Mablung (? - 503 PE) – elf; kapitan i strażnik króla Thingola w Pierwszej Erze.
Biografia[]
Obok Belega, jego przyjaciela, był on jednym z największych kapitanów elfów z Doriathu. Razem reprezentowali królestwo na święcie Mereth Aderthad w roku 20 PE. Często też potem przebywali razem poza murami, chroniąc Doriath. Brali również udział w Polowaniu na wilka Carcharotha, który odgryzł rękę Berena trzymającego Silmaril[1]. Beleg i Mablung byli też jedynymi spośród elfów z Doriathu, którzy wzięli udział w Nírnaeth Arnoediad[2][3].
Mablung, Saeros i Túrin[]
Mablung stał się mimowolnym uczestnikiem i obserwatorem kulminacji konfliktu między Túrinem a Saerosem podczas wizyty tego pierwszego w Menegrocie. Próbował zapobiec eskalacji konfliktu po ciśnięciu pucharem wymierzonym w Saerosa, po czym napomniał rodaka i ostrzegł go przed dalszym zaognianiem sprawy.
Gdy następnego dnia Saeros przegrał pojedynek z Túrinem, a ten zaczął gonić go z mieczem w ręku, Mablung wysunął się na czoło improwizowanej pogoni. Po śmierci Saerosa w przepaści nad Esgalduiną dążył do zaprowadzenia Túrina przed sąd króla Doriathu, ale widząc jego zapalczywość i chęć odejścia, zaniechał dalszych kroków i pozwolił mu zbiec.
Sąd i tak się odbył, gdy Thingol wrócił z innych części kraju. Mablung wystąpił jako świadek i przekazał najdokładniejszą i najklarowniejszą relację, według króla występującą w obronie człowieka[4].
Wyprawa do Nargothrondu[]
Gdy Morwena opuściła Doriath i udała się w kierunku Nargothrondu szukać Túrina, Thingol, król Doriathu, polecił Mablungowi, aby udał się za żoną Húrina wraz z najlepszymi strażnikami pogranicza królestwa. Mablung objął dowództwo nad oddziałem i miał w ukryciu podążać za Morweną i ją chronić. Dodatkowo Thingol rozkazał mu, aby zdobył jak najwięcej informacji na temat sytuacji z królestwa Nargothrondu, będącego teraz pod władzą Glaurunga.
Mablung jechał za Morweną przez cały Doriath, aż do Sirionu. Morwena, nie znając tamtejszej drogi, straciła orientację, więc Mablung zdecydował się ujawnić wraz ze swoją kompanią. Namawiał ją do powrotu, jednak jej silny sprzeciw spowodował, że od tego momentu podróżowali razem, a całą wyprawą zarządzał Mablung.
Udali się ku Stawom Półmroku, gdzie w nocy przeprawili się przez rzekę na promie, wychodząc z Obręczy Meliany. Tam okazało się, że do grupy dołączyła Niënor. Mablung nie był z tego zadowolony, ale wykonując rozkaz swojego króla dalej chronił Morwenę, jednak polecił jej, że nie może oddalać się od oddziału.
Poruszali się powoli i ostrożnie w stronę Nargothrondu przez wielkie pustkowie. Po trzech dniach wędrówki dotarli Narogu, tuż przy wzgórzach Taur-en-Faroth. Będąc już tak blisko miasta, Mablug prosił Morwenę, aby zawrócili, jednak ta nie chciała go słuchać. Miał kobietom za złe, że postępują nierozważnie. W rozmowie powiedział im, że zostawi je na Amon Ethir, a on wraz z grupą zwiadowców uda się do grodu.
Gdy znaleźli się na wzgórzu, Mablung z daleka dostrzegł zniszczone miasto Nargothrond, jednak nie widział stamtąd ani orków, ani smoka. Wziął ze sobą dwudziestu elfów i zaczął skradać się do miasta, gdzie dostrzegł zniszczony most. Po chwili namysłu zdecydował się dostać do miasta po ruinach mostu. Wtedy z miasta wyszedł Glaurung i ogień ze swojego pyska skierował w wody Narogu, powodując wielką mgłę. Mablung skrył się wśród kamieni, a gdy smok go minął, wszedł do ruin Nargothrondu.
Dogłębnie przeszukał wszystkie sale miasta jednak nie znalazł tam żadnej żywej osoby. Obawiając się powrotu smoka, postanowił wyjść z miasta, skąd zobaczył zarys Glaurunga tuż przy Amon Ethir. Gdy przeprawiał się przez Naróg do Nargothrondu zaczął dochodzić Glaurung, a Mablung starał się skryć przed nim wśród kamieni. Gdy potwór Morgotha miał już wchodzić do miasta, odwrócił się i rzekł do Mablunga, aby ten poszedł na wzgórze Amon Ethir[5][6].
Dalsze lata[]
Po powrocie Mablunga okazało się, że Morwena i Niënor zaginęły. Mablung prosił króla o dymisję z powodu niewywiązania się z obowiązków, ten jednak odmówił. W końcu dowiedział się, że smok przebywa w Brethilu. Tam, wraz z grupą dwunastu elfów spotkał Túrina, który poszukiwał swojej siostry. Mablung przekazał mu wieść o zaginięciu Morweny i utracie pamięci Niënor na skutek magii Glaurunga, sam zaś dowiedział się, że syn Húrin zabił bestię Morgotha. Później on i jego towarzysze znaleźli ciała Glaurunga oraz Túrina, który odebrał sobie życie. Elfowie spalili truchło bestii, Túrina zaś pochowali i na nagrobnym głazie wyryli runami Doriathu imiona jego i jego siostry, o której samobójstwie dowiedzieli się od Haladinów[7][8][6].
Mablung zginął podczas Bitwy Tysiąca Jaskiń w Menegrocie, w roku 503 PE, broniąc skarbca przed krasnoludami z Nogrodu[9].
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Beren i Lúthien
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Piąta Bitwa: Nírnaeth Arnoediad
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Bitwa Nieprzeliczonych Łez”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Túrin w Doriacie”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Przybycie Túrina do Brethilu”
- ↑ 6,0 6,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Túrin Turambar
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Śmierć Glaurunga”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Dzieci Húrina, „Śmierć Túrina”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion, Zniszczenie Doriathu