Legolas z lembasem
Lembasy – chleb, produkowany przez elfów dla elfów. Okazję zjedzenia lembasów otrzymała również niewielka liczba ludzi, przyjaciół elfów, którzy znaleźli się w potrzebie.
Charakterystyka[]
Lembasy były produkowane ze specjalnego rodzaju zboża, podarowanego elfom przez Yavannę z pól Amanu poprzez Oromego wraz z przepisem na chleb. Zboże to jest łatwe w uprawie w większości warunków, nawet w zimie, trudno znosiło jedynie mroźne wiatry północy gdy przebywał tam Melkor, oraz miejsca zacienione przez rośliny Śródziemia. Było sadzone w sekretnych miejscach, na dobrze oświetlonych polanach, a zbierane pojedynczo wyłącznie ręcznie, bez użycia jakichkolwiek narzędzi rolniczych. Miało wielkie złote kłosy. Było to zboże odporne na choroby, czy też szkodniki.
Po upieczeniu lembasy miały kształt niewielkich, jasnobrązowych placków o wnętrzu koloru śmietany. Były bardzo pożywne, wystarczały na jeden dzień wędrówki dla rosłego mężczyzny. Z białej słomy zboża wytwarzano koszyki do przechowywania ziarna, gdyż nie tykały się jej ani robaki ani gryzonie a także pleśń ani grzyb. Jeśli lembasy znajdowały się w opakowaniu z liści, bardzo długo zachowywały świeżość. Przeznaczone do konsumpcji tylko w trakcie długich podróży przez pustkowia lub dla rannych i osób, których życie było w zagrożeniu.
Historia[]
Elfowie pierwszy raz spożyli lembasy w trakcie Wielkiej Wędrówki, jako dar od Yavanny zaniesiony przez Oromego. Od tego czasu tylko królowa lub najdostojniejsza z elfich kobiet danego rodu przechowywała i darowała chleb podróżny. Nazywano ją Massanie lub Bessain - Panią lub Dawczynią Chleba. Lembasy były darem Meliany dla Belega Mistrza Łuku, w ten sposób otrzymał je Turin, który był pierwszym w historii człowiekiem, który otrzymał to pożywienie. Zapakowane zostały w srebrne liście, a nici, którymi były obwiązane, na supłach miały pieczęć Królowej - płatek białego wosku ukształtowany w kwiat Telperiona. Prawdopodobnie lembasy jadł także Tuor, z którym podzielił się Voronwë podczas wędrówki do Gondolinu. U schyłku Trzeciej Ery lembasy produkowano prawdopodobnie już tylko w Lórien. Wtedy to otrzymali ją członkowie Drużyny Pierścienia
Ciekawostki[]
- Galadriela była jedną z Yavannildi - kobiet wytwarzających lembasy i mających prawo dotykać ziaren. Tylko one znały tajemnicę ich produkcji.
- Ludzie nie mogli i nie powinni jeść lembasów, gdyż wywoływały one w nich zbyt dużą tęsknotę za nieśmiertelnością i przebywaniem wśród Eldarów oraz w Amanie. Stąd zrodziła się ta tęsknota np. u Froda i Sama.
- Lembasy parzyły Golluma.
- Ludzie z Esgaroth wytwarzali kram - produkt wzorowany na lembasach.
Etymologia[]
Dawniejsza nazwa Sindarińska to Lenn-mbass "chleb podróżny", a queneyska Coimas "chleb życia". Zawiera źródło "mbas" (qua. wyrabiać).