Morski dzwon – wiersz zapisany w Czerwonej Księdze, a wydany w tomiku Przygody Toma Bombadila. Nosi on dopisany przez kogoś podtytuł "sen Froda" choć zapewne nie był przez niego spisany. Jest pochodzenia hobbickiego i powstał już w Czwartej Erze.
Treść
Wiersz wyraża z początku tęsknotę za podróżą, następnie przerażenie wynikające z pustki, powrót i samotność niezrozumienia przeżyć. Narrator, wypowiadający się w pierwszej osobie, znajduje na piasku muszlę "morski dzwon" i doszukuje się w jej szumie dźwięków dalekich lądów. Zjawia się biały statek, który zawozi go daleko na zachód. Odnajduje tam piękny, lecz niezamieszkały ląd. Spędza tam rok i dzień, będąc z początku królem krainy, lecz potem słaniając się z wyczerpania i braku pomocy. W końcu ostatkiem sił wraca na statek i do rodzinnego portu. Po powrocie muszla nie przynosi już żadnych dźwięków poza zwykłym szumem, a wszyscy inni spotykający go absolutnie nie rozumieją jego smutku i samotności.[1]
Ciekawsotki
- W wierszu występuje wiele zwyczajnych zwierząt i roślin (takich jak kwiat gladioli, nenufary i inne) nie wymienianych jednak nigdzie indziej.
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Przygody Toma Bombadila, Morski dzwonv