| “ | Ze względu na wielką liczebność szczep ten (Teleri) miał aż dwóch wodzów; byli to Elwe Singollo (co znaczy Szary Płaszcz) i jego brat Olwe. Włosy Olwëgo były długie i białe, a jego oczy niebieskie; lecz włosy Elwëgo były szare jak srebro, a jego oczy jak gwiazdy; był on najwyższy ze wszystkich elfów. | ” |
—Pojawienie się elfów i uwiezienie Melkora, J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Pierścień Morgotha, Część trzecia. Późniejsze Quenta Silmarillion: (I) Pierwsza faza: 3. O przybyciu Elfów | ||
Olwë – elf z grupy Nelyarów, obudzony nad Cuiviénen, brat Thingola (późniejszego króla Doriathu) i prawdopodobnie Elmo[1]. Miał długie białe włosy i niebieskie oczy. Miał córkę Eärwenę, która wyszła za Finarfina, króla Ñoldorów, a także co najmniej dwóch synów[2].
Historia[]
Wraz z braćmi wywędrował na zachód, aby dotrzeć do Valinoru[3]. Teleri byli najmniej chętni podczas Wielkiej Podróży, a zastęp Olwëgo zawsze szedł jako ostatni[3] Część zastępu Olwëgo przerażał cień Gór Mglistych i wolała osiedlać się w lasach Doliny Anduiny.[3].
Zatrzymał się w Doriacie, gdy Elwë zniknął w lesie, lecz potem ruszył dalej i dotarł do Amanu[4]. Olwë i jego ludzie przez jakiś czas mieszkali na wyspie Tol Eressëa, gdzie Teleri mogli przebywać nad morzem, a jednocześnie mając w zasięgu wzroku brzegi Amanu[2]. Później, gdy Falmari wreszcie dotarli do Eldamaru, został królem w Alqualondë[2]. Jego córka Eärwena poślubiła Finarfina, syna Finwëgo, późniejszego króla pozostałych Ñoldorów. Oprócz Eärweny, Olwë miał kilku synów[2].
Kiedy Fëanor ruszył w poszukiwaniu Silmarili, chciał uzyskać od Olwëgo statki Falmarich, jednak król był niewzruszony. Skończyło się to Bratobójstwem w Alqualondë, w której zginęło wielu elfów z obu szczepów. Olwë wezwał na pomoc Ossëgo, lecz ten się nie pojawił, gdyż Manwë zabronił zatrzymywać Ñoldorów siłą[5].
Etymologia[]
W jednym manuskrypcie telerińska forma Olwë jest podana jako Olue[6]. W innym manuskrypcie telerińska forma jest podobna do formy quenejskiej: Olwë[7]. Falmari nazywali go czasem Volwë[7] Innym jego imieniem było Ciriáran (oznaczające „król żeglarz”).[8].
Inne wersje Legendarium[]
We wcześniejszych wersjach Quenta Silmarillionu Olwë nazywał się Elwë (podczas gdy jego brat Thingol miał na imię Sindo[9]), a to właśnie Olwë był jednym z Trzech Ambasadorów zamiast swojego brata Thingola[10]. Nie wiadomo także nic na temat jego córki Eärwen ani jej małżeństwa z Finarfinem. Ma również syna imieniem Elulindo[11].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”, „O Galadrieli i Celebornie”
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Eldamar i książęta Eldalië, ludu Eldarów
- ↑ 3,0 3,1 3,2 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarilion, Quenta Silmarilion: Pojawienie się elfów i uwięzienie Melkora
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarilion, Quenta Silmarilion: Thingol i Melian
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Ucieczka Noldorów
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Wojna o Klejnoty, Część czwarta. Quendich i Eldarów: A. Główne elementy językowe, o których mowa”
- ↑ 7,0 7,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Ludy Śródziemia, XI. Shibolet Fëanora, „Notatki”, przypis 20
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Ludy Śródziemia, XI. Shibolet Fëanora, "Imiona potomków Finwego"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Utracona droga i inne pisma, Cześć Druga Valinor i Śródziemie przed Władcą Pierścieni, V. Lhammas
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Utracona droga i inne pisma, Cześć Druga Valinor i Śródziemie przed Władcą Pierścieni, VI. Quenta Silmarilion, Komentarze do rozdziału 3 (a), Fragm. 23.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Utracona droga i inne pisma, Dodatki, I. Genealogie.