Námo (Mandos; qya. sędzia) – Valar, starszy z braci Fëanturi („Władcy Dusz”), brat Nienny i mąż Vairë. Mieszka w Mandosie, od tej krainy pochodzi jego imię. Pilnuje tu Domów Umarłych. Jest sędzią i zna dokładnie przeszłość i przyszłość świata, z wyjątkiem spraw, których nie rozstrzygnął sam Eru Ilúvatar. Często wiązany z Manwë. Razem mają największe pojęcie o wszystkich sprawach Ardy i Valarów. Jest jasnowidzącym, wypowiedział dwie przepowiednie, zwane Pierwszą i Drugą Przepowiednią Mandosa. Pierwsza z nich dotyczy skutków ucieczki Ñoldorów, druga końca czasów i bitwy Dagor Dagorath.
Mandos uchodzi za najbardziej posępnego, aczkolwiek nie znaczy to, że jest pod urokiem cienia czy zła. To bardziej jego natura, osobowość, cząstka wielu stron Ilúvatara.
Historia[]
Podczas jednej z pierwszych narad Valarów istniała obawa, że dzieci Ilúvatara przyjdą w ciemności. To Mandos wyjaśnił, iż ich losem jest kochać gwiazdy. To skłoniło Vardę do przygotowania ich. Gdy Ñoldorowie wędrowali przez Araman, Mandos (lub któryś z jego sług) wygłosił przepowiednię, co skłoniło Finarfina i część jego szczepu do zawrócenia do Amanu. Gdy zmarł Beren, Lúthien śpiewała Mandosowi niezwykle przejmującą pieśń, która poruszyła serce Valara, dzięki czemu zakochani mogli wrócić do życia. Mandos był przeciwny przyjęciu Eärendila i uznaniu jego prośby, jednak Manwë nie posłuchał go i pozwolił zadecydować Eärendilowi i jego żonie, do jakiej rasy chcą być zaliczani.
Inne wersje legendarium[]
We wczesnym legendarium jego prawdziwe imię brzmiało Vê[1].
Przypisy
| Valarowie | Manwë • Ulmo • Aulë • Oromë • Námo • Irmo • Tulkas |
|---|---|
| Majarowie | Eönwë • Ilmarë • Ossë • Uinena • Salmar • Meliana • Ariena Tilion • Curumo • Olórin • Aiwendil • Alatar • Pallando |
| Pomocnicy | Duchy powietrza • Duchy wody • Duchy ognia • Duchy cienia |
| Siły ciemności | |
| Valarowie | Morgoth |
| Majarowie | Sauron • Gothmog • Zguba Durina • Ungolianta |
Bibliografia[]
- J.R.R. Tolkien, Silmarillion