Narsil – miecz należący do kolejnych królów Arnoru, a później Arthedainu. Został zniszczony podczas finałowej bitwy pierwszej wojny z Sauronem. Jego złomki zachowano i przekuto go w Andúrila na czas drugiej wojny z Sauronem.
Historia[]
Miecz ten został wykuty w Pierwszej Erze przez krasnoludzkiego kowala Telchara[1] z Nogrodu, który także był twórcą Angrista i Smoczego Hełmu. W niewiadomych okolicznościach Narsil stał się własnością Elendila, być może poprzez Książąt Andúnië. Elendil zabrał miecz ze sobą, uciekając przed Upadkiem Númenoru (3319 rok Drugiej Ery) do Śródziemia[2]. Walczył Narsilem w wojnie Ostatniego Sojuszu z Sauronem, w bitwie na Dagorlad i przy oblężeniu Barad-dûr[3][4]. Podczas ostatniej walki na stokach Orodruiny Narsil pękł pod ciałem swego właściciela, gdy ten został zabity przez Saurona. Syn Elendila, Isildur, chwycił odłamek miecza i odciął nim palec powalonego Saurona z Pierścieniem[5].
Isildur po pokonaniu Saurona zabrał szczątki Narsila do Arnoru. W czasie bitwy na Polach Gladden powierzył złamane ostrze swemu giermkowi Ohtarowi[6]. Jemu to udało się uciec i po długiej wędrówce dotrzeć do Imladris, gdzie wychowywał się Valandil, najmłodszy syn Isildura.
Tam właśnie Elrond przepowiedział, iż miecz nie zostanie przekuty na nowo, dopóki nie powróci Sauron i nie zostanie odnaleziony Jedyny Pierścień. Przez kolejne stulecia resztki sławnej broni przechowywali potomkowie Elendila[7] – królowie Arnoru, a następnie Arthedainu. Po upadku tego państwa Narsil, wraz z resztą spuścizny dawnych władców: Elendilmirem, berłem Annúminas i pierścieniem Barahira, był przechowywany w Imladris jako dziedzictwo Wodzów Dúnedainów[8].
Podczas Wojny o Pierścień, gdy Frodo Baggins, Samwise Gamgee, Meriadok Brandybuck i Peregrin Tuk spotkali po raz pierwszy Aragorna w Bree (29 października 3018 roku Trzeciej Ery) miał on przy sobie Narsila, najpewniej po to, by móc potwierdzić swoją tożsamość. Miecz został przekuty na nowo przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia (w grudniu 3018 roku), a Aragorn nadał mu nowe miano Andúril.
Dzierżył on ten miecz podczas swojej podróży wraz z Drużyną. Aragorn używał go dla potwierdzenia swego pochodzenia[9].
Etymologia[]
Nazwa pochodzi z quenyi i znaczy "Ognista poświata" lub "Czerwono-biały płomień" (ewentualnie "Ogień-białe światło"), ponieważ miecz błyszczał światłem zarówno księżyca, jak i słońca.
Kreacja w adaptacjach[]
W grze Władca Pierścieni: Wojna na Północy w procesie przekuwania Narsila uczestniczył elf imieniem Angmir.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Król ze Złotego Dworu”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Akallabêth, Upadek Númenoru
- ↑ J.R.R. Tolkien, red. Christopher Tolkien Historia Śródziemia t. XII, The Peoples of Middle-earth, „The Tale of Years of the Second Age”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Druga Era
- ↑ Karen Wynn Fonstad, Atlas Śródziemia, „Druga Era”, Ostatnie Przymierze
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Pierścienie Władzy i Trzecia Era
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Eriador, Arnor i dziedzice Isildura
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe”