| “ | Wielu spośród ludzi Lorgana, usłyszawszy, że łaska Morgotha jednak nie chroni Húrina i że nie zaprzysiągł on służby Władcy Ciemności, dobyło mieczy, by go zgładzić. Lorgan jednak powstrzymał ich. Był bowiem ostrożny, a także sprytniejszy i bardziej nikczemny. Szybciej zatem niż pozostali odgadł plany swojego pana. | ” |
—Wojna o Klejnoty, Wędrówki Húrina | ||
Lorgan – Easterling, samozwańczy władca Hithlumu, który razem z innymi członkami swojego plemienia osiadł tam po bitwie Nirnaeth Arnoediad. Wziął do niewoli wielu ludzi zamieszkujących tamte ziemie, w tym też Tuora. Gdy syn Huora mu uciekł, wyznaczył za jego głowę cenę. Jego dalsze losy pozostają nieznane.
Biografia[]
Po zwycięstwie Morgotha w Nirnaeth Arnoediad, lud Lorgana otrzymał część północnych ziem. Lorgan rościł sobie prawo do władzy nad północną krainą Dor-lómin, którą rządził Húrin Thalion, dopóki nie został pojmany w Bitwie Nieprzeliczonych Łez.
Ludzie Lorgana i Orkowie przypuścili atak na elfy, które próbowały poprowadzić szesnastoletniego Tuora na południe. Tuor został schwytany i przetrzymywany jako sługa przez Lorgana przez trzy lata, po czym udało mu się uciec. Nękał ziemie jako wyjęty spod prawa, a Lorgan wyznaczył nagrodę za jego głowę, ale po kolejnych czterech latach Tuor zniknął z północy. Lorgan z pewnością nigdy nie dowiedział się, dlaczego jego wróg zniknął: Tuor wyruszył przez Bramę Noldorów w podróż, która miała go zaprowadzić do Turgona w Gondolinie.[1]
Słysząc o urodzie Nienor, Lorgan chciał ją siłą porwać. Jednak Morwena i jej córka zdołały uciec do Doriathu, szukając wieści o Túrinie.[2]
Dwadzieścia osiem lat po Nirnaeth Arnoediad, Morgoth udawał litość nad Húrinem Thalionem, który był jego więźniem przez wszystkie te lata; w rzeczywistości było to częścią planu szerzenia jego złośliwości. W przebiegłym posunięciu Morgoth wysłał Húrina na granicę Hithlumu, jadącego z gwardią żołnierzy, jakby z wielkim honorem. Spowodowało to, że mieszkańcy Hithlumu, zarówno Easterlingowie, jak i zniewoleni Ludzie z Dor-lóminu, uwierzyli, że Húrin jest w zmowie z Czarnym Władcą. Gorycz Húrina wzrosła i nawet gdyby chciał, nie mógłby wzniecić buntu. Pozwolono mu wędrować po krainie bez przeszkód, ponieważ Easterlingowie obawiali się, że w ten sposób ściągną na siebie niełaskę Morgotha.[2]
Húrin zyskał tylko niewielką grupę zwolenników, składającą się z Asgona i sześciu innych. Decydując się opuścić Hithlum, Húrin udał się do domu Lorgana, aby spojrzeć na niego i jego ludzi z pogardą i ogłosić swój wyjazd. Lorgan był zadowolony, że Húrin odchodzi i poprosił swojego „przyjaciela”, aby powiedział Morgothowi, że Húrin nie był źle traktowany podczas swojego pobytu. Húrin odrzucił przyjaźń Lorgana i ogłosił, że jego rzekoma służba u Morgotha była kłamstwem. Na to ludzie Lorgana wyciągnęli miecze, aby zabić Húrina, ale Lorgan ich powstrzymał. Bardziej przebiegły i niegodziwy niż pozostali, Lorgan dostrzegł cel Morgotha w uwolnieniu Húrina. Kazał Húrinowi odejść i życzył mu wszystkiego, co złe.[2]
Przypisy
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Silmarillion, Quenta Silmarillion: Tuor i Upadek Gondolinu
- ↑ 2,0 2,1 2,2 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Wojna o Klejnoty, Część trzecia. Wędrówki Húrina i inne pisma niebędące częścią Quenta Silmarillion: I. Wędrówki Húrina