Królowe Númenoru – kobiety należące do Linii Elrosa, które rządziły wyspą Númenor w Drugiej Erze.
Historia[]
W historii Númenoru występują cztery prawowite królowe, chociaż władzę sprawowały tylko trzy. Ostatniej, Tar-Míriel (zwanej później Ar-Zimraphel), mąż odebrał Berło i sam koronował się na króla, jako Ar-Pharazôn.
Zgodnie z prawem pierworództwa, obowiązującym w Númenorze, tron przypadał najstarszemu potomkowi płci męskiej. Jeśli takiego nie było, kolejny w kolejce był najbliższy męski krewny króla. To z powodu tego właśnie prawa najstarsza córka króla Tar-Meneldura, Silmariën, nie została pierwszą królową. Zamiast tego wyszła za mąż za Elatana z Andúnië i zapoczątkowała tym samym linię Książąt Andúnië, którzy odegrali później olbrzymią rolę w historii Śródziemia. Władzę objął jej młodszy brat, Tar-Meneldur.
Syn Meneldura, Tar-Aldarion, nie posiadał męskiego potomka, a jedną córkę, Ancalimë. Aby zapewnić jej tron i odsunąć od niego poślednich krewnych, zmodyfikował prawo sukcesji. Odtąd odziedziczyć tron mógł dziedziczyć najstarszy potomek władcy,[1] ale zgodnie ze wskazówkami Rady Berła Aldarion dodał trzy warunki:
- Następczyni musiała zrezygnować, jeżeli nie wyszła za mąż przed upływem określonego czasu (później król pod wpływem Ancalimë usunął ten przepis).
- Gdyby Następczyni albo Następca poślubił kogoś spoza Rodu Elrosa, to tracił prawo do dziedziczenia tronu.
- Następczyni mogła odmówić przejęcia Berła (w przeciwieństwie do Następcy, który musiał panować przynajmniej rok).[2]
Królowe Númenoru[]
- Tar-Ancalimë, siódma władczyni Númenoru, panująca w latach 1075 – 1280 Drugiej Ery,
- Tar-Telperiën, dziesiąta władczyni, 1556 – 1731 DE,
- Tar-Vanimeldë, szesnasta władczyni, 2526 – 2637 DE,
- Tar-Míriel (Ar-Zimraphel), prawowita dwudziesta piąta władczyni, nigdy nie doszła do władzy.
| Elros Tar-Minyatur (32 - 422) • Vardamir Nólimon (422)* • Tar-Amandil (442 - 590) • Tar-Elendil (590 - 740) • Tar-Meneldur (740 - 883) • Tar-Aldarion (883 - 1075) • Tar-Ancalimë (1075 - 1280)Q • Tar-Anárion (1280 - 1394) • Tar-Súrion (1394 - 1556) • Tar-Telperiën (1556 - 1731)Q • Tar-Minastir (1731 - 1869) • Tar-Ciryatan (1869 - 2029) • Tar-Atanamir (2029 - 2221) • Tar-Ancalimon (2221 - 2386) • Tar-Telemmaitë (2386 - 2526) • Tar-Vanimeldë (2526 - 2637)Q • Tar-Anducal (2637 - 2657)† • Tar-Alcarin (2657 - 2737) • Tar-Calmacil (2737 - 2825) • Tar-Ardamin (2825 - 2899) • Ar-Adûnakhôr (2899 - 2962) • Ar-Zimrathôn (2962 - 3033) • Ar-Sakalthôr (3033 - 3102) • Ar-Gimilzôr (3102 - 3177) • Tar-Palantir (3177 - 3255) • Ar-Pharazôn (3255 - 3319)‡ | |
| * Natychmiast abdykował na rzecz swego syna • Q Królowe Númenoru • † uzurpator, po śmierci żony, odsunął od tronu swojego syna. • ‡ zmusił do małżeństwa swoją kuzynkę Tar-Míriel i pozbawił ją władzy | |
- ↑ J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, "Powrót Króla", Dodatek A Kroniki królów i władców, "Królowie Númenoru", Númenor
- ↑ J.R.R. Tolkien, Christopher Tolkien (red.), Niedokończone opowieści, „Aldarion i Erendis. Żona marynarza”, „Dalszy przebieg opowieści”