| “ | Ja jestem oli-fant, Pustyni pan, / Olbrzymi, stary olifant... / Kto raz mnie ujrzał, taki człek, / Zachowa obraz mój przez wiek. / Kto mnie nie widział, bądźmy szczerzy - / W istnienie moje nie uwierzy, / Bom olifant, co radziej / Wędruje niż się kładzie. | ” |
—fragment znanego wiersza z Shire | ||
Mûmakile w czasie walki – klatka z filmu Władca Pierścieni: Powrót Króla
Mûmakile, Mûmaki, w Shire znane jako Olifanty – olbrzymie słonie z Haradu, oswojone przez Haradrimów i wykorzystywane jako żywe machiny wojenne.
Charakterystyka[]
Olifant (graf. Inger Edelfeldt)
Mûmakile były przodkami zwykłych słoni. Miały budowę ciała podobną do normalnego słonia, lecz były większe niż ich potomkowie w późniejszych czasach. Zamieszkiwały Harad (prawdopodobnie Harad Bliski[potrzebne źródło]) i były oswajane przez Haradrimów, którzy używali ich jako zwierząt bojowych. Na ich grzbietach umieszczano drewniane konstrukcje przypominające wieże, w których lokowali się łucznicy. Ich kły ozdabiano złotymi wstęgami, a na grzbiet zakładano czapraki ze złota i szkarłatu[1].
Rola Mûmakili w bitwie na polach Pelennoru[]
Olifanty zostały użyte przez Południowców walczących po stronie Saurona w czasie Wojny o Pierścień. Jednego z nich napotkały i spłoszyły oddziały Faramira, gdy Haradrimowie prowadzili je do Mordoru. Liczne mûmakile zostały użyte w bitwie na Polach Pelennoru, gdzie wchodziły w skład armii oblegającej Minas Tirith, ciągnąc machiny oblężnicze, w tym taran Grond[2]. Tratowały ludzi, były odporne na strzały, a konie bały się do nich zbliżyć[1]. Wiele z nich powalili łucznicy z Morthondu, strzelając im w oczy. W wyniku tej akcji zginęli m.in. Duilin i Derufin[3].
| “ | Szkoda, że nie mamy tysiąca olifantów, a na ich czele Gandalfa na białym olifancie. | ” |
—Samwise Gamgee | ||
Kreacja w adaptacjach[]
Olifanty prowadzone przez oddziały Haradrimów w Ithilien – klatka z filmu Władca Pierścieni: Dwie wieże
W ekranizacji filmowej Władca Pierścieni wzrost mûmakila dochodził do 10 metrów w kłębie. Z pyska wyrastały mu trzy pary ciosów: największa para zębów miała kilkanaście metrów długości i przypominała mamucie. Z dolnej szczęki wyrastała kolejna para, mniejsza i bardziej prosta. Trzecia natomiast była zredukowana i przypominała kolce wyrastające poniżej policzka. Ich rola została zwiększona – Haridrimowie uderzyli na Rohirrimów na swoich żywych machinach wojennych. Grupa około trzydziestu mûmakili rozbiła wojska Théodena, dopiero nadciągająca odsiecz pokonała Południowców. Spektakularnym uśmierceniem mûmakila zasłynął Legolas, a także Éowina.
Ciekawostki[]
- J.R.R. Tolkien, opisując mûmakile, inspirował się armią Hannibala Barkasa, kartagińskiego wodza toczącego wojnę z Rzymianami w II wieku p.n.e. Hannibal zasłynął tym, że w swoich szeregach umieścił oswojone słonie ze stanowiskami łuczniczymi na plecach, z którymi przewędrował Alpy i zaskoczył wroga od tyłu.
- Na jednej z map Tolkien umieścił napis "słonie" na terenie Haradu Bliskiego, na południe od Khandu. Być może chodziło o mûmakile.
- Mûmakile znane były w legendach z Shire, a wiersz Olifant był powszechnie znany.[4] Sam wyrecytował go Gollumowi przed Morannonem.[5]
- Olifanty występują także w modyfikacji do gry Mount & Blade: Warband – Blood in the West.
- Kolejną grą, w której występują, jest Don't Starve.
- Istniał szwajcarski zespół grindcorowy o nazwie Mumakil.
| “ | Nie, nie ma olifantów. Sméagol nigdy o nich nie słyszał. Nie chce wcale ich widzieć. Nie chce, żeby były na świecie. | ” |
—Gollum o mûmakilach | ||
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „O ziołach i potrawce z królika”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Oblężenie Gondoru”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Bitwa na polach Pelennoru”
- ↑ J.R.R. Tolkien, Przygody Toma Bombadila, "Przedmowa"
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Czarna Brama jest zamknięta”