Niënor (ur. 473 PE – zm. 499 PE) – córka Morweny i Húrina, siostra Túrina i Urweny.
Biografia[]
Dzieciństwo[]
Niënor urodziła się niedługo po opuszczeniu Dor-lóminu przez jej brata i tam też była wychowywana przez matkę[1][2]. Krainę tę opuściła w wieku dwudziestu lat, gdy wraz z Morweną uciekły na dwór króla Thingola do Doriathu, w celu odnalezienia Túrina[3][4].
Wyprawa do Nargothrondu[]
Gdy Morwena wyruszyła do Nargothrondu w poszukiwaniu Túrina, rozkazała swojej córce zostać w Doriacie. Jednak ta nie posłuchała się matki i wyruszyła za oddziałem elfów pod dowództwem Mablunga, który miał śledził Morwenę. Kiedy doszli do Stawów Półmroku, Niënor przestała śledzić elfów i wyszła z ukrycia, dołączając do ich grupy, mimo niechęci Mablunga.
Razem poruszali się wolno i ostrożnie w kierunku Nargothrondu przez wielkie pustkowie. Po trzech dniach wędrówki doszli do Narogu, przy wzgórzach Taur-en-Faroth. Gdy dotarli do Amon Ethir, Mablung rozkazał Niënor i jej matce, aby zostały na wzgórzu, podczas gdy elfowie udali się do zrujnowanego miasta.
Wtem Glaurung spowodował mgłę wokół Nargothrondu i udał się na Amon Ethir, gdzie spotkał Niënor. Ta spojrzała mu w oczy i została zahipnotyzowana. W trakcie rozmowy ujawniła, że jest córką Húrina oraz to, że szuka ona Túrina. Moc Glaurunga sprawiła, że Niënor osłabła i straciła kontakt z rzeczywistością. Wszystko dla niej stało się czarną pustką. Utraciła pamięć, wzrok i słuch. Po odczarowaniu obudziła się na wzgórzu[3][4].
Pobyt w Brethilu[]
Niënor spotkała Túrina w 496 PE, gdy ten przybył do Brethilu po upadku Nargothrondu. Jako że była dotkniętą amnezją, nie poznała swojego brata. Ten przy ich spotkaniu nadał jej imię Níniel, a para zakochała się w sobie. W Brethilu Niënor ponownie nauczyła się języka, poznała tam też Brandira, wodza ludu Halethy, który zakochał się w dziewczynie bez wzajemności. Túrin wkrótce poprosił Niënor o rękę, na wieść o czym zazdrosny Brandir wyjawił, jej kochanek jest synem Húrina i ciągnie się za nim klątwa. Mimo to para ostatecznie pobrała się w 498 PE, dziewczyna wkrótce też zaszła w ciążę[5][6].
Śmierć[]
Po trzech latach pobytu Túrina w Brethilu okolice coraz częściej zaczęli nawiedzać orkowie. Syn Húrina ostatecznie ponownie sięgnął po Anglachel i przepędził intruzów, tym samym zdradzając swoją obecność Glaurungowi. Na wieść o tym, że pożary w okolicy wywołuje sam smok Morgotha, Túrin postanowił ubić bestię wraz z ochotnikami, wbrew błaganiom Niënor, aby został w domu. Ta, dręczona niepokojem, w końcu postanowiła sama ruszyć za mężem[7][8].
Odnalazła go nieprzytomnego, leżącego obok ciała Glaurunga. Chciała opatrzeć rany męża, lecz wtem smok zbudził się i nim skonał, zdjął swój czar z córki Húrina i wyjawił jej prawdę, że Túrin jest jej bratem. Zrozpaczona Niënor skoczyła ze skał Cabed-en-Aras w wody Taeglinu, popełniając samobójstwo.
W pobliżu tego wąwozu znajdował się później jej grób zwany "Kamieniem Nieszczęsnych". W tym samym miejscu został pochowany też jej brat, a potem matka[9][10]. Miejsce to przetrwało zagładę Beleriandu jako Wyspa Morweny.
Inna wersje Legendarium[]
W najstarszym, zachowanym fragmencie tekstu Niënor nosi imię Vainóni i tam wraz z swą matką Tiranne (Morwena) zadają się ze złym magiem Kurukim, który podaje im napój, po którym zapominają swych imion[11].
Później Tolkien pisał jej imię jako Neynóre, które potem zastąpił Nienori, by potem zastąpić je jako Nienor i Nienóri. W rozdziale Turambar i Foalóke użyto formę Nienóri[12].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Odejście Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Odejście Túrina”
- ↑ 3,0 3,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Podróż Morweny i Niënor do Nargothrondu”
- ↑ 4,0 4,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Podróż Morweny i Nienor do Nargothrondu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Niënor w Brethilu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Nienor w Brethilu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Nadejście Glaurunga”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Nadejście Glaurunga”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Śmierć Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Narn i Hîn Húrin. Opowieść o dzieciach Húrina”, „Śmierć Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści, Cześć Druga, II. "Turambar i Foalóke, Dalsza opowieść Eltasa (po śmierci Turina), str. 166.
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści, Cześć Druga, II. "Turambar i Foalóke, Zmiany imion i nazw własnych w Opowieści o Turambarze, str. 141.