Książęta Andúnië – tytuł władców prowincji Andustar w Númenorze. Ich stolicą było miasto i port Andúnië.
Książęta Andúnië byli najwyżsi w hierarchii númenorejskiej arystokracji i przewodzili doradcom królewskim. Jako władcy jednej z prowincji zasiadali także w Radzie Berła. Insygnium ich władzy było srebrne berło, które w Trzeciej Erze stało się symbolem władzy królewskiej w Arnorze. Do nich należał też Pierścień Barahira oraz Palantiry, które zostały wręczone im przez Eldarów.
To z tej linii wywodził się Elendil, a co za tym idzie wszyscy późniejsi królowie Arnoru i Gondoru, Dúnedainowie z Północy, a w końcu Aragorn, który w na początku Czwartej Ery koronowany został jako król Elessar oraz jego potomkowie.
Historia[]
Najstarszym dzieckiem czwartego króla Númenoru, Tar-Elendila, była Silmariën. Niestety ówczesne prawo sukcesji nie zezwalało na dziedziczenie Berła przez kobiety, dlatego następcą króla został najmłodszy z dzieci króla, Meneldur. Silmariën natomiast wyszła za mąż za syna najdostojniejszego arystokratycznego rodu, wywodzącego się podobnie jak rodzina królewska, od Elrosa Tar-Minyatura. Księżniczka bardzo pokochała Elatana i wkrótce po ślubie urodził się ich syn, Valandil. Jego dziadek, aby wynagrodzić córce niemożność przejęcia władzy i podkreślić wysoki status tej rodziny, uczynił Valandila pierwszym księciem Andúnië.
O samej linii nie ma zbyt wielu informacji. Wiadomo jedynie, że liczyła ona osiemnaście pokoleń. Prawdopodobnie wszyscy książęta zasiadali w Radzie Berła, bardzo prawdopodobne też, że kilku królów Númenoru brało za żony kobiety z tej rodziny, które słynne były z urody i inteligencji. Jednym z nich był Ar-Gimilzôr, który poślubił Inzilbêth, siostrzenicę piętnastego księcia Andúnië, Eärendur. To właśnie królowa Inzilbêth sprawiła, że jej syn Inziladûn czuł sympatię do Eldarów, czcił i szanował Valarów, a także próbował przywrócić wiele zwyczajów swoich przodków, już jako dwudziesty czwarty król Númenoru, Tar-Palantir. Jego serdecznym przyjacielem i doradcą z resztą był krewny matki, siedemnasty książę Andúnië, Númendil. Niestety nastrój w królestwie znów się zmienił kiedy Berło po śmierci króla zagarnął Ar-Pharazôn, odsuwając od władzy swoją żonę, prawowitą następczynię tronu, Míriel Ar-Zimpraphel. Usunął swojego dawnego przyjaciela Amandila, osiemnastego księcia Andúnië, z Rady Berła i oddalił z dworu. Jego miejsce u boku króla zajął Sauron.
Książęta Andúnië wpierali, początkowo potajemnie, później otwarcie, stronnictwo Wiernych. Z czasem stali się ich rzecznikami i przywódcami, przez co często prześladowani byli przez Ludzi Króla.