O Tuorze i jego przybyciu do Gondolinu (ang. Of Tuor and his Coming to Gondolin) - pierwszy rozdział w Niedokończonych Opowieściach, która jest niedokończoną przeróbką starszego dzieła, Upadku Gondolinu znajdującego się w Księdze Zaginionych Opowieści Część Druga. Opowiada o tym, jak Tuor został wychowany, przybył do Vinyamaru, znalazł Voronwëgo, podróżował w kierunku Gondolinu i przeszedł przez Siedem Bram.
Prawdziwy tytuł dzieła brzmiał O Tuorze i Upadku Gondolinu, ale Christopher Tolkien zmienił go w Niedokończonych Opowieściach, ponieważ jego ojciec dotarł tylko do tego punktu. Ten tytuł został ponownie użyty w rozdziale odpowiadającym tej historii w Silmarillionie. Ostatecznie opublikowano go pod oryginalnym tytułem w książce Upadek Gondolinu.
Streszczenie[]
Tuor był synem Huora i Riany, urodzonym w roku bitwy Nirnaeth Arnoediad. Po otrzymaniu wiadomości o śmierci męża, Rían zostawiła Tuora pod opieką Sindarów z Mithrimu, a konkretnie Annaela, który został jego przybranym ojcem a sama odeszła i zmarła potem na kurhanie Haudh-en-Nirnaeth z żalu. Pod jego wodzą mała grupa szukała schronienia przed Easterlingami w jaskiniach Androth, gdzie Tuor dorastał do 16 roku życia, ucząc się elfiej wiedzy i władania bronią. Próbując opuścić Dor-lómin, grupa została zaatakowana przez Easterlingów, a Tuor został wzięty do niewoli na 3 lata, aż uciekł i wrócił do jaskiń Androth, gdzie żył jako wyjęty spod prawa przez kolejne cztery lata.
Dwadzieścia trzy lata po Nirnaeth Arnoeadiad, pierwszego dnia nowego roku Tuor wyruszył w podróż na zachód, w stronę gór Ered Lómin, aby znaleźć Bramę Noldorów, podążając za małą rzeką, którą uważał za znak. Z pomocą Gelmira i Arminasa przeszedł przez bramę i wkroczył na wybrzeże znane jako Lammoth. Dalej wkroczył do Nevrastu i jako pierwszy z Ludzi ujrzał Belegaer, Wielkie Morze.
Prowadzony przez łabędzie, Tuor znalazł miasto Vinyamar na zboczach góry Taras i z wielkiej sali zabrał zbroję i broń pozostawioną przez Turgona, a następnie ponownie zszedł w dół ku morzu. Tam, na brzegach Belegaeru, pojawił się przed nim Valar Ulmo i opowiedział o Gondolinie, gdzie Tuor, z pomocą ostatniego żeglarza na ostatnim statku, który popłynął na zachód na rozkaz Círdana, będzie musiał dostarczyć wiadomość w imieniu Władcy Wód.
Przewodnikiem okazał się Voronwë i razem wyruszyli na wschód, zatrzymując się przy Stawach Ivrinu, gdzie dostrzegli Túrina, kuzyna Tuora, który wyruszył w swoją własną podróż. Obaj towarzysze podróżowali dalej, do wieży Minas Tirith zbudowanej przez Finroda Felagunda, a stamtąd udali się na południe, podążając drogą, która schodziła w dół w Dolinie Sirionu.
Z Echoriathu przekroczyli Bród Brithiach i 37 dnia podróży weszli do królestwa Turgona. Pierwszym, którego spotkali, był Elemmakil, elf z ludu Noldorów, kapitan tych, którzy strzegli zewnętrznego wejścia do Gondolinu. Pod ścisłą strażą przeszli przez Siedem Bram: Bramę Drewna, Bramę Kamienia, Bramę Brązu, Bramę Żelaza, Bramę Srebra, Bramę Złota i Bramę Stali.
Przy ostatniej, Ecthelion, władca Rodu Fontanny i strażnik Wielkiej Bramy w tym czasie, pojawił się przed ich oczami.
Tutaj szczegółowe pisanie się kończy. W opublikowanym manuskrypcie opowieść jest kontynuowana, aż Tuor otrzymuje od Ectheliona pozwolenie na podróż i kieruje wzrok ku Ukrytemu Miastu, fragment zaczerpnięty z dalszych niekompletnych notatek Tolkiena, które zawierałyby również opis Gondolinu i Turgona, a także pierwsze spotkanie Tuora z Idril, która została jego żoną. Jednak ostateczna wersja opowieści nigdy nie została ukończona.
Przekłady na język polski[]
- Radosław Kot: O Tuorze i jego przybyciu do Gondolinu
- Paulina Braiter: O Tuorze i jego przybyciu do Gondolinu