Zmiany: Niespokojny Pokój

Wersja z 00:18, 28 sty 2020

Niespokojny Pokój – okres trwający od 2063 roku Trzeciej Ery do 2460, podczas którego w Śródziemiu panował relatywny spokój.

Historia

Przed momentem nastania Niespokojnego Pokoju, Sauron przebywał w zrujnowanej twierdzy Dol Guldur, skąd planował swój powrót i osłabiał siły Wolnych Ludów poprzez aranżowanie ataków na Gondor i elfy zamieszkujące Mroczną Puszczę. Niemniej, około roku 2060 Biała Rada na czele z Gandalfem zaczęła podejrzewać, że zło zamieszkujące Dol Guldur, a zatem bliżej nieznany Czarnoksiężnik, to faktycznie Sauron. Gdy Gandalf udał się do zrujnowanej twierdzy w roku 2063, Czarnoksiężnik został zmuszony do odwrotu na Wschód.

Podczas trwania Niespokojnego Pokoju, zarówno ziemie Gondoru jak i inne tereny zasiedlone przez Wolne Ludy cieszyły się spokojem. Ataki na królestwo południowych dúnedainów ustały, a Strażnicy zamieszkujący tereny zniszczonego już dawno Arnoru również nie byli nękani zbyt częstymi atakami orków. Niemniej, Gondorczycy pozostali do pewnego momentu czujni - z ostrożnością spoglądali na swe wschodnie granice, gdzie Minas Morgul nadal pozostawało w rękach uśpionych jeszcze nazgûli.

Czujność ludzi nie trwała jednak przez cały okres Niespokojnego Pokoju - po upływie kilkudziesięciu lat, obronność Gondoru zaczęła słabnąć – twierdze chroniące Anduinę na wschodzie, a także przesmyków górskich na zachodzie, między innymi garnizon w Isengardzie, zostały zaniedbane.

Nieostrożność Gondorczyków niebawem miała przynieść im ciężkie czasy. Sauron bowiem, przez czas trwania Niespokojnego Pokoju, nie siedział bezczynnie. Zdołał on podporządkować sobie plemiona Easterlingów zamieszkujące Rhûn, tworząc w ten sposób potężną armię służących mu ludzi. W końcu, w roku 2460, Sauron powrócił do swojej fortecy w Dol Guldur, kończąc w ten sposób błogi okres Niespokojnego Pokoju. Służący mu orkowie i im podobne kreatury ponownie rozpoczęły nękanie północnych krajów, lecz najpotężniejsze uderzenie spadło na Gondor. Już w 2475 roku Trzeciej Ery na Ithilien napadła armia Uruków z Mordoru. Pięć lat później, orkowie rozpoczęli zasiedlanie opuszczonych fortec w Górach Mglistych - między innymi Morii.

Wkrótce później, w 2510, plemię Easterlingów, Balkowie, korzystając z tragicznego stanu obrony Gondorczyków wzdłuż biegu Anduiny masowo przekroczyli rzekę. Doszło do Bitwy na Polach Celebrantu, w której zwycięstwo dúnedainom zapewniły siły Eorla.

Pomimo tego zwycięstwa, ataki Saurona na Gondor trwały niemal nieprzerwanie aż do roku 3019 Trzeciej Ery, w którym to Czarnoksiężnik został ostatecznie pokonany, a jego królestwo w Mordorze upadło.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Niespokojny Pokój''' – okres od pierwszej ucieczki [[Sauron]]a z [[Dol Guldur]] w [[TE 2063|2063]] roku [[Trzecia Era|Trzeciej Ery]] do [[TE 2460|2460]] roku TE, kiedy to powrócił on do [[Mroczna Puszcza|Mrocznej Puszczy]] ze wzmożonymi siłami. W tym czasie [[Śródziemie]] było pozornie wolne od zła.
+'''Niespokojny Pokój''' – okres trwający od [[TE 2063|2063]] roku [[Trzecia Era|Trzeciej Ery]] do [[TE 2460|2460]], podczas którego w [[Śródziemie|Śródziemiu]] panował relatywny spokój.
+== Historia ==
+Przed momentem nastania Niespokojnego Pokoju, [[Sauron]] przebywał w zrujnowanej twierdzy [[Dol Guldur]], skąd planował swój powrót i osłabiał siły [[Wolne Ludy|Wolnych Ludów]] poprzez aranżowanie ataków na [[Gondor]] i elfy zamieszkujące [[Mroczna Puszcza|Mroczną Puszczę]]. Niemniej, około roku 2060 [[Biała Rada]] na czele z [[Gandalf]]em zaczęła podejrzewać, że zło zamieszkujące Dol Guldur, a zatem bliżej nieznany Czarnoksiężnik, to faktycznie Sauron. Gdy Gandalf udał się do zrujnowanej twierdzy w roku 2063, Czarnoksiężnik został zmuszony do odwrotu na Wschód.
+Podczas trwania Niespokojnego Pokoju, zarówno ziemie Gondoru jak i inne tereny zasiedlone przez Wolne Ludy cieszyły się spokojem. Ataki na królestwo południowych dúnedainów ustały, a Strażnicy zamieszkujący tereny zniszczonego już dawno [[Arnor]]u również nie byli nękani zbyt częstymi atakami orków. Niemniej, Gondorczycy pozostali do pewnego momentu czujni - z ostrożnością spoglądali na swe wschodnie granice, gdzie [[Minas Morgul]] nadal pozostawało w rękach uśpionych jeszcze [[Nazgûle|nazgûli]].
+Czujność ludzi nie trwała jednak przez cały okres Niespokojnego Pokoju - po upływie kilkudziesięciu lat, obronność Gondoru zaczęła słabnąć – twierdze chroniące [[Anduina|Anduinę]] na wschodzie, a także przesmyków górskich na zachodzie, między innymi garnizon w [[Isengard]]zie, zostały zaniedbane.
+Nieostrożność Gondorczyków niebawem miała przynieść im ciężkie czasy. Sauron bowiem, przez czas trwania Niespokojnego Pokoju, nie siedział bezczynnie. Zdołał on podporządkować sobie plemiona [[Easterlingowie|Easterlingów]] zamieszkujące [[Rhûn]], tworząc w ten sposób potężną armię służących mu ludzi. W końcu, w roku 2460, Sauron powrócił do swojej fortecy w Dol Guldur, kończąc w ten sposób błogi okres Niespokojnego Pokoju. Służący mu [[orkowie]] i im podobne kreatury ponownie rozpoczęły nękanie północnych krajów, lecz najpotężniejsze uderzenie spadło na Gondor. Już w 2475 roku Trzeciej Ery na [[Ithilien]] napadła armia [[Uruk-hai|Uruków]] z [[Mordor]]u. Pięć lat później, orkowie rozpoczęli zasiedlanie opuszczonych fortec w [[Góry Mgliste|Górach Mglistych]] - między innymi [[Moria|Morii]].
+Wkrótce później, w 2510, plemię Easterlingów, [[Balkowie]], korzystając z tragicznego stanu obrony Gondorczyków wzdłuż biegu Anduiny masowo przekroczyli rzekę. Doszło do [[Bitwa na Polach Celebrantu|Bitwy na Polach Celebrantu]], w której zwycięstwo dúnedainom zapewniły siły [[Eorl]]a.
+Pomimo tego zwycięstwa, ataki Saurona na Gondor trwały niemal nieprzerwanie aż do roku 3019 Trzeciej Ery, w którym to Czarnoksiężnik został ostatecznie pokonany, a jego królestwo w Mordorze upadło.
 [[Kategoria:Wydarzenia Trzeciej Ery]]