Śródziemie Wiki
Advertisement
Powiadacie, że najsilniejszemu przystoi torować drogę? A ja wam mówię: niech oracz orze, jeśli wszakże trzeba pływać, lepiej wybrać wydrę, a jeśli biec lekką stopą po trawie, liściach lub śniegu – tylko elfa!

—elf do kompanów podczas drogi przez Caradhras, Drużyna Pierścienia

Legolas (sin. Zielony Liść) – elf pochodzący ze szczepu Sindarów. W Trzeciej Erze był członkiem Drużyny Pierścienia. Jako syn elfiego króla Thranduila i wnuk Orophera, władcy Mrocznej Puszczy[2], Legolas był księciem Leśnego Królestwa, posłańcem[3] oraz mistrzem w dziedzinie łucznictwa. Dzięki swojemu wzrokowi, bardzo czułemu słuchowi i doskonałemu posługiwaniu się łukiem, elf był cennym źródłem informacji dla wszystkich członków Drużyny[4]. Był znany również z przyjaźni z krasnoludem Gimlim, mimo dużych różnic pomiędzy nimi[5].

Biografia[]

Pochodzenie[]

Pochodził z królewskiej linii Sindarów. Jego ojcem był Thranduil[3], dziadkiem zaś Oropher, który zginął, walcząc przeciwko Sauronowi w armii Ostatniego Sojuszu Elfów i Ludzi[2]. Rok urodzenia Legolasa nie jest znany.

Wczesne lata[]

Prawdopodobnie wychował się w Mrocznej Puszczy jako książę, gdzie nauczył się posługiwać łukiem, jak i walczyć wręcz. Można też wywnioskować, że dużo studiował, bowiem wiedział wiele o zdarzeniach z przeszłości.

Wojna o Pierścień[]

Początek drogi Drużyny Pierścienia[]

3018 roku Trzeciej Ery Legolas przybył do Rivendell na Naradę u Elronda, jako wysłannik swojego ojca, przynosząc wieści o ucieczce Golluma z elfiej niewoli[3]. Elrond wybrał go na członka Drużyny Pierścienia, w której reprezentować miał rasę elfów. Dzięki dalekosiężnemu wzrokowi, czułemu słuchowi oraz opanowanej przez niego sztuce łucznictwa, a także wytrzymałości, stał się cennym towarzyszem wyprawy, będąc tylną strażą kompanii.

E5d870fa39c1219578a193ce98f21866

Legolas na Caradhrasie. Klatka z filmu Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia.

Idąc przez Caradhras, elf był jedynym, który zachował humor. Ze względu na swoje pochodzenie mógł z łatwością znieść śnieżne zamiecie, a także, ku zdziwieniu kompanów, chodzić po zaspach. W czas, gdy Boromir i Aragorn torowali drogę dla hobbitów, Legolas wybrał się na zwiady. Wracając z nich, dał nadzieję drużynie, bowiem zaspy niedługo się kończyły[4]. Podobnie jak większość członków wyprawy nie chciał dobrowolnie schodzić do kopalni Morii. Podczas ataku psów Saurona na Drużynę, elf wypuścił w jednego z nich strzałę, przez co reszta wycofała się. Później wilki powróciły, jednak zostały wybite co do jednego. Po walce Legolas zebrał swoje strzały i okazało się, że tylko jedna z nich jest uszkodzona.

Znaleźli w końcu Drzwi Durina i weszli do mroków kopalni, którą musieli przebyć po ataku Czatownika, przewijając się w niej godzinami[6]. W Sali Mazarbul zostali napadnięci przez orków, którzy przejęli kontrolę nad królestwem krasnoludów. Legolas i tym razem nie zawiódł, przeszywając strzałami niejednego przeciwnika. Podczas drogi do wyjścia elf spostrzegł Zgubę Durina i jako pierwszy z Drużyny rozpoznał w niej Balroga. Z demonem zmierzył się Gandalf, dając reszcie kompani czas do ucieczki. Zabierając ze sobą w czeluście Morii swojego przeciwnika, czarodziej poległ ku rozpaczy Drużyny[7].

Pobyt w Lothlórien[]

Po wyjściu z kopalni ruszyli do lasów Lothlórien, ku ogromnej ekscytacji elfa, było to bowiem najpiękniejsze miejsce jego pobratańców. Zauważyli rzekę Nimrodel, przez którą się przeprawili. Legolas opowiedział im o kraju Lórien i zaśpiewał Pieśń o Nimrodel, elfce, od której wzięła się nazwa potoku. W Lothlórien powitał ich Haldir. Nie podobało mu się jednak towarzystwo krasnoluda, któremu kazał zawiązać oczy, lecz po krótkiej sprzeczce cała Drużyna, łącznie z Legolasem, któremu się to bardzo nie spodobało, pozwoliła zawiązać sobie przepaski na oczach[8]. Kompania została miło powitana w stolicy elfów. Jedynie Legolas i Aragorn dali radę dłużej wytrzymać wzrok Galadrieli. W Lórien Legolas najczęściej spędzał czas z Elfami Leśnymi, wśród których sypiał lub Gimlim, co było wielkim zaskoczeniem dla innych. Gdy członkowie Drużyny prosili go aby przetłumaczył im treść pieśni elfów o Gandalfie ten odmawiał[9]. Podczas pożegnania z władcami krainy Galadriela podarowała mu Łuk Galadhrimów, po czym Drużyna ruszyła w dalszą drogę, płynąc Anduiną. Legolas i Gimli znajdowali się w jednej łódce[10].

Rozpad Drużyny[]

Po ośmiu dniach podróży ujrzeli na niebie orła. W nocy zaś, przemieszczając się w dół rzeki, przypadkowo wpłynęli na Sarn Gebir i, w momencie w którym zaczęli zawracać na spokojniejsze wody, zostali zaatakowani przez orków ukrytych na wschodnim brzegu. Po dotarciu na przeciwną stronę rzeki Legolas wyszedł z łódki zabierając ze sobą łuk, aby skonfrontować się z wrogami, jednak zamiast tego, zestrzelił skrzydlatą bestię, ujeżdżaną przez Nazgûla, która właśnie wtedy przeleciała nad ich głowami. Po tym zdarzeniu na wschodnim brzegu uspokoiło się. Następnego dnia wraz z Aragornem udał się na zwiad w poszukiwaniu ścieżki wokół Sarn Gebir, po której później przenieśli swoje łódki[11].

Untitled

Legolas podczas bitwy na Amon Hen. Klatka z filmu Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia.

Kiedy dotarli pod Amon Hen zaczęli się zastanawiać co robić dalej. Legolas był za podróżą do Minas Tirith, jednak ostateczną decyzję miał podjąć Frodo. Gdy Boromir powiadomił Drużynę o swojej rozmowie z hobbitem i o jego zniknięciu, wszyscy rozbiegli się po lesie w poszukiwaniu Bagginsa[12]. W tym momencie napadli ich Uruk-hai. Podczas walki Legolas zabił wielu orków, po czym, gdy tylko usłyszał dźwięk rogu, pobiegł na pomoc Boromirowi, lecz kiedy dotarł na miejsce, tamten już nie żył. Spuszczając łódź z ciałem poległego wodospadem Rauros, Aragorn i Legolas zaśpiewali Pożegnanie Boromira.

Podróż przez Rohan[]

Po rozpadzie Drużyny Pierścienia Legols, Aragorn i Gimli udali się w głąb Rohanu w celu dogonienia orków i odbicia porwanych przez nich Merry'ego oraz Pippina[13]. Podczas postojów Legolas prawdopodobnie pełnił wartę; trzeciej nocy ilekroć Aragorn bądź Gimli się budzili, elf czuwał. Po kilku dniach natknęli się na Jeźdźców Rohanu pod przywództwem Éomera. Po krótkiej rozmowie dowiedzieli się, że stoczono bitwę z orkami, a wszystkie ciała spalono. Podarowano im dwa konie – Aroda, na którym siedzieli Gimli i Legolas, oraz Hasufela. Dotarli na miejsce potyczki, jednak nie odnajdując żadnych śladów potwierdzających obecność hobbitów, rozbili obóz, gdzie w nocy nawiedził ich nieznajomy starzec, a ich konie uciekły[14]. Kiedy już tracili nadzieję na znalezienie hobbitów, natrafili na ślady, z których wynikało, że dwoje niziołków uciekło do Fangornu. Ruszając za nimi, Trzej Łowcy zmierzyli się z Białym Czarodziejem, którym okazał się być Gandalf. Opowiedział im o stoczonej z Balrogiem walce i o tym, że teraz jest Sarumanem, a raczej tym, kim powinien ów być. Poinformował ich również, że hobbici są bezpieczni pod opieką Drzewca.

Leg helmsdeep

Legolas u boku swojego przyjaciela w Bitwie o Helmowy Jar. Klatka z filmu Władca Pierścieni: Dwie Wieże.

Mithrandir przywołał Cienistogrzywego, który przybył wraz z zaginionymi końmi i właśnie na nich czwórka kompanów ruszyła do Edoras, stolicy Rohanu[1]. Król Théoden został omamiony przez Sarumana, a jego doradcą był szpieg upadłego czarodzieja, Gríma. Gandalf zdjął czar z króla, a Gadzi Język został wygnany. Po posiłku Legolas i Aragorn wybrali sobie kolczugi, hełmy i okrągłe tarcze z przyniesionego sprzętu wojennego, po czym wszyscy, włącznie z Rohirrimami, wyruszyli na zachód[15]. Mieli zamiar dotrzeć do Brodów na Isenie, jednak po otrzymaniu wieści o wycofywaniu się Erkenbranda do Helmowego Jaru, skierowali się w tamtą stronę. Czarodziej natomiast odłączył się od drużyny. Stoczono Bitwę o Helmowy Jar, z której zwycięsko wyszła armia ludzi[16]. Legolas zabił 41 przeciwników; o jednego mniej od Gimliego.

Wkrótce wyruszono do Isengardu, żeby zneutralizować pozostającego tam jeszcze Sarumana. Legolas zachwycał się Fangornem i chciał zwiedzić las; zawarł więc umowę z Gimlim, że po wojnie odwiedzą zarówno Fangorn jak i jaskinie Helmowego Jaru, które spodobały się krasnoludowi. Po wynurzeniu się z lasu, Legolas odwrócił się i zobaczył oczy entów. Pragnął pojechać w ich stronę, jednak został powstrzymany przez Gandalfa. Pasterze przeszli obok, nie zwracając uwagi na jeźdźców, a po ich zniknięciu grupa ruszyła dalej zostawiając za sobą las, co Legolas zrobił niechętnie. Dotarli na miejsce, gdzie czekali na nich Merry i Pippin, którzy bawili się pomimo toczącej się dookoła wojny[17]. W czasie gdy Gandalf, Théoden i Rohańczycy poszli szukać Drzewca, Trzej Łowcy pozostali z hobbitami, z którymi zjedli posiłek i omawiali zdarzenia mające miejsce po rozpadzie Drużyny. Kiedy już się nasycili, wszyscy wyszli na zewnątrz i, z wyjątkiem Legolasa, zaczęli palić fajkowe ziele[18]. Gandalf, Théoden, Éomer, Aragorn, Gimli oraz Legolas poszli pod drzwi Orthanku aby skonfrontować się z Sarumanem. W wyniku rozmów Mithrandir zniszczył różdżkę Sarumana, a kontrolę nad Isengardem powierzył Drzewcowi. Tuż przed wymarszem z Isengardu Legolas poprosił Drzewca o pozwolenie na odwiedzenie Fangornu z Gimlim, jednak na jednoznaczną odpowiedź musiał poczekać[19].

Pomoc Gondorowi[]

Podczas drogi powrotnej do Edoras, odnaleźli ich Dúnedainowie z Elladanem i Elrohirem, którzy przybyli z północy wspomóc Aragorna. Przed świtem dotarli do Helmowego Jaru, gdzie mieli odpocząć przed dalszą drogą. Mimo prośby Gimliego, Legolas nie chciał odwiedzić Błyszczących Pieczar w tym czasie. Po decyzji Aragorna o wyruszeniu na Ścieżkę Umarłych, Rohirrimowie i Merry odjechali do Dunharrow, a Elessar udał się na posiłek, podczas którego opowiedział o użyciu Palantíru oraz o obranej drodze. Szara Drużyna popędziła do Edoras, a następnie do Dunharrow, skąd ruszyli po przespanej nocy. Wreszcie wkroczyli na Ścieżkę, jednak przed Mrocznymi Drzwiami koń elfa, Arod, zląkł się szlaku i nie chciał jechać dalej. Legolas zasłonił mu oczy i cicho coś zanucił, uspokajając go. Podczas drogi, gdy odwrócił się do Gimliego, dostrzegł sylwetki ludzi i koni, którzy usłuchali wezwania[20], jednak nie przestraszył się ich. Pojechali przez Lamedon oraz Lebennin i dotarli do Pelargiru, gdzie elf poczuł, że znajdują się blisko morza i po raz pierwszy usłyszał i zobaczył mewy, a ich krzyk sprawił, że znieruchomiał i na chwilę zapomniał o wojnie, ponieważ ptaki obudziły w nim tęsknotę za morzem.

Wziął udział w walkach o odbicie portu i przejęciu statków, na których później wyruszyli do Minas Tirith. Armia Umarłych, która również uczestniczyła w bitwie, została zwolniona z przysięgi i odeszła. Podczas drogi w górę rzeki, ku Polom Pelennoru, elf przeczuł zmianę wiatru na korzystny, umożliwiający im dostanie się na miejsce na czas[21]. Obrońcy miasta niemalże stracili nadzieję widząc przybywające statki, w których, jak przypuszczali, znajdowali się Korsarze z Umbaru, jednak po wywieszeniu na okrętach Sztandaru Elendila stało się jasne, że przybywają przyjaciele Gondoru. Nie czekając na przycumowanie statków, przybysze wyskakiwali na ląd i włączali się do bitwy, z której zwycięsko wyszły wojska Wolnych Ludów. Armia Mordoru została niemalże całkowicie zniszczona[22].

Dzień po bitwie Legolas i Gimli poprosili o zgodę na pójście do miasta ponieważ postanowili odwiedzić znajdujących się tam hobbitów. Po drodze napotkali księcia Imrahila, w którym Legolas rozpoznał krew elfów. Powiadomili go o zawiadomieniu na naradę zwoływaną przez Aragorna, po czym zostali poprowadzeni przez jednego ze służących księcia do Domu Uzdrowień, gdzie spotkali się z przyjaciółmi. Ponieważ Gimli nie chciał opowiedzieć hobbitom o Ścieżce Umarłych, uczynił to Legolas.

Ostatnia bitwa[]

Do stoczenia została tylko jedna bitwa, pod bramą Mordoru. Jej celem było odwrócenie uwagi Oka Saurona i danie więcej czasu Frodowi i Samowi na dotarcie do celu i zniszczenie Pierścienia[21]. Zebrano wojska Gondoru oraz Rohanu i wyruszono w drogę. Legolas i Gimli weszli w skład hufca Dúnedainów i synów Elronda; znalazło się dla nich miejsce również w poselstwie wysłanym pod Czarną Bramę[23]. Hobbitom udało się ukończyć zadanie, dzięki czemu walczący ocaleli pomimo znikomych nadziei. Wojna o Pierścień dobiegła końca, wojska Mordoru poniosły druzgocącą klęskę, a Śródziemie znów mogło się cieszyć pokojem.

Po Wojnie o Pierścień[]

Leg wedding

Legolas na koronacji i ślubie Aragorna. Klatka z filmu Władca Pierścieni: Powrót króla

Legolas brał udział w uczcie na cześć Froda i Sama w Ithilien, następnie w towarzystwie wszystkich członków bractwa zaczęli rozmawiać o wydarzeniach następujących po rozpadzie nad Rauros. Elf zapowiedział, że przyprowadzi do Ithilien swoich pobratymców[24]. Zaszczycił swoją obecnością koronację Aragorna na króla Zjednoczonego Królestwa Arnoru i Gondoru, po czym, z resztą Drużyny, na prośbę Elessara, wstrzymywał się z powrotem do domu aż do ślubu króla z Arweną[25]. Po tym wydarzeniu wszyscy udali się do Edoras na pogrzeb Théodena i zaręczyny Faramira i Éowiny. Zatrzymawszy się w Helmowym Jarze, zgodnie z obietnicą, elf zwiedził z Gimlim Błyszczące Pieczary. Później odwiedzili Isengard i Drzewca, który zezwolił wszystkim chętnym udać się do Fangornu. Z propozycji skorzystali jedynie Legolas i Gimli, którzy tą drogą postanowili udać się do swych domów; w tym miejscu Drużyna się rozeszła[26].

Jakiś czas po tych wydarzeniach Legolas poprowadził część swojego ludu do Ithilien, czyniąc to miejsce jednym z najpiękniejszych w Śródziemiu. Po śmierci Aragorna w 120 roku Czwartej Ery Legolas zbudował wielki statek i wyruszył do Amanu, jak wielu jego pobratymców w tym czasie. Powiada się, że zabrał ze sobą krasnoluda Gimliego, ponieważ ich przyjaźń była zbyt silna, żeby mogli się rozdzielić. Gimli był jedynym krasnoludem, który wyruszył do Nieśmiertelnych Krain, a łaskę tą podobno wyjednała dla niego Galadriela. Jest to ostatni zapisek w Czerwonej Księdze Marchii Zachodniej[5]. Gdy ich okręt zniknął na horyzoncie, ostatecznie zakończyły się losy Drużyny Pierścienia w Śródziemiu[27].

Charakterystyka[]

Legolas został przedstawiony jako wysoki i szczupły mężczyzna[11] o pięknej twarzy. Do Rivendell przybył ubrany w zieleń i brąz[3], a na nogach nosił trzewiki[4]. Od Galadrieli otrzymał Łuk Galadhrimów, który zastąpił jego wcześniejszy[10]. Nosił ze sobą również zdobiony srebrem[15] długi biały nóż. W walce zazwyczaj używał łuku, którym posługiwał się wybitnie, jednak potrafił również walczyć wręcz. Na tle Drużyny odznaczał się doskonałym słuchem i wzrokiem, dzięki czemu był cennym towarzyszem wyprawy[4]. Uwielbiał i szanował przyrodę[17], a także potrafił się w nią wsłuchać, rozumiejąc głosy drzew czy kamieni[4]. Był wierny wobec swoich kompanów i względem swych obietnic[26][5]. Nie tracił humoru, nawet podczas zamieci na Caradhrasie[4], jednocześnie potrafiąc zachowywać się poważnie i dwornie wśród dostojników[3][21]. Pomimo zastrzeżeń między relacjami krasnoludów i elfów, zaprzyjaźnił się z Gimlim, a ich przyjaźń była tak silna, że elf zabrał go do Amanu[5].

Tolkien pisał o wizerunku Legolasa:

Był wysoki niczym młode drzewo, gibki, niezwykłe silny, potrafi szybko naciągnąć wielki łuk bojowy i zestrzelić Nazgula, był obdarzony niezwykłą żywotnością elfich ciał, tak mocnych i odpornych na urazy, że po skałach lub śniegu chodził w lekkich tylko butach i był najbardziej niestrudzony z całego Bractwa[28].

Etymologia[]

Imię Legolas wywodzi się z sindarinu i składa się z dwóch słów, laeg ("zielony") i golas ("zbiór liści, liście"). Zielony Liść jest tłumaczeniem jego imienia, czasem używanym równorzędnie z elficką formą[1][17].

Kreacje w adaptacjach[]

Władca Pierścieni (1978)[]

Rankin-Bass-Legolas

Legolas w adaptacji z 1978 r.

Głosu Legolasowi użyczył Anthony Daniels. Elf zastępuje Glorfindela i pomaga słabnącemu Frodowi dotrzeć do Rivendell.

Władca Pierścieni[]

W trylogii filmowej Władca Pierścieni (2001-2003), w reżyserii Petera Jacksona, Legolasa zagrał Orlando Bloom. Elf ma tam blond włosy i niebieskie oczy. Posiada dwa sztylety.

Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia (2001)[]

W pierwszym filmie Legolas zjawia się na zwoływaną przez Elronda naradę w Rivendell, pod koniec której zgłasza się na członka Drużyny Pierścienia. Podczas podróży do Wrót Rohanu zauważa Krebainy szpiegujące dla Sarumana, co zmusza wędrowców do obrania drogi przez Caradhras. Na przełęczy Saruman, za pomocą czarów, zrzuca na nich lawinę, od której Legolas ratuje Gandalfa stojącego nad urwiskiem, przyciągając go pod ścianę. Drużyna decyduje się zawrócić i przejść przez Morię. W sali Mazarbul atakują ich orkowie i troll jaskiniowy, którego ostatecznie zabija Legolas. Podczas próby ucieczki przed Balrogiem rozpędzony Boromir omal nie spada w przepaść, jednak w porę zostaje złapany przez elfa.

Kiedy Aragorn zaczyna walczyć z orkami na Amon Hen Legolas i Gimli przybywają mu z pomocą, a następnie wszyscy udają się za głosem rogu Boromira. Legolas jest świadkiem ostatnich chwil życia mężczyzny. Aragorn, Gimli i Legolas w milczeniu spławiają łódkę z ciałem poległego i ruszają w pościg za Uruk-hai.

Władca Pierścieni: Dwie Wieże (2002)[]

W drugiej części filmowej trylogii Legolas, Aragorn i Gimli wdają się w bójkę na dworze Théodena, dając Gandalfowi szansę na uwolnienie króla spod wpływu Sarumana. Następnie, w drodze do Helmowego Jaru, podróżująch atakują jeźdźcy wargów Sarumana. Pod sam koniec walki Aragorn spada z urwiska, a jego przyjaciele błędnie uznają, że poległ. Legolas, aż do czasu powrotu Strażnika, przechowuje Evenstar, który wręcza właścicielowi już w Helmowym Jarze. Ma tam też miejsce kłótnia między elfem a człowiekiem, za którą chwilę później książę przeprasza. W trakcie bitwy elf wciąga za mur na linie Aragorna i Gimliego, którzy utknęli przed bramą do twierdzy. W rozszerzonej wersji filmu pod koniec bitwy Legolas oznajmia Gimliemu, że zabił 42 wrogów (w przeciwieństwie do 41 z książkowego pierwowzoru).

Władca Pierścieni: Powrót króla (2003)[]

W ostatniej części trylogii Legolas i Gimli dołączają do Aragorna, który próbuje samotnie wkroczyć na Ścieżkę Umarłych. Ich konie uciekają przed Mrocznymi Drzwiami, więc całą drogę trójka wędrowców pokonuje pieszo. Gdy Król Umarłych zagraża kompanom śmiercią, Legolas wypuszcza w niego strzałę, która przelatuje przez ducha. Wraz z armią Trzej Łowcy przejmują statki i stają do bitwy na Polach Pellenoru. Po niej Legolas bierze udział w naradzie dotyczącej dalszych działań, a następnie, wraz z Armią Zachodu, stacza bitwę pod Morannonem. Jest obecny na koronacji Elessara, gdzie tamten dziękuje mu za pomoc.

W rozszerzonej wersji podczas świętowania w Edoras Legolas i Gimli stają do pojedynku na picie, który wygrywa elf. Na Ścieżce Umarłych Trzej Łowcy uciekają od lawiny czaszek i wychodzą na zewnątrz, gdzie spostrzegają flotę Korsarzy. Po chwili przybywa Król Umarłych, aby przyjąć wezwanie Aragorna.

Hobbit (trylogia filmowa)[]

Postać elfa pojawiła się też w trzyczęściowej adaptacji Hobbita (2012-2014) i również gra go Orlando Bloom. Wygląd elfa jest identyczny jak we Władcy Pierścieni.

Hobbit: Pustkowie Smauga (2013)[]

Legolas ratuje Kompanię Thorina, gdy ta zostaje zaatakowana przez pająki. Po walce książę Mrocznej Puszczy zabiera Thorinowi Orcrista, nazywając krasnoluda złodziejem i zabiera ich do królestwa swojego ojca. Legolas jest zazdrosny o Tauriel, którą zaczyna darzyć uczuciem, elfka bowiem przejawia zainteresowanie Kílim. Podczas ucieczki krasnoludów w beczkach, książę walczy z orkami, ale nie udaje mu się złapać uciekinierów. Razem z Tauriel biorą do niewoli jednego z orków. Na przesłuchaniu ork wyjawia fragment planu Saurona, ale nie zdradza, kto jest jego panem i wtedy wściekły Thranduil odcina mu głowę. Tauriel rusza za krasnoludami, a Legolas wpierw chce ją przekonać do powrotu, jednak odtatecznie odchodzi wraz z nią. Gdy obydwoje docierają do Esgaroth, nawiązuje się walka między elfami, a grupą orków Bolga. Legolas toczy pojedynek z przywódcą orków, ale ten po chwili ucieka. Elf rusza za nim w pościg.

Hobbit: Bitwa Pięciu Armii (2014)[]

Po śmierci Smauga Legolas odnajduje Tauriel wśród uchodźców z Esgaroth i razem postanawiają udać się do Gundabadu, jednak do księcia dociera posłaniec od Thranduila nakazujący mu powrót i powiadamiający o banicji elfki. Legolas nie słucha rozkazu i razem z Tauriel idą pod fortecę, gdzie dowiadują się o drugiej armii orków. Po powrocie do Dale elf ostrzega Gandalfa i, po krótkiej konfrontacji z ojcem, udaje się w ślad za Tauriel na Krucze Wzgórze, gdzie pomaga Thorinowi w walce z orkami. Staje w obronie Tauriel i toczy walkę z Bolgiem, podczas której ponownie ratuje Thorina, podrzucając mu Orcrist. Udaje mu się pokonać Bolga, który spada w przepaść i zostaje przygnieciony głazami. Po bitwie, widząc rozpacz Tauriel po śmierci Kílliego, postanawia odejść, jednak na jego drodze staje Thranduil, który akceptuje decyzję syna i poleca mu udać się na poszukiwania Obieżyświata.

Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia (gra z 2002 roku)[]

Legolas jest jedną z grywalnych postaci. Głosu udziela mu Michael Reisz, a w sequelach gry, Orlando Bloom.

Władca Pierścieni: Bitwa o Śródziemie (2004)[]

Legolas jest jednym z bohaterów możliwych do zwerbowania dla frakcji Rohanu. Głosu udziela mu Crispin Freeman, zarówno w pierwszej, jak i w drugiej części gry.

The Lord of the Rings Online: Siege of Mirkwood[]

Legolas występuje w Rivendell i Lothlórien.

Władca Pierścieni: Podbój (2009)[]

Legolasa gra Crispin Freeman. W grze jest do odblokowania osiągnięcie o nazwie kultowego cytatu: To się liczy jako jeden!, który pochodzi z trylogii Petera Jacksona. Żeby je odblokować, Legolas musi zabić jednego mûmakila.

Władca Pierścieni: Wyprawa Aragorna (2010)[]

Gra bazuje na trylogii Petera Jacksona. Głosu Legolasowi użycza Orlando Bloom.

LEGO Władca Pierścieni[]

Głosu Legolasowi użycza Orlando Bloom. Co ciekawe Legolas może skakać wyżej niż inne postacie.

LEGO The Hobbit[]

Guardians of Middle-earth (2013)[]

Legolas jest jedną z postaci multiplayer.

Władca Pierścieni: Wojna na Północy (2013)[]

Głosu Legolasowi udziela Crispin Freeman.

The Hobbit: Armies of the Third Age[]

Jest to gra, w której ostatni do tej pory raz wystąpił Legolas, jako jeden z elfickich bohaterów.

Galeria

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Biały Jeździec
  2. 2,0 2,1 J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Historia Galadrieli i Celebrona, i Amrotha, władcy Lórien”, „Dodatki”, „Dodatek B. Sindarińscy książęta Elfów Leśnych”
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Narada u Elronda
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pierścień rusza na południe
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Plemię Durina"
  6. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Wędrówka w ciemnościach
  7. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Most w Khazad-dûm
  8. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Lothlórien
  9. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Zwierciadło Galadrieli
  10. 10,0 10,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Pożegnanie z Lórien
  11. 11,0 11,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Wielka Rzeka
  12. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Drużyna Pierścienia, „Rozstanie
  13. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Pożegnanie Boromira
  14. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Jeźdźcy Rohanu
  15. 15,0 15,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Król ze Złotego Dworu
  16. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Helmowy Jar
  17. 17,0 17,1 17,2 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Droga do Isengardu
  18. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Zdobycze wojenne
  19. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Dwie wieże, „Głos Sarumana
  20. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Szara Drużyna
  21. 21,0 21,1 21,2 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Ostatnia narada
  22. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Bitwa na polach Pelennoru
  23. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Czarna Brama się otwiera
  24. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Na polach Cormallen
  25. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Namiestnik i król
  26. 26,0 26,1 J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, Powrót króla, „Wiele pożegnań
  27. J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek B Kronika Lat (Kronika Królestw Zachodnich), Późniejsze wypadki dotyczące członków Drużyny Pierścienia
  28. J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Księga Zaginionych Opowieści, Cześć Druga, "Historia Eriola albo Elfwine'a i koniec opowieści", "Elfwine z Anglii", str. 402-403
Drużyna Pierścienia
Aragorn II | Gandalf | Frodo Baggins | Samwise Gamgee | Meriadok Brandybuck | Peregrin Tuk | Legolas | Gimli | Boromir
Advertisement