaliśmy za dni naszej potęgi, aby sforsować ścianę Gór i niezdobytą Czarną Bramę! Równie dobrze mogłoby dziecko napaść na zakutego w zbroję rycerza, mając łuk ze sznurka i strzałę z wierzbowej gałązki!	”
—Książę Imrahil na zakończeniu Ostatniej Narady

Ostatnia Narada – spotkanie wodzów zachodu po bitwie na Polach Pellenoru, mające na celu omówienie przebiegu dalszych działań wojennych. Odbyła się 16 marca 3019 roku Trzeciej Ery.

Uczestnicy[]

W naradzie udział wzięli najważniejsi, obecni w stolicy wodzowie Zachodu. Z powodów zdrowotnych nie brał w niej udziału prawowity namiestnik, Faramir, który znajdował się w Domu Uzdrowień. Obecni byli:

Gandalf – Istari;
Aragorn – wódz Dúnadainów i dziedzic Isildura, przyszły król Gondoru;
Imrahil – książę Dol Amroth, zastępca namiestnika Gondoru;
Éomer – spadkobierca poległego w bitwie na Polach Pellenoru Theodena, Króla Rohanu;
Elladan i Elrohir – półelfowie z Rivendell, synowie Elronda, przedstawiciele elfów wysokiego rodu.

Przebieg[]

Narada odbyła się 16 marca 3019 roku Trzeciej Ery w namiocie Aragorna na Polach Pellenoru, niedaleko miejsca, gdzie poległ król Theoden, gdyż przyszły król nie wkroczył jeszcze do stolicy. Zastanawiano się na niej, jakie kroki podjąć po skończonej bitwie. Wiodącą rolę w naradzie odegrał Gandalf, który mając na uwadze powodzenie misji Froda, wysnuł plan odwrócenia uwagi Saurona poprzez atak na Czarną Bramę. Uznano, że Sauron może podejrzewać, iż Aragorn lub inny z wodzów posiada Pierścień, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że wyzwał on go za pomocą palantíru. Na naradzie podsumowano również stan wojsk, biorąc pod uwagę nadciągające z południa wezwane przez Aragorna posiłki. Pomyślano również o zabezpieczeniu grodu przed możliwymi dalszymi atakami, co zależało szczególnie Imrahilowi, oraz o obronie przed stacjonującym nadal w Anórien wojskiem Saurona.

Postanowienia[]

Marsz na Czarną Bramę w celu wywabienia wojsk Saurona z Mordoru w sile okoł 7000 żołnierzy:
- 2000 zwerbowanych przez Aragorna ludzi z południa Gondoru: armia z Pelargiru pod dowództwem Angbora i przybysze na statkach;
- 3500 Gondorczyków pod wodzą księcia Imrahila;
- 500 pieszych Rohirrimów, którzy stracili konie w bitwie;
- 500 konnych Rohirrimów;
- 1000 konnych wojowników spośród Dúnadainów i rycerzy Dol Amrothu.
Wysłanie około 3000 Rohirrimów do obrony Zachodniego Szlaku przed zgromadzoną w Anorien armią nieprzyjaciela.
Rozesłanie zwiadowców do Osgiliath i w okolice Minas Morgul.
Obsadzenie Minas Tirith załogą większą niż przed bitwą na Polach Pellenoru.
Zawezwanie krasnoludów z Ereboru do odbudowy bramy Minas Tirith.

Następstwa[]

Rozbicie armii Saurona z Anorien przez oddział Rohirrimów i wygnanie jej w stronę Cair Andros.
Przyniesienie przez zwiadowców wieści o braku nieprzyjacielskich wojsk w Ithilien.
Wygrana bitwa pod Morannonem – marsz na Czarną Bramę pomógł odwrócić uwagę Saurona, co umożliwiło Powiernikowi Pierścienia dotarcie do Góry Przeznaczenia i wypełnienie misji.
Po wojnie odbudowa murów grodu przez krasnoludów z Ereboru.

Różnice w adaptacji[]

Ostatnia narada w filmie „Władca Pierścieni: Powrót Króla” różni się od książkowego oryginału. W filmie pominięto rolę księcia Imrahila i synów Elronda, a zamiast nich w naradzie udział wzięli Legolas i Gimli, mimo iż nie należeli do przywódców w wojnie. Ponadto narada odbyła się w sali tronowej w Minas Tirith, a nie w namiocie. W ekranizacji także Aragorn spojrzał w palantír dopiero po naradzie oraz to on zaproponował atak na Czarną Bramę, podczas gdy Gandalf był do niej nieco sceptycznie nastawiony.