Orkowie z Gór Mglistych – szczep orków mieszkający w Górach Mglistych. Przez większość Trzeciej Ery byli oni postrachem dla Wolnych Ludów, regularnie zakłócając pokój w Dzikich Krajach. Mimo iż większość z nich nie była bezpośrednio podległa Władcom Ciemności i tak zwykle byli wykorzystywani na ich korzyść.
Historia[]
Druga Era[]
Po porażce Morgotha w Wojnie Gniewu wielu orków uciekło z Angbandu oraz północno-zachodnich ziem Morgotha w stronę wschodu. Wielu z nich osiadło w okolicach Gór Szarych oraz Gór Angmaru. Przez kolejne lata mnożyli się w północnych częściach Gór Mglistych, nie stanowili jednak wielkiego zagrożenia, ponieważ w tych latach góry północy były w posiadaniu Ludu Durina.[1]
Po zniszczeniu Ost-in-Edhil w 1697 roku Sauron w zemście na krasnoludach z Khazad-Dûm wysłał orków, by przejęli Góry Szare oraz Górę Gundabad. Nie jest wiadome czy bezpośrednio wysłużył się orkami z północy, czy też użył własnych oddziałów z Mordoru, by wesprzeć mieszkających tam orków w walce z krasnoludami. Po tym okresie nad Rhovanionem zapadł cień; orkowie zaczęli nękać te kraje, sprowadzając nieszczęścia zarówno na Plemię Durina i Nortów.
Kiedy Ostatni Sojusz przemierzał Góry Mgliste, Sauron podburzył orków z tamtych gór, wysyłając do nich żołdaków Czerwonego Oka, by powstrzymali przemarsz sojuszu. Jednakże, gdy orkowie zobaczyli ogrom sił zachodu, większość z nich ukryła się w jaskiniach.[2]
Trzecia Era[]
Po upadku Czarnej Wieży orkowie Hithaegliru (głównie za sprawą wysłanych orków z Mordoru) nadal patrolowali liczne szlaki wokoło Gór Mglistych. To właśnie oni przyczynili się do śmierci Isildura, atakując jego orszak na Polach Gladden, oraz zabijając go w rzece Anduinie.
Około roku 1100 roku aktywność orków z północy zwiększyła się, wielu krasnoludów zostało wtedy przepędzonych ze swoich kopalni przez najeźdźców z Gór Angmaru. W 1272 tajemniczy Czarnoksiężnik założył Królestwo Angmaru. Pod jego sztandarem zebrali się orkowie z Gór Mglistych oraz Ludzie Angmaru. Przez następne wieki orkowie północy walczyli u boku Angmaru w wojnie przeciwko Arnorowi oraz innym ludom, odnosząc wiele zwycięstw przeciwko zachodowi. Ostatecznie w 1975 zarówno orkowie i ludzie Angmaru zostali znacząco wybici podczas upadku królestwa północy.[3][4]
Kilkanaście bądź kilkaset lat po przejęciu Morii przez Zgubę Durina orkowie z Mordoru zamieszkali w czeluściach tej podziemnej krainy.[5] W roku 2509 orkowie porwali Celebríanę, którą po jakimś czasie odbili Elladan i Elrohir. W 2510 roku odbyła się bitwa na Polach Celebrantu, w której orkowie z Gór Mglistych wsparli siły Balków. Następnie w 2747 orkowie z Góry Gram zebrali wielkie siły, które ruszyły na Eriador pod dowództwem Golfimbula, pierwsze ich linie zostały zatrzymane przez Strażników, kiedy to wielu innych się przedarło, ci jednak zostali rozgromieni w Shire podczas bitwy na Zielonych Polach.[6] W 2793 roku z powodu porachunków między krasnoludami rozpoczęła się Wojna krasnoludów z orkami, której efektem było zmasakrowanie ich populacji i śmierć ich sławetnego wodza – Azoga. Wielu z tamtejszych orków uciekło wtedy na południe w kierunku Rohanu, gdyż chcieli osiedlić się w Górach Białych, udało im się zabić króla Rohirrimów Waldę, jednakże po wieloletniej wojnie z Rohanem, król Folka przyczynił się do ich ostatecznego wytępienia w tych rejonach.
W 2941 roku Trzeciej Ery Kompania Thorina II Dębowej Tarczy wpadła w zasadzkę orków z Miasta Goblinów, tam zabili ich wodza Wielkiego Goblina.[7][8] Wieść o tym rozgniewała klany Gór Mglistych, które zebrały się pod wodzą Bolga, syna Azoga, w Górze Gundabad i ruszyły na nowo odzyskany Erebor. Rozegrała się wówczas Bitwa Pięciu Armii, w której zginęła 1/3 górskich goblinów.[9]
Podczas Wojny o Pierścień orkom z Gór Mglistych udało się odrodzić, jednak tylko do takiego stopnia, że mogli jedynie napadać na Dolinę Anduiny.
Czwarta Era[]
Po przegranej Saurona siła orków z gór całkowicie się załamała, resztki zostały wybite przez Odrodzone Królestwo oraz krasnoludy.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „Of Dwarves and Men”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Klęska na polach Gladden”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Trzecia Era
- ↑
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Zabawa zgoła nieoczekiwana
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Z deszczu pod rynnę
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Dziwna kwatera
- ↑ J.R.R. Tolkien, Hobbit, czyli tam i z powrotem, Nadejście burzy