Meliana – jedna z Majarów, żona Thingola, matka Lúthien oraz królowa Doriathu.
Historia[]
Została stworzona przez Eru Ilúvatara, przed początkami Ardy.
Mieszkała w ogrodach Irma i Estë, Lórien. Mieszkańcy Amanu powiadali, że nie było istoty piękniejszej, mądrzejszej i o piękniejszym głosie niż Meliana. Gdy śpiewała, Majarowie i Valarowie porzucali swe zajęcia, a ptaki przerywały szczebiot, by jej wysłuchać. Była służącą Yavanny.
Po przebudzeniu się elfów, Meliana opuściła Aman, i zamieszkała w Beleriandzie Wschodnim. Elf Elwë (później Thingol), jeden z przywódców hufca Telerich, gdy pewnego razu wybrał się samotnie do lasu Nan Elmoth, usłyszał nagle śpiew i padł na niego czar. Pobiegł za głosem, i tak spotkał Melianę. Z miejsca się pokochali, stali tam przez dobre kilka lat, kiedy wreszcie przemówili do siebie. Razem zamieszkali w lesie Doriath, który Meliana objęła zaczarowaną obręczą. Nikt jej nie mógł przekroczyć bez jej zgody. Wkrótce para stała się władcami elfów Sindarów z Beleriandu. Wtedy też przyszła na świat ich córka Lúthien.
Za radą Meliany, Thingol z pomocą Naugrimów z Gór Błękitnych, wybudował warowne miasto Menegroth, które odtąd było siedzibą pary. Nauczyła też krasnoludów wiele sztuk, w których pragnęli się doskonalić. Po przybyciu Noldorów do Śródziemia, nauczała też Galadrielę. Od niej dowiedziała się o prawdziwym powodzie powrotu jej plemienia.
Jej mądrość czyniły z niej postać proroczą. Kiedy Berenowi udało się przekroczyć Obręcz, Meliana widząc w tym coś niezwykłego, przeznaczenie, odwodziła męża od wysłania człowieka po Silmarile, król jednak postąpił zgodnie z własną wolą.
W Doriacie pewnego razu gościła garstka podstępnych krasnoludów z Nogrodu, którym Thingol nie chciał dać jednego z Silmarilów. Ci go zamordowali. Zrozpaczona Meliana opuściła Śródziemie, przez co przestała działać Obręcz. Spowodowało to atak synów Fëanora na Menegroth. Żona Thingola zamieszkała ponownie w Lórien.
Ciekawostki[]
- Meliana utraciła możliwość wyjścia z ciała na skutek narodzenia dziecka.
- Meliana była Massanie - Panią-Dawczynią Chleba, mającą prawo darować lembasy. Uczyniła to wobec Turina, który otrzymał je jako pierwszy człowiek w historii.[1]
Valarowie | Manwë • Ulmo • Aulë • Oromë • Námo • Irmo • Tulkas |
---|---|
Majarowie | Eönwë • Ilmarë • Ossë • Uinena • Salmar • Meliana • Ariena Tilion • Curumo • Olórin • Aiwendil • Alatar • Pallando |
Pomocnicy | Duchy powietrza • Duchy wody • Duchy ognia • Duchy cienia |
Siły ciemności | |
Valarowie | Morgoth |
Majarowie | Sauron • Gothmog • Zguba Durina • Ungolianta |
Bibliografia[]
- J.R.R. Tolkien, Silmarillion