Meneltarma

Widok na Meneltarmę - autor Murrauddin

Meneltarma (Filar Nieba) – najwyższy szczyt Númenoru, wznoszący się w samym centrum wyspy. Jego dokładna wysokość nie jest znana (mówiło się, że ludzie o najbystrzejszym wzroku dostrzegą z jej szczytu wyspę Tol Eressëa), szacuje się, że mógł mieć nawet 2500 metrów n.p.m.

Geografia

Góra zaczynała wznosić się łagodnie, tworząc pięć grzbietów skierowanych w różne strony świata, zwanych Tarmasundar, czyli Korzeniami Kolumny. Następnie jej stoki się nachylały coraz bardziej, biegnąc niemal pionowo w górę, aż do samego wierzchołka. Ten zaś był płaski i rozległy, tak, że mogło się na nim zmieścić kilkaset osób jednocześnie. Na szczyt prowadziła spiralna droga, wychodząca z południowo-zachodniej części wyspy i kończąca swój bieg na północy wierzchołka. Z południowych stoków Meneltarmy wypływał Siril, najdłuższa rzeka Númenoru. Nieopodal znajdowała się również Dolina Noirinan, mieściła się się królewska nekropolia.

Z geomorfologicznego punktu widzenia Meneltarma była uśpionym wulkanem, na co wskazuje jej kształt oraz fakt, że w czasie upadku Númenoru z jej wierzchołka wystrzelił ogień. Jest to o tyle zasadne, że sama wyspa posiadała wszystkie cechy wyspy wulkanicznej.

Znaczenie kulturowe

Meneltarma była najświętszym miejscem Númenoru, swoistą świątynią ku czci Eru. Chociaż na jej wierzchołek wejść mógł każdy, jedynie król miał prawo zabierać na niej głos i to jedynie w celu odprawienia modlitwy ku czci Iluvatara. Miało to miejsce trzy razy do roku, w święta Erukyermë, Erulaitalë i Eruhantalë. Mimo to nigdy nie ustawiono tam żadnego ołtarza, czy świątyni. Dopóki, za namową Saurona, Ar-Pharazôn nie wybudował świątyni Melkora w Armenelos, nie było też w Númenorze innych miejsc kultu. 

Jedynymi zwierzętami, które przysiadały na wierzchołku Meneltarmy, były Wielkie Orły, które jak powiadano, przysłał sam Manwë, aby doglądały królestwa. Nawet po tym, jak Orły opuściły Númenor za czasów Tar-Ancalimona, nikt nie odważył się zbezcześcić świętego miejsca.

W czasie upadku Númenoru królowa Tar-Míriel próbowała schronić się na szczycie góry, jednak fale dosięgnęły ją pierwszą. 

Mówi się, że wierzchołek góry, jako nieskalany przez całą historię Númenoru, przetrwał zatopienie wyspy i pozostał ponad wodami Belegaeru, jako samotna wyspa Meneltarma, jednak nikomu nie udało się ustalić jej położenia.

Etymologia

Nazwa góry w quenyi to „Kolumna Niebios”. Wywodzi się od znaczenia słów: „menel” („firmament, niebo” lub „niebiosa”) i „tarma” Podobne znaczenie miała jej nazwa w języku adûnaickim Minûl-Tarîk. Nazwa ta odnosi się do kształtu góry.