Orcrist

Orcrist – miecz Thorina II Dębowej Tarczy. Został wykuty w Pierwszej Erze w Gondolinie. Pierwotnie należał do jednego z elfickich panów. Po zdobyciu i zniszczeniu miasta (511 rok Pierwszej Ery), oręż ten zaginął – najpewniej zagrabili go orkowie. Przeleżał on w jakiejś kryjówce aż do Trzeciej Ery. Wtedy to znalazły go trzy trolle: Bert, Tom i William, które ukryły miecz w swojej siedzibie.

Tam właśnie (w 2941 roku Trzeciej Ery) po pokonaniu trollów trafił na niego Thorin II Dębowa Tarcza, wędrując wraz z Kompanią i Gandalfem do Ereboru. Odtąd krasnolud nosił Orcrista u swego boku i używał podczas walki. Odebrali mu go elfowie króla Thranduila w Mrocznej Puszczy. Monarcha ów złożył później Orcrista na grobie Thorina, gdy pochowano go w Ereborze, po Bitwie Pięciu Armii. Odtąd miecz zawsze rozbłyskiwał w ciemnościach, gdy do Ereboru zbliżali się nieprzyjaciele.

Drugim bliźniaczym do niego mieczem był Glamdring.

Etymolgia

We wczesnej formie sindarinu miano Orcrist znaczy Pogromca goblinów. Gobliny tę broń zwały Siekaczem. Orcrist składa się z dwóch słów: Orc (Ork) + rist (rozcinacz, pogromca).