Lond Daer (Vinyalondë) – wielki port u ujścia Gwathló, w Drugiej Erze.
Historia
Port o nazwie Vinyalondë został założony między 750 - 800 DE przez Tar-Aldariona i Gildię Podróżników, pierwsza stała osada numenorejska w Śródziemiu. Bezpośrednią przyczyną było poszukiwanie drewna na budowę statków po zakazie wycinania lasów w Numenorze. Lasy okolicznych regionów Enedwaith i Minhiriath były zamieszkiwane przez luźne grupy myśliwych i rybaków, przodków Dunlendingów. Gdy puszcze zaczęły się zmniejszać rdzenni mieszkańcy zaczęli zastawiać sidła i pułapki na Numenorejczyków. Doprowadziło to do rabunkowej wycinki, utworzenia dróg na północ i południe, co spowodowało że tubylcy schronili się na przylądku Eryn Vorn, lub w góry na wschodzie do późniejszego Dunlandu.
W czasie Wojny Elfów z Sauronem dewastacja przyrody była jeszcze szybsza, gdyż Sauron prowadził liczne podjazdy i działalność szpiegowską wywołując pożary lasów, czy zgromadzonego drewna. W 1700 DE flota numenorejska przybyła na pomoc elfom lądując w Vinyalondë, które do tego czasu zostało rozwinięte i umocnione. Ta akcja okazała się ratunkiem dla Śródziemia i ostatecznie przeważyła szalę wojny. Po wojnie, Numenorejczycy potrzebowali nowych terenów, dlatego skupili się na portach w Pelargirze i Umbarze. Wtedy to nazwa Vinyalondë została zmieniona na Lond Daer Enedh (Wielka Środkowa Przystań). Była ona jednak używana głównie jako komunikacja z Tharbadem.
Po Upadku Numenoru przystań została opuszczona. Kontrola arnorska tego terenu funkcjonowała z Tharbadu. Do końca Trzeciej Ery zostały jedynie ruiny.