Maeglin (PE 320 - PE 510) − elf, syn Eöla i siostry Turgona, Aredheli. Odkrył Anghabar, kopalnie żelaza w Gondolinie.
Urodził się w 320 roku PE w puszczy Nan Elmoth. Matka skrycie nadała mu imię (amilessë) w języku Ñoldorów − Lómion, co znaczy Dziecko Półmroku, gdyż został urodzony w mroku i cieniu. Imię (epessë) Maeglin (sind. Bystrooki) otrzymał od ojca, ciemnego elfa, gdy ukończył 12 lat. Był przyjacielem krasnoludów. Wraz z ojcem często odwiedzali ich siedziby w Górach Błękitnych, Nogrod i Belegost.
Kiedy jego ojciec wyruszył w podróż, Maeglin wraz z matką uciekli z Nan Elmoth do Gondolinu, gdzie został ciepło przyjęty. Tam właśnie ujrzał po raz pierwszy Idril, córkę Turgona i zakochał się w niej. Stał na czele Rodu Kreta. Często wybierał się potajemnie z najbliższymi towarzyszami poza krąg gór. Podczas jednej z wędrówek pechowo wpadł w ręce orków, którzy zawlekli go do Angbandu. Nie tylko pod groźbami tortur, ale i dlatego, że nienawidził Tuora (za to, że kochała go Idril) Maeglin wyjawił Morgothowi położenie Gondolinu oraz ścieżki, jakimi można się tam dostać.
Zginął podczas napaści na Gondolin w 510 roku PE, zabity przez Tuora, przyszłego męża Idril. Ponadto ukradł miecz Anguirel. Spełniła się wtedy klątwa nałożona przez jego ojca, że zginie tak samo jak on, zrzucony ze skały.[1]
Etymologia[]
Imię jego, jak i jego rodu w Gondolinie wydaje się grą słów. W sindarinie Maeg-lin może znaczyć "przeszywający śpiew" lub "ostry wzrok". Jednak w prymitywnej formi quenyi meg oznacza małe zwierzątko, w szczególności podobne do kreta. Słowo "kret" brzmi w quenyi noldare, co wydaje się grą słów z określeniem Ñoldor.