(Poprawki stylistyczne.) |
Nie podano opisu zmian Znacznik: VisualEditor |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
|Podpis obrazu = Luthien - autorstwa Barbary Śliwińskiej}}'''Lúthien - '''[[Elfy|elfka]] z [[Doriath]]u, córka [[Elfy|elfa]] [[Thingol]]a i [[Meliana|Meliany]] z [[Majarowie|Majarów]], najpiękniejsza ze wszystkich dzieci [[Eru Ilúvatar]]a. |
|Podpis obrazu = Luthien - autorstwa Barbary Śliwińskiej}}'''Lúthien - '''[[Elfy|elfka]] z [[Doriath]]u, córka [[Elfy|elfa]] [[Thingol]]a i [[Meliana|Meliany]] z [[Majarowie|Majarów]], najpiękniejsza ze wszystkich dzieci [[Eru Ilúvatar]]a. |
||
| − | Lúthien przez pierwszą część swego życia mieszkała w Doriath, strzeżona przez ojca i matkę. Jej los odmienił się z chwilą przejścia przez [[Obręcz Meliany]] [[Beren]]a, który, zobaczywszy ją śpiewającą i tańczącą w lesie, zakochał się z wzajemnością. Nazwał ją wtedy "Tinuviel" (słowik). Jednak ta radość nie trwała zbyt długo. [[Daeron]], przyjaciel Lúthien z dzieciństwa, który był jej partnerem w muzyce i tańcu, dostrzegł jej spotkania z Berenem i powiedział to jej ojcu, dlatego, że to on kochał Lúthien, ale bez odwzajemnienia. Beren poprosił Thingola o jej rękę, jednak ten uznał to jako zuchwalstwo. Nie skazał go jednak na śmierć. Nakazał mu zdobycie [[Silmarile|Silmarilów]] z [[Żelazna Korona|Żelaznej Korony]] [[Morgoth]]a |
+ | Lúthien przez pierwszą część swego życia mieszkała w Doriath, strzeżona przez ojca i matkę. Jej los odmienił się z chwilą przejścia przez [[Obręcz Meliany]] [[Beren]]a, który, zobaczywszy ją śpiewającą i tańczącą w lesie, zakochał się z wzajemnością. Nazwał ją wtedy "Tinuviel" (słowik). Jednak ta radość nie trwała zbyt długo. [[Daeron]], przyjaciel Lúthien z dzieciństwa, który był jej partnerem w muzyce i tańcu, dostrzegł jej spotkania z Berenem i powiedział to jej ojcu, dlatego, że to on kochał Lúthien, ale bez odwzajemnienia. Beren poprosił Thingola o jej rękę, jednak ten uznał to jako zuchwalstwo. Nie skazał go jednak na śmierć. Nakazał mu zdobycie [[Silmarile|Silmarilów]] z [[Żelazna Korona|Żelaznej Korony]] [[Morgoth]]a, które miały być ceną za rękę Lúthien. Córkę zaś uwięził dla jej dobra. Jednak Lúthien uciekła z pomocą ciemnej szaty, utkanej z jej włosów, która miała moc usypiającą. Wraz z Berenem i psem Huanem zabrała Silmaril z korony [[Morgoth]]a, usypiając go śpiewem. Kiedy jej ukochany został ranny i zmarł, przebłagała [[Mandos]]a, by pozwolił im być razem. Oddała swoją nieśmiertelność, aby Beren mógł żyć. Przez pewien czas mieszkali w [[Ossiriand]]zie przechowując Silmaril. Po pewnym czasie oboje umarli, zaś Lúthien była pierwszą, która poświęciła swą nieśmiertelność dla człowieka. Elfowie utracili tę, którą najbardziej miłowali. Właśnie od niej wywodzi się ród elfich władców panujących wśród ludzi. Nadal żyją ci, których Lúthien była pramatką i powiedziane jest, że ród jej nigdy nie wygaśnie. [[Elrond]] z [[Rivendell]] wywodzi się z tego rodu. Ze związku Berena i Lúthien urodził się bowiem [[Dior]], dziedzic [[Thingol]]a, on zaś spłodził [[Elwing Białą|Elwingę Białą]], która zaślubiła [[Eärendil]]a, który wypłynął swoim okrętem z mgieł świata na niebieskie morza z [[Silmaril]]em na czole. Od Eärendila zaś pochodzą królowie [[Númenor]]u, czyli [[Westernesse]]. |
O dziejach Lúthien i Berena opowiada ''[[Ballada o Leithian]].'' |
O dziejach Lúthien i Berena opowiada ''[[Ballada o Leithian]].'' |
||
Wersja z 09:12, 23 sie 2014
|
Ta strona to zalążek artykułu. Jeśli możesz, rozbuduj go. |
Lúthien - elfka z Doriathu, córka elfa Thingola i Meliany z Majarów, najpiękniejsza ze wszystkich dzieci Eru Ilúvatara.
Lúthien przez pierwszą część swego życia mieszkała w Doriath, strzeżona przez ojca i matkę. Jej los odmienił się z chwilą przejścia przez Obręcz Meliany Berena, który, zobaczywszy ją śpiewającą i tańczącą w lesie, zakochał się z wzajemnością. Nazwał ją wtedy "Tinuviel" (słowik). Jednak ta radość nie trwała zbyt długo. Daeron, przyjaciel Lúthien z dzieciństwa, który był jej partnerem w muzyce i tańcu, dostrzegł jej spotkania z Berenem i powiedział to jej ojcu, dlatego, że to on kochał Lúthien, ale bez odwzajemnienia. Beren poprosił Thingola o jej rękę, jednak ten uznał to jako zuchwalstwo. Nie skazał go jednak na śmierć. Nakazał mu zdobycie Silmarilów z Żelaznej Korony Morgotha, które miały być ceną za rękę Lúthien. Córkę zaś uwięził dla jej dobra. Jednak Lúthien uciekła z pomocą ciemnej szaty, utkanej z jej włosów, która miała moc usypiającą. Wraz z Berenem i psem Huanem zabrała Silmaril z korony Morgotha, usypiając go śpiewem. Kiedy jej ukochany został ranny i zmarł, przebłagała Mandosa, by pozwolił im być razem. Oddała swoją nieśmiertelność, aby Beren mógł żyć. Przez pewien czas mieszkali w Ossiriandzie przechowując Silmaril. Po pewnym czasie oboje umarli, zaś Lúthien była pierwszą, która poświęciła swą nieśmiertelność dla człowieka. Elfowie utracili tę, którą najbardziej miłowali. Właśnie od niej wywodzi się ród elfich władców panujących wśród ludzi. Nadal żyją ci, których Lúthien była pramatką i powiedziane jest, że ród jej nigdy nie wygaśnie. Elrond z Rivendell wywodzi się z tego rodu. Ze związku Berena i Lúthien urodził się bowiem Dior, dziedzic Thingola, on zaś spłodził Elwingę Białą, która zaślubiła Eärendila, który wypłynął swoim okrętem z mgieł świata na niebieskie morza z Silmarilem na czole. Od Eärendila zaś pochodzą królowie Númenoru, czyli Westernesse.
O dziejach Lúthien i Berena opowiada Ballada o Leithian.