Lothlórien w filmie "Władca Pierścieni: Drużyna Pierścienia".
Leśne Elfy (ang. Wood Elves, Silvan Elves) – zbiorcza, potoczna nazwa elfów zamieszkujących obszary leśne różnych er, wywodzących się najczęściej od Nandorów, lecz z dużą domieszką krwi innych szczepów, włącznie z Avarimi i często przyjmujących za władców Sindarów lub nawet Ñoldorów. Najbardziej znanymi grupami byli elfowie z Ossiriandu (Zielone Elfy), Lórien (Galadhrimowie) i Mrocznej Puszczy (Leśne Królestwo).
Armia Króla Thranduila. Klatka z filmu "Hobbit: Bitwa Pięciu Armii".
Charakterystyczną cechą tych grup było skrywanie swoich miast i królestw w wielkich puszczach, niechęć i podejrzliwość wobec innych ras, szczególnie do krasnoludów.
Elfowie z Lorien pod wodzą Haldira, broniący długiego muru. Klatka z filmu "Władca Pierścieni: Dwie wieże".
Podstawą społeczeństw byli zwykli elfowie, biegli w tropieniu, strzelaniu z łuku, także dzielnie uczestniczący w niektórych działaniach wojennych - zazwyczaj ubierający stroje zielone, brunatne lub szare. Grupę władzy sprawowali elfowie wysocy, o niezwykle silnie rozwiniętym indo, ubierający się często na srebrno lub biało.
Elfowie leśni osiągali mistrzostwo w operowaniu wszelkimi płodami lasu, w budowie leśnych miast na drzewach lub jaskiniach, uprawianiu na tajemnych poletkach takich roślin jak zboże Yavanny, produkcji lembasów, lin, płaszczów elfów i wielu innych wyrobów. Byli też mistrzami łuku.
Strażnicy Leśnego Królestwa. Klatka z filmu "Hobbit: Pustkowie Smauga".
Spośród władców można wymienić: Thranduila - króla północnej Mrocznej Puszczy, i jego syna Legolasa, Amdira i jego syna Amrotha - ostatniego księcia Lórien przed rządami Galadrieli i Celeborna, a także Denethora - przywódcę Nandorów z Ossiriandu.