Khuzdul

Khuzdul – język, którym posługiwali się krasnoludowie.

Historia

Został wymyślony przez Aulëgo, był więc pokrewny valarinowi. Krasnoludowie ukrywali ten język, nie licząc nazw własnych, zwykle używali westronu lub języków ludzi, gdyż inne rasy miały w przeszłości problemy w nauczeniu się khuzdulu. Posługiwali się nim jedynie w nadzwyczajnych sytuacjach, na przykład wykrzykując okrzyk bojowy. Język ten był pokrewny nieco pierwotnym wersjom adûnaickiego, gdyż krasnoludowie mieli kontakt z pierwszym i trzecim rodem Edainów, niedługo po ich wyjściu z Hildórien lub nieco później.

Charakterystyka

Wydaje się, że konstrukcja większości rzeczowników opierała się o trzy główne spółgłoski, podczas gdy samogłoski pomiędzy wskazywały odmianę gramatyczną. Np.:

• l.poj. 1u23 – lm. 1a2â3 – lm. będąca członem wyrazu: 1a2u3
• topór – bark, topory – barâk, topory krasnoludów – baruk Khazâd
• broda – turg(?), brody – tarâg – brody krasnoludów – taruk Khazâd
• krasnolud – Khuzd, krasnoludowie – Khazâd, krasnoludowie z Nogrodu – Khazûd Tumunzahar

Z tego powodu powinno się rozpatrywać znaczenie słów w ujęciu spółgłoskowym, p. B-R-K, T-R-G.

Pozostałe części mowy odrzeczownikowe budowano prawdopodobnie przez dodanie końcówki -ul

• krasnolud – Khuzd, krasnoludzki – Khuzdul
• mrok – azan, zacieniający – azanul
• imię Fundin, syn Fundina ("fundinowski") – Fundinul

Wydaje się, że pozbycie się pierwszej z trzech spółgłosek oznaczało zmniejszenie znaczenia lub pogardę. Dlatego też krasnoludy poślednie mogły mieć krótsze imiona.

Zobacz też

• Słownik khuzdulu