Mardil Voronwë (que. "Wierny") (TE 1960 - TE 2080) – Dúnadan południa z Gondoru, syn namiestnika Vorondila, wnuk Pelendura oraz ojciec Eradana. Bliski doradca oraz namiestnik królów Eärnila II i Eärnura. Pierwszy namiestnik rządzący Gondorem.
Biografia[]
Mardil urodził się 1960 roku TE jako syn namiestnika Vorondila, jego rodzina była bardzo zasłużonymi rodem o niesamowicie długiej tradycji, jej korzenie sięgały wstecz aż do czasów Númenoru, gdzie należeli do arystokracji. Po zagładzie wyspy uciekli do Śródziemia. Za założyciela rodu można uznawać Húrin z Emyn Arnen, pierwszego namiestnika królewskiego. Z czasem pozycja rodu Húrina stała się tak znacząca, że z całej gondorskiej arystokracji byli najwyżej w hierarchii, zaraz po królu. Z biegiem czasu tytuł i urząd namiestnika stał się dziedziczny w tej rodzinie. Ojciec Vorondila służył królowi Eärnilowi II, z kolei dziadek, Pelendur, służył królowi Ondoherowi oraz Eärnilowi II. Kiedy zmarł namiestnik Vorondil w 2029 roku Trzeciej Ery jego urząd i cały dobytek przejął jego syn Mardil. Mardil zasiadł w Radzie Gondoru, u starego już króla Eärnila II, a po jego śmierci 2043 u boku porywczego i wojowniczego króla Eärnura.
Mardil był uznawany za doskonałe oparcie dla porywczego króla, namiestnik był ostrożny i roztropny i nieraz udzielał królowi dobrych rad, hamując jego porywczość. W owym czasie Gondor był bardzo osłabiony, choć zło na Północy zostało poskromie to Południowe Królestwo było poważnie osłabione, a w Mordorze odrodził się Sauron. Jego Upiory Pierścienia przejęły Minas Ithil, które następnie przemienili w swój gród i nadali mu nazwę Minas Morgul. Po tym kiedy Eärnur wstąpił na tron, jego dawny wróg, Król Nazguli, wyzwał go na pojedynek w Minas Morgul. Eärnur chciał przyjąć wyzwanie, jednak w końcu zrezygnował z tego pomysłu dzięki usilnym radom swego namiestnika Mardila, który stanowczo mu tego odradzał. Przez następne 7 lat Mardil wspomagał swego króla w rządach, ale kiedy w 2050 TE wyzwanie dla Eärnura zostało ponowione, król postanowił je kategorycznie przyjął. Mimo tego Mardil z całych sił starał się odradzić królowi wyjazd, niewiele to dało. Przed odjazdem Eärnur pozostawił Mardilowi swoje królestwo po opieką.
Po tym jak Eärnur wyruszył do Minas Morgul, słuch o nim zaginął, król nie powrócił do Minas Tirith, a władzę nad królestwem przejął Mardil. Ponieważ Eärnur nie miał potomstwa, a nie było już nikogo z linii Anariona, tron królewski pozostał nieobsadzony. Mardil przejął pełnię władzy nad południem, jednak zdecydował się nie przyjmować tytułu królewskiego. Przejmując władzę, przysiągł zastępować króla w Gondorze, a kiedy powróci on do stolicy, oddać mu władzę i podporządkować mu się. Tą tradycyjną przysięgę składali następnie wszyscy późniejsi namiestnicy.
Mardil rządził pewną ręką, do śmierci w 2080 roku Trzeciej Ery. Jego następcą został jego syn, Eradan.
Etymologia[]
Przydomek Mardila "Voronwë" oznacza w języku quenya "Wierny".
| Namiestnicy królów Gondoru | |
|---|---|
| Namiestnicy Gondoru | |
|
Mardil Voronwë • Eradan • Herion • Belegorn • Húrin I • Túrin I • Hador • Barahir • Dior • Denethor I • Boromir • Cirion • Hallas • Húrin II • Belecthor I • Orodreth • Ecthelion I • Egalmoth • Beren • Beregond • Belecthor II • Thorondir • Túrin II • Turgon • Ecthelion II • Denethor II |