Lossothowie – plemię ludzi zamieszkujące Lodową Zatokę Forochel. Nazywani również Śnieżnymi Ludźmi.
Historia
Byli pozostałością ludu Forodwaith, żyjącego w Pierwszej Erze. Bali się Czarnoksiężnika z Angmaru, który według nich władał pogodą, lecz latem słabł. Mieszkali na Przylądku Forochel, często jednak koczowali na południowe wybrzeża zatoki u stóp gór.
W 1974 roku Trzeciej Ery, Król Arvedui wraz ze świtą szukał schronienia wśród Śnieżnych Ludzi. Natknęli się na ich obóz na wybrzeżu, ale Lossothowie nie kwapili się im z pomocą. Jednak z litości i strachu przed ich orężem przekazali Dunedainom trochę jedzenia i pobudowali dla nich chaty ze śniegu.
Gdy Cirdan dowiedział się o sytuacji Arvedui, wysłał po niego statek. Pomimo złej sytuacji na morzu, wreszcie dotarł do Forochel. Śnieżni Ludzie na widok okrętu zdumieli się i przerazili, gdyż nigdy w tamtych stronach nie widziano statku. Nabrali jednak większej przychylności dla Króla i jego świty. Przewieźli ich w okolice statku, ostrzegli przed "morskim potworem" i poradzili aby został z nimi dopóki. Arvedui podziękował za pomoc i podarował Przywódcy Lossothów Pierścień Barahira.
Statek zatonął, król zginął, a razem z nim Palantiry z Annuminas i Amon Sûl. Pierścień, po wielu latach został wykupiony przez Dunedainów. [1]
Charakterystyka
Przyzwyczajeni się ciężkich mrozów. Byli ludem prostym i nieprzyjaznym. Nie zależało im na złocie ani klejnotach. Mieszkali w domach ze śniegu i jeździli na kościanych łyżwach oraz saniach. Umieli przewidywać pogodę. [1]
Etymologia
Nazwa Lossothowie pochodzi z sindarinu. Składa się z dwóch wyrazów - śnieg (loss) i hufiec (hoth).[2]
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni: Powrót Króla, Dodatek A, Eriador, Arnor i dziedzice Isildura, , ISBN 978-83-7758-303-6
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Cząstki słowotwórcze w imionach własnych w językach qenejskim i sindarińskim, ISBN 978-83-241-5208-7