Śródziemie Wiki
Advertisement

Lond Daer (Vinyalondë) – wielki port u ujścia Gwathló, w Drugiej Erze.

Historia[]

Port o nazwie Vinyalondë został założony między 750-800 DE przez Tar-Aldariona i Gildię Podróżników, była to pierwsza stała osada númenorejska w Śródziemiu. Bezpośrednią przyczyną było poszukiwanie drewna na budowę statków po zakazie wycinania lasów w Númenorze. Lasy okolicznych regionów Enedwaith i Minhiriath były zamieszkiwane przez luźne grupy myśliwych i rybaków, przodków Dunlendingów. Gdy puszcze zaczęły się zmniejszać, rdzenni mieszkańcy zaczęli zastawiać sidła i pułapki na Númenorejczyków. Doprowadziło to do rabunkowej wycinki, utworzenia dróg na północ i południe, co spowodowało, że tubylcy schronili się na przylądku Eryn Vorn lub w górach na wschodzie, do późniejszego Dunlandu.

W czasie Wojny Elfów z Sauronem dewastacja przyrody była jeszcze szybsza, gdyż Sauron prowadził liczne podjazdy i działalność szpiegowską, wywołując pożary lasów, czy zgromadzonego drewna. W 1700 DE flota númenorejska przybyła na pomoc elfom, lądując w Vinyalondë, które do tego czasu zostało rozwinięte i umocnione. Ta akcja okazała się ratunkiem dla Śródziemia i ostatecznie przeważyła szalę wojny. Po wojnie Númenorejczycy potrzebowali nowych terenów, dlatego skupili się na portach w Pelargirze i Umbarze. Wtedy to nazwa Vinyalondë została zmieniona na Lond Daer Enedh (Wielka Środkowa Przystań). Była ona jednak używana głównie jako komunikacja z Tharbadem.

Po Upadku Númenoru przystań została opuszczona. Kontrola arnorska tego terenu funkcjonowała z Tharbadu. Do końca Trzeciej Ery zostały jedynie ruiny.

Advertisement